కవిత్వం

ఇనుప మేకుల భూమి

భూతల్లి ఎదపై నాటిన ఇనుప మేకులు ఎవరి ఆకలిని తీర్చగలవు? ఎంత పచ్చదనాన్ని తుంచగలవు?? ఆ సిమెంట్ బ్యారి గేట్లు ఎవరి ఇంటికి గోడలుగా నిలబడగలవు? ఎంత ధైర్యాన్ని అణచగలవు?? గాలిలో ఎగిరే డ్రోన్లు ఎవరి పంట చేనులకు మందులు కొట్టగలవు? ఎంత ఆక్సిజన్ ను భర్తీ చేయగలదు?? వాడు చేస్తున్న దాడిలో కోల్పోయిన రైతుల ప్రాణాలను ఎవరు మొలకెత్తించగలరు? గడ్డిపోచల గుండె చప్పుడుతో ఊపిరి వీస్తున్న స్వదేశ రైతులను కట్టడి చేసే అట్టడుగుల్లో ఎంత కాలం కొట్టుమిట్టాడగలరు ?? రాజకీయం తెలిసిన ప్రభుత్వానికి రైతుల కన్నీటి బాధలను తీర్చడం తెలియనిదా? భారతరత్న అవార్డు ప్రకటనలో కూడా రాజకీయ
కవిత్వం

ఉత్తేజమై  వికసించు

నువ్వు అలవోకగా నడుస్తున్నప్పుడో బండి నడుపుతున్నప్పుడో నీ వెనకాలో నీ పక్కనుండో ఒక బుల్డోజర్ వచ్చి గుద్దితే నువ్వు ఆశ్చర్యపోనక్కర్లేదు నువ్వు కుర్చీ వేసుకొని ప్రశాంతంగా చదువుతున్నప్పుడో పరధ్యానంగా పడుకున్నప్పుడో నీపై ఎం ఐ ఏ దాడులు జరిగితే నీవు బెదిరిపోనక్కర్లేదు వాడు నిన్ను జైలుకు ఇడ్చికెళ్ళినప్పుడో నాలుగు గోడల మధ్య నిన్ను బందీ చేసినప్పుడో ఉచ్ఛ్వాస నిశ్వాసలకి తావివ్వనప్పుడో నీవు అలసిపొనక్కర్లేదు కొన్ని పుస్తకాలలో డార్విన్ సిద్ధాంతం తిసేసినప్పుడో మత గ్రంథాలను ప్రబోధించినప్పుడో రాయిని సైతం దేవుణ్ణి చేసి నిన్ను మైలపరిచినప్పుడో నువ్వు కృంగిపోనక్కర్లేదు సలసలా కాగే నెత్తురు నీ గుండెల్లో ఇంకా పచ్చిగానే పారుతుంది నిజాల
కవిత్వం

ఉదయ్ కిరణ్ నాలుగు కవితలు

1 మల్లయోధులం నాడు మా బలమైన భుజాలపై ఈ దేశ మూడు రంగుల జెండాను గర్వంగా ఒలంపిక్స్ నుంచి ఢిల్లీ నడి వీధుల్లోకి మోసినప్పుడు మీ పొగడ్తలకు పొంగిపోయి మేము గెలిచిన పతకాలను చూసినప్పుడు మేము ఈ దేశంలో భారతమాతలమైనాము నేడు మాపై జరుగుతున్న లైంగిక దాడులపై న్యాయపోరాటం చేస్తుంటే మీలో రవ్వంతైనా చలనం కలగకపోవడం కాషాయ నీడలు ఎంతలా కమ్ముకున్నాయో, రాజకీయ మతోన్మాదం కాళ్ళ కింద నలుగుతున్న మీరే సాక్ష్యం పార్లమెంటు ముందు పోలీసులు మమ్మల్ని హింసాత్మకంగా ఈడ్చుకెళ్ళి జైల్లో బంధిస్తుంటే ఈ దేశ రక్షణ, గౌరవం ఎప్పుడో బంధించబడ్డాయని మాలో ధైర్యం నిప్పంత నిబ్బరాన్ని రగుల్చుకుంది
కవిత్వం

