కవిత్వం

సమూహాన్ని నేను

నాకంటే ఎంతో ముందు నువ్వెందుకెళ్ళిపోయావ్ ఈ భూమ్మీంచి.. బాధ్యతగా బహు మురిపెంగా నువ్వల్లుకున్న సామ్యవాద సిద్ధాంతాల ఏ ఏ సమీకరణల నిర్ధారణ కోసం నిన్ను నువ్వే మరిచిపోయే ఏకాంత అగాధాల్లో తలమునకలై ఉన్నావో అక్కడ.. నా పురా స్మృతుల ఎన్నటికీ అలసిపోని జ్ఞాపకాల కడలి అలల హోరులో ఎప్పటికీ సజీవంగా చెలిమి కాంతులీనుతూనే వెలుగై ఉంటావు నా సురా.. నాదేముందిలే.. ఎముకలనంటే చర్మపు గూడవడానికి ఈ దేహం పడే ఉబలాటదేముందిలే గాని.. చుట్టూతా చిక్కనవుతున్న చీకటి అయినా కొలిమిలో నిప్పులు ఇంకా మండుతూనే ఉన్నాయి.. పరుగెడతాయనుకున్న పాదాలు పడావైపోతేనేం నిటారుగా నిలబడాల్సినవి నీరుగారిపోతేనేం.. ఎడతెరిపి లేని నిప్పులవాన ఊపా
కవిత్వం

నిక్లో సాథీ నీcద్ హరామ్

ఏ క్యా హోరహా హై ఆంఖోన్కే సామ్నే ఏ క్యా చల్ రహా హై డెమొక్రసీకే ఆడ్మే సుధార్ కా నామ్ బర్బాదీ ఆమ్ తరఖ్ఖీ నారా తబాయి పూరా అబ్ క్యా హువా మేరె దేశ్కో సాcస్ ఛోడ్ కే లాష్ బనేగా..!? ఓ ఖుదాయీ ఏ ఫుడాయీ రాస్ తేకే నాంపే మషీనోc కీ దౌడాయీ సారే ఖుద్రతీ జమీ ఔర్ జంగల్ కే జాన్ జైసే న్యామతోc కో లోడ్పేలోడ్ జమా జమాకే దేశ్ పార్ కరానే ఎత్రాజీ కే గలే దబాకే జాగ్ నే వాలోంకో జడ్ సే మిటాకే ఖానూన్ అప్
కవిత్వం

ఎదురు వనము ఎంట దెచ్చిన..

యాలపొద్దున యేరు దాటిన చిరుత నోటిిని చీల్చి లేచిన.. డ్రోను డేగల కూల్చి వేసిన.. దొంగ దాడుల శత్రు మూకల.. నేల గూల్చి నేరు గొచ్చిన.. ఎదురు పొదల ఎంట దెచ్చిన.. దారి జూపే దుసురు తీగా.. దూప దీర్చే మోదుగాకూ.. మాటు గాయే మడ్డి చెట్టూ.. గుట్టు జెప్పే బోడు మిట్ట.. వొడిల దాచిన గుండ్లు వడిసెలు.. మోపు గట్టిన ర్యాల పండ్లూ.. మాగ బెట్టిన శీత ఫలమూ.. పైలమేనా ఆ కాయలన్నీ.. కత్తు వెంట కాలి బాట దింపి పంపే జారు బండ.. వొంపు దేలిన మా డొంక తల్లీ.. వోదలి వస్తనే వనం బిడ్డల..
కవిత్వం

రణం దిక్కైనోళ్ళు!!

తలమీది నీడను త్యాగం చేసుడు తమవల్ల కాదని తెల చెప్పినోళ్ళు కాళ్ళ కింది నేల కడుపాకలి తీర్చే వొనరది మాకు వొదలమన్నోళ్ళు రిజర్వాయరు రక్కసి కోరని ఎరుగక జిక్కి అల్లాడెటోళ్ళు యాడాది పైనాయె ఎద బాదుకుంటు మొరల్ బెట్టి బెట్టి మోసపొయ్నోళ్ళు దొంగలోలె పట్టి టేషన్లకు దెచ్చి బైండోర్లు జేసెనే దొరోల్ల రాజ్యం ఇంత కెవరీళ్ళో సెప్పనైతి నేను ఎత్తిపోతల కత్తి ఎదలోకి దిగిన సిన్నోని పల్లెంట బతుకగ్గి పాలై బజారు పడిన పల్లె రైతులీళ్ళు ఎట్లైతె అట్లాయె ఇట్లైతె కాదంటు లీడర్ల రంగెరిగి రణం దిక్కైన్నోళ్ళు.
సాహిత్యం కవిత్వం

విలక్షణ యుద్ధంలోకి..!!

