ఉదయ్ కిరణ్

1 మల్లయోధులం నాడు మా బలమైన భుజాలపై ఈ దేశ మూడు రంగుల జెండాను గర్వంగా ఒలంపిక్స్ నుంచి ఢిల్లీ నడి వీధుల్లోకి మోసినప్పుడు మీ పొగడ్తలకు పొంగిపోయి మేము గెలిచిన పతకాలను చూసినప్పుడు మేము ఈ దేశంలో భారతమాతలమైనాము నేడు మాపై జరుగుతున్న లైంగిక దాడులపై న్యాయపోరాటం చేస్తుంటే మీలో రవ్వంతైనా చలనం కలగకపోవడం కాషాయ నీడలు ఎంతలా కమ్ముకున్నాయో, రాజకీయ మతోన్మాదం కాళ్ళ కింద నలుగుతున్న మీరే సాక్ష్యం పార్లమెంటు ముందు పోలీసులు మమ్మల్ని హింసాత్మకంగా ఈడ్చుకెళ్ళి జైల్లో బంధిస్తుంటే ఈ దేశ రక్షణ, గౌరవం ఎప్పుడో బంధించబడ్డాయని మాలో ధైర్యం నిప్పంత నిబ్బరాన్ని రగుల్చుకుంది

ప్రజలు అంటరానితనానికి గురౌతున్నప్పుడు లైంగిక వేధింపులకు గురౌతున్నప్పుడు మతం ముసుగులో మునుగుతున్నప్పుడు మూఢనమ్మకాలకు బలౌతున్నప్పుడు మేము కలం నుండి జాలువారిన కన్నీటి చుక్కలమైతాం ఆదివాసీ హక్కులకై ఉద్యమించినప్పుడు వారిపై వైమానిక దాడులు జరుగుతున్నప్పుడు దేశపు సహజ సంపదను దోచుకుపోతున్నప్పుడు ఈ దేశ ఆదివాసీ ముఖంపై ఉచ్చ పోసినప్పుడు మేము ప్రశ్నించే మొక్కలమై మొలకెత్తుతాం కాలేజీలో దేశ చరిత్రను విప్పి చెప్పినప్పుడు సమాన హక్కు గురించి మేము పోరాడినప్పుడు ఈ దేశపు అన్యాయాన్ని అక్షరమైన మేము ప్రశ్నించినప్పుడు రాజ్యం మా పైన పీడియఫ్లు ఉపా కేసులు పెట్టినప్పుడు ఈ రాజ్యం దృష్టిలో మేము అర్బన్ నక్సలైట్లమైతాము

ఇప్పుడు జరిగే వైమానిక యుద్ధాలు మాకు కొత్తవి కావచ్చు మా తాతలు,ముత్తాతలు చెప్పిన కథలు, చేసిన యుద్ధాలు మా మస్తిష్కంలో ఇంకా భద్రంగానే ఉన్నాయి మీరు చేసిన అన్యాయాల, అక్రమాల తడి ఆరనేలేదు నివురు కప్పిన నిప్పులా మాకు తెలిసిన యుద్ధాన్ని దాచుకొని మా హక్కుల కోసం అందరి సహజ సంపద కోసం రాజ్యాంగ బద్దంగా పోరాటం చేయడమే మా నేరం అయితే యుద్ధం మాకు కొత్తేమీ కాదు మీరు న్యాయ వ్యవస్థని కొనుక్కున్నా మా మీద అత్యాచారాలు జరిగినా కోర్టు తీర్పులు మాకు వ్యతిరేకంగా వచ్చినా సహించాం... సహిస్తున్నాం భరించాం.. భరిస్తున్నాం కానీ ఇప్పుడు నీ పాడు

ఎప్పుడైనా నేను గుర్తొస్తే కన్నీళ్లు పెట్టుకోకండి "కాలం చీకటి గర్భంలో నన్ను కంటుంది" అన్న నా కవితలను ఒక్కసారి చదువుకోండి అక్షర రూపంలో నేనెప్పుడూ మీతో బతికే ఉంటాను ఎప్పుడైనా నేను గుర్తొస్తే మీ చుట్టూ ఉన్న జీవితాలు అదే చరిత్రను దాచిన పుస్తకాలు చదవండి మహిళల కోసం, ఆదివాసి హక్కుల కోసం ప్రజా పోరాటాలను చేయండి ఆ పోరాటంలో నేను మీకు తోడుగా ఉంటాను ఎప్పుడైనా నేను గుర్తొస్తే నా బట్టల కింద ఉన్న డైరీలో మీ కోసం రాసిన కవితలను మరోసారి మీ గుండెలకు హత్తుకోండి కాసేపు భారమైన బాధలను మర్చిపోతారు ఎప్పుడైనా నేను గుర్తొస్తే

ఆ క్షణం ఎప్పటికీ మరువలేనిది పాల కోసం తల్లడిల్లుతున్న ఆ బిడ్డను చూసి పాలకై తన రొమ్ములను ఎగేసి గుద్దుకున్న ఆ క్షణం ఎప్పటికీ మరువలేనిది రాజ్యం నేరస్తులను సత్ప్రవర్తనతో రిలీజ్ చేసినప్పుడు "బిల్కీస్ బానో" మనోవేదనకు కారణమైన ఆ న్యాయస్థాన అన్యాయాన్ని కన్నీళ్ళతో లెక్కించిన నిస్సహాయపు ఆ క్షణాల్ని ఎలా మరువగలం? ఓ నినాదం మన మస్తిష్కంలో మతాన్ని బోధిస్తున్నప్పుడు ప్రజలంతా మానవత్వాన్ని మరిచి మతానికై పరుగులు తీస్తున్నప్పుడు "బార్బీ మసీదు"లను కూలగొడుతున్నప్పుడు న్యాయం అన్యాయాన్నే మరలా అనుసరించినప్పుడు టీవీల ముందు కండ్లల్లో ఒత్తిడేసుకుని మనమంతా నోరు మెదపకుండా చూస్తున్న మతస్వార్థ మానవత్వపు ఆ క్షణాల్ని మనం

అవును!!!నేను..ఎన్నిసార్లు పిలిచినావిసుగురాని పదం అమ్మ! ఎందుకంటే..మా అమ్మ అందరి అమ్మలాటీవీ ముందు కూర్చునివంట ప్రోగ్రామోకామెడీ ప్రోగ్రామో చూసే అమ్మ కాదు..మా అమ్మ! నైస్ గా ఇంగ్లీషులో మాట్లాడే అమ్మ కాదు..మా అమ్మ !రోజుకో టిఫిన్ చేసి పెట్టే అమ్మ కాదు.. మా అమ్మ!మరిమా అమ్మ ఎలాంటి అమ్మ ? ఈ భూమి మీదఅరొక్క పంటకి పురుడు పోసే అమ్మ.. మా అమ్మ!ఎర్రని సూర్యున్ని తన వీపు మీద మోస్తూపంటకి కలుపు తీసే అమ్మ… మా అమ్మ ! ఆకాశమంత దుఃఖంఅవనికి ఉన్నంత ఓర్పుమా అమ్మ సొంతం తన చెమట చుక్కల్నితన కన్నీటి గుక్కల్నితాగిన ఈ భూమిమా అమ్మకి ఎప్పుడు