మేము అర్బన్ నక్సలైట్లమైతాము

ప్రజలు అంటరానితనానికి గురౌతున్నప్పుడు లైంగిక వేధింపులకు గురౌతున్నప్పుడు మతం ముసుగులో మునుగుతున్నప్పుడు మూఢనమ్మకాలకు బలౌతున్నప్పుడు మేము కలం నుండి జాలువారిన కన్నీటి చుక్కలమైతాం ఆదివాసీ హక్కులకై ఉద్యమించినప్పుడు వారిపై వైమానిక దాడులు జరుగుతున్నప్పుడు దేశపు సహజ సంపదను దోచుకుపోతున్నప్పుడు ఈ దేశ ఆదివాసీ ముఖంపై ఉచ్చ పోసినప్పుడు మేము ప్రశ్నించే మొక్కలమై మొలకెత్తుతాం కాలేజీలో దేశ చరిత్రను విప్పి చెప్పినప్పుడు సమాన హక్కు గురించి మేము పోరాడినప్పుడు ఈ దేశపు అన్యాయాన్ని అక్షరమైన మేము ప్రశ్నించినప్పుడు రాజ్యం మా పైన పీడియఫ్లు ఉపా కేసులు పెట్టినప్పుడు ఈ రాజ్యం దృష్టిలో మేము అర్బన్ నక్సలైట్లమైతాము
కవిత్వం

యుద్ధం మాకు కొత్తేమీ కాదు

ఇప్పుడు జరిగే వైమానిక యుద్ధాలు మాకు కొత్తవి కావచ్చు మా తాతలు,ముత్తాతలు చెప్పిన కథలు, చేసిన యుద్ధాలు మా మస్తిష్కంలో ఇంకా భద్రంగానే ఉన్నాయి మీరు చేసిన అన్యాయాల, అక్రమాల తడి ఆరనేలేదు నివురు కప్పిన నిప్పులా మాకు తెలిసిన యుద్ధాన్ని దాచుకొని మా హక్కుల కోసం అందరి సహజ సంపద కోసం రాజ్యాంగ బద్దంగా పోరాటం చేయడమే మా నేరం అయితే యుద్ధం మాకు కొత్తేమీ కాదు మీరు న్యాయ వ్యవస్థని కొనుక్కున్నా మా మీద అత్యాచారాలు జరిగినా కోర్టు తీర్పులు మాకు వ్యతిరేకంగా వచ్చినా సహించాం... సహిస్తున్నాం భరించాం.. భరిస్తున్నాం కానీ ఇప్పుడు నీ పాడు
కవిత్వం

ఎప్పుడైనా నేను గుర్తొస్తే!

ఎప్పుడైనా నేను గుర్తొస్తే కన్నీళ్లు పెట్టుకోకండి "కాలం చీకటి గర్భంలో నన్ను కంటుంది" అన్న నా కవితలను ఒక్కసారి చదువుకోండి అక్షర రూపంలో నేనెప్పుడూ మీతో బతికే ఉంటాను ఎప్పుడైనా నేను గుర్తొస్తే మీ చుట్టూ ఉన్న జీవితాలు అదే చరిత్రను దాచిన పుస్తకాలు చదవండి మహిళల కోసం, ఆదివాసి హక్కుల కోసం ప్రజా పోరాటాలను చేయండి ఆ పోరాటంలో నేను మీకు తోడుగా ఉంటాను ఎప్పుడైనా నేను గుర్తొస్తే నా బట్టల కింద ఉన్న డైరీలో మీ కోసం రాసిన కవితలను మరోసారి మీ గుండెలకు హత్తుకోండి కాసేపు భారమైన బాధలను మర్చిపోతారు ఎప్పుడైనా నేను గుర్తొస్తే
కవిత్వం