ఇది పోయే కాలం కదా..ఇది పోగొట్టుకునే కాలం కదా.. అయిన వాళ్ళనూ..అంటుగట్టుకున్నోళ్ళనూ.. జ్ఞాపకాల సీసాలోకిమనసు గాయాలు మాన్పేఅమ్మఒడి స్పర్శగాతర్జుమా చేసుకునిఔషధంలా ఒంపుకునిబిరడా బిగించుకునిబరిగీసుకు బతుకుతున్నదినిజమే కానీ.. ఆస్తులో ఆత్మాభిమానాలోహోరెత్తిన హోదాలో..అందలాలో.. ఆలింగనాలో.. బంపర్ ఆఫర్లుగాకలిసొచ్చినకలసొచ్చిన వైరల్ రుతువులో..క్లియరెన్సు సేల్ ధమాకాలో.. ఒడిసి పట్టిననెత్తుటి త్యాగాల గద్దెలుతాకట్టు పెట్టినదగుల్బాజీ తనమా..?? ఏమైందనీఏమైపోయిదనీఇప్పుడెందుకీతలపోతంతంటావా.. వీళ్లంతానావాళ్ళనుకున్న నమ్మకం.. వీళ్ళుమాత్రమేనావాళ్ళనుకున్న భ్రమాతేలిపోయిందిప్పుడు..మనసు తేటబారిందిప్పుడు.. కురిసే మబ్బులకరచాలనం కోసంవొళ్ళంతా చిట్లినబిడ్డల నెత్తుటి చారలుత్యాగాలు తలకెత్తుకుని.. తలదాచుకునే మట్టిగోడలన్నీఎర్రమన్ను అలికితెల్లని ఆశలు విరబూసేసఫేదు సున్నపు ఛీటాల్లో.. హరివిల్లై విరబూసేహరియాలీలను దర్శిస్తూ.. మా అమ్మీలు పాడేచెక్కు చెదరని ఆశలమొహరం మాథంవిషాద గీతాలు భుజంమీద చెయ్యేసినన్నెప్పుడూఓదారుస్తుంటాయి.. ఆకురాలు కాలంఅడవి లేని
కవిత్వం

పోరుపతాక హోరును నేను..!!

కాలు మోపిన చోటల్లాఎద ఎండిన నదినైపగుళ్లిచ్చినప్రతిఫలనాల్ని దారి పొడుగునావొలక బోస్తూ..కన్నీళ్లతోకడుపు నింపుకున్నదాన్ని . శత్రు శతఘ్నులమోతల నడుమపుట్టుకతోనేకన్న తల్లినీ.. కడుపు చేత బట్టుకుతిరుగుడులో..తరాల తరుముడులో..సొంత ఇంటినీ..ఊరినీ..నేలనీ…జారవిడుచుకున్నదాన్ని..శకలాలు శకలాలుగాకుప్ప కూలుతున్నస్వప్నాల పెడ్డలకింద గుక్కపట్టిన శోకాలచివరి ఊపిరి తీసేచిన్నారి కళ్ళ అంచునరాజుకుంటున్నరాజిలేని గాజానో… హద్దుల నెరుగనినెత్తుటి హోళీలోకనికరమెరుగనికసాయి దాడులబూడిద గుట్టలు వారసమిచ్చివొరిగిన తల్లులసడలని పిడికిలిసత్తువ సావనిహమస్ శ్వాసనో… ఫిరంగి మోతలషహీదు బాటలత్యాగ తోరణాల్తయారు అన్నలిబియానో…లెబనాన్ నో… ఎవర్నైతే నేంఎప్పుడూ సడలనిఎక్కుపెట్టినఅక్కల పిడికిటిఆయుధాన్నేను… ద్విజాతుల దగాస్వజాతుల పగాలోకమంతా ఏకమైనానోరుమూయుడేశరణమన్నయుద్ధనీతుల బోధలల్లీబుజ్జగింపుల బురదదొక్కిగుండె మంటలుఆర్ప జూసినా.. నిప్పుకణికలహక్కు కుంపటిపోరు సెగనైసెంట్రి గాస్తా.. పుడమి నుదుటపొద్దుపొడుపుతిలకమయ్యీకలలు నిజమైగెలుపు గీతపురాగమయ్యీనడచివొస్తా… ఔనునాదైనచారెడు నేలకోసం..చావెరుగని నీడకోసం.. ద్రోహాల దోస్తానాలనెత్తుటి
సాహిత్యం కవిత్వం

అలల హోరుకు సంకెళ్ళేస్తావా..!?

సుఖమయ జీవితాల్లోని సంతోషాల్ని నిషేదించుకున్నోళ్లం గాఢాంధకారంలో చిక్కిన మట్టి బిడ్డలకోసం చిమ్మ చీకట్లను ఆలింగనం చేసుకున్నోళ్లం  నెర్రెలిచ్చి డొక్కలెండిన దుఃఖ్ఖ సాగరాల కనుకొలుకుల్లో కాంతి రేఖలమై పునర్జీవించినోళ్ళం శతాబ్దాల శుష్కవాగ్దానాలనీ పురోభివృద్ధి పాదాలకింద చితికినఆకలి పేగులమన్యానికి సైనిక కవాతునేర్పినోళ్ళం  అడవిని అన్యాక్రాంతం అవనివ్వని శపథాన్ని ఎరుపెక్కిన పతాక రెపరెపల్లో                                                         నిత్యం నిగనిగలాడే                                             నిఘా