మరువలేని క్షణం

ఆ క్షణం ఎప్పటికీ మరువలేనిది పాల కోసం తల్లడిల్లుతున్న ఆ బిడ్డను చూసి పాలకై తన రొమ్ములను ఎగేసి గుద్దుకున్న ఆ క్షణం ఎప్పటికీ మరువలేనిది రాజ్యం నేరస్తులను సత్ప్రవర్తనతో రిలీజ్ చేసినప్పుడు "బిల్కీస్ బానో" మనోవేదనకు కారణమైన ఆ న్యాయస్థాన అన్యాయాన్ని కన్నీళ్ళతో లెక్కించిన నిస్సహాయపు ఆ క్షణాల్ని ఎలా మరువగలం? ఓ నినాదం మన మస్తిష్కంలో మతాన్ని బోధిస్తున్నప్పుడు ప్రజలంతా మానవత్వాన్ని మరిచి మతానికై పరుగులు తీస్తున్నప్పుడు "బార్బీ మసీదు"లను కూలగొడుతున్నప్పుడు న్యాయం అన్యాయాన్నే మరలా అనుసరించినప్పుడు టీవీల ముందు కండ్లల్లో ఒత్తిడేసుకుని మనమంతా నోరు మెదపకుండా చూస్తున్న మతస్వార్థ మానవత్వపు ఆ క్షణాల్ని మనం
కవిత్వం

ఉదయ్ కిరణ్ కవితలు

1ఓ యుద్ధ ప్రకటన చుట్టూ గోడలపై వున్న అక్షరాలన్నీ ఏకమై మరో కొత్త యుద్ధాన్ని ప్రకటించినట్లు మూలకున్న ముసలవ్వలా ఆ పాత గొంగడి ఎర్రగుడ్డ నా భుజాన్ని తట్టి ముందుకు నడిపినట్లు నాలోని కటిక చీకటికి ఎడిసన్ బల్బులు ప్రపంచాన్ని వెలిగించమని సైగ చేసినట్లు కాలువలై పారుతున్న నా కన్నీళ్ళను తుడవడానికి ఆ పాత పుస్తకాలే కదా! మరో కొత్త మార్గాన్ని చూపించే సన్నిహితులు. మరి ఇంకెందుకు ఆలస్యం? దేశమంతా మతపిచ్చితో మారణహోమంలో మునిగిపోతుంటే మరెంత కాలం.... ఆ నాలుగు గోడల మధ్య స్వప్నపు కాంతులంటూ కలలు కంటావ్? లే.......! ఆ చీకటి ప్రపంచంలో నుండి బయటికి రా....
సాహిత్యం కవిత్వం

అమ్మ

అవును!!!నేను..ఎన్నిసార్లు పిలిచినావిసుగురాని పదం అమ్మ! ఎందుకంటే..మా అమ్మ అందరి అమ్మలాటీవీ ముందు కూర్చునివంట ప్రోగ్రామోకామెడీ ప్రోగ్రామో చూసే అమ్మ కాదు..మా అమ్మ! నైస్ గా ఇంగ్లీషులో మాట్లాడే అమ్మ కాదు..మా అమ్మ !రోజుకో టిఫిన్ చేసి పెట్టే అమ్మ కాదు.. మా అమ్మ!మరిమా అమ్మ ఎలాంటి అమ్మ ? ఈ భూమి మీదఅరొక్క పంటకి పురుడు పోసే అమ్మ.. మా అమ్మ!ఎర్రని సూర్యున్ని తన వీపు మీద మోస్తూపంటకి కలుపు తీసే అమ్మ… మా అమ్మ ! ఆకాశమంత దుఃఖంఅవనికి ఉన్నంత ఓర్పుమా అమ్మ సొంతం తన చెమట చుక్కల్నితన కన్నీటి గుక్కల్నితాగిన ఈ భూమిమా అమ్మకి ఎప్పుడు