మహమూద్

ఒకటి: లోహ సందర్భం నిర్భయత్వానికి చాలా సార్లు తోడు దొరకదు! భీరువులు జనాభాగా నిండిపోయిన ప్రపంచం కదా! దాహం వేసినప్పుడు దాహమే తోడు ఆకలేసినప్పుడు ఆకలే దోస్తు పక్క మీద కళ్ళ నుంచి దొర్లిన కలత కలలా "హింస" మీద పడి రక్కడానికి ఎప్పుడూ సిధ్ధంగా ఉంటుంది డ్రోన్లు నెత్తి మీద ఆడుతున్నపుడు బాంబుల కంట్లో కన్ను పెట్టి చూస్తూ ప్రాణాన్ని ఉగ్గబట్టుకోవాలి పక్కన పడి విచ్చుకునే అగ్నిదాహానికి ఆహుతైపోకుండా కాపాడుకోవాలి ఆయుష్షుకీ, మృత్యువుకీ మధ్య గీతలన్నీ కరిగిపోయిన కాలపు సందిగ్ధత లో స్పష్టమైన చూపుతో ముందుకెళ్ళాలి దుమ్మూ - ధూళీ, పొగను పీలుస్తున్న గాలి ఊపిరితిత్తులను శుభ్ర

1 వేడుకోలు చీకటి పాత్ర లో నిండుగా ఉన్నది వెన్నెల మధువు మత్తుని ఆహ్వానించడానికి సిధ్ధంగా ఉంది ప్రేమ నిండిన హృదయం ఏక్కడో దూరం నుంచి ఓ తల్లి గాత్రం బిడ్డకి పాలు పడతూ ఆదమరచడానికి భూమికింత చల్లగాలిని జోలపాటగా అందిస్తోంది ఏ బతుకు యుధ్ధంతో ఘర్షణ పడుతున్నారో మనుషుల జాడ లేదు మధువు తాగేటప్పుడు తోడు కోరుతుంది కదా మనసు ఒంటరితనం ఒక ఉన్మత్త దుఃఖం దుఃఖం ఓ ఒంటరి యుధ్ధం దేహానికీ, హృదయానికీ గాయం కానివాడెవడూ మధువుని కోరుకోడు తోడునీ కోరుకోడు తెగిన బంధాలని జతచేయడానికి గాయాలు మానడానికి అనువైన కాలం ఇది జహాపనా! కొందరు

1 జీవనయానం నేను నీ పాటలు పాడుతుంటాను మశీదు ప్రాంగణంలో దినుసులు తినే పావురాల్లా వాళ్ళు గుమిగూడతారు జీవనసాగరపు లోతుని పాటలు వాళ్ళకి పరిచయం చేస్తాయి కటిక నేల మీదా బురద వాలులపై జీవన శకలాలని జారనిచ్చేవారు జారుతూ జారుతూ గాయపడడమే బతుకైన వారు ఎడారి ఎండ వేడి చురుకుని పాదాలపై మోసేవారు లోయల లోతుల్లోంచి కనబడని ఆకాశంకై భూఉపరితలాన్ని తాకే కలలు కనేవారు సాగించాల్సిన ప్రయాణ భారాన్ని లెక్కించుకుంటారు పాటల గూడార్థం అర్థమైన తర్వాత వాళ్ళు సీతాకోకచిలుకల్లా మారిపోతారు మనోభారం దిగిపోవడం కంటే గొప్పదేమీందీ లోకాన! అన్ని బలహీనతల బరువులను దించుకొని పావన హృదయంతో వాళ్ళు ప్రపంచంలోకి

స్వప్న స్పర్శ ------------ భూగ్రహం మీద ఉల్కల వంటి వారు మట్టితో కలిసి చిగుళ్ళకు ప్రాణం పోసే ఉల్కలు అరణ్యంలో పిట్టలకు కాంతిని ఆయుధంగా ఇస్తారు అవి అడవిని కాపలా కాస్తుంటాయి తమ నీడలని రాత్రింబవళ్ళకి రెక్కలు గా తొడిగి 1. సముద్రపుటలల మీంచి జారే సూర్యరశ్మి లాంటి పారదర్శక జీవితాలవి తమతో తాము పోరాడుతూనే చుట్టూ పరిసరాల్తో తీరని సంఘర్షణలో మునిగి ఉంటాయి గాయమయమౌతూనో, గానమయమౌతూనో, 2. లేత కాంతికి బట్టలుగా తొడిగినట్టు నిండైన దృష్టి ఆదివాసి ఊదే బూరలాంటి స్పష్టాతిషైపష్టమైన కంఠస్వరం ఖంగున మ్రోగే మాట వినగానే మెదడులో రూపం ప్రసారమయేంత తాజా ఉద్యమ ప్రతిబింబాలు

కాలపు చరకలో కొంత గతాన్నివొదులుకున్నానుబంగారుభవిష్యత్తీగను వొడికిఇస్తుందని వేచి చూస్తున్నాను****చెరువును అంగీలాతొడిగిన నేలచేపల్నినగిషీలు చేసుకుంది***వెన్నెల అద్దంలోతన మోము చూసుకొనిచెరువుమురుసిపోతోంది***ఎండ మగ్గం తోమబ్బుల బట్టను అల్లుకొనికప్పుకుందినింగి***ఈ మౌన రాత్రిలోకొంత శబ్దాన్ని కోరుకున్నానువెన్నెల కొలనునుముద్దాడింది***చేపలకు కొలను చెబుతున్నకథలనుతారకలు కూడాఊ కొడుతూ వింటున్నాయి***కొలనును కాగితం చేసుకొనికవిత్వం రాస్తున్నాడుచందమామచేప పిల్లలు అక్షరాలు***సూఫీ పాడిన పాటనువినిఅలల చప్పట్లతోఆదరించింది చెరువు***16.11.22

ఎవరు రాసారీ పద్యాన్ని,ఉద్యమంలాంటి ఉదయాన్ని?!వెలుతురు లాంటి నినాదాన్ని?!చీకటికి తెర దించి కాంతికి పట్టం కట్టినపదాల కెరటాల కవన సముద్రాన్ని!? ఎవరు రాసారీ పద్యాన్నిదువాల ఒడిలోంచి నిదుర లేచినజాబిల్లి తోబుట్టువుని!?తిమిరం కుబుసాన్ని విడిచితళతళాడుతూ తెల్లారిన కాలాన్ని!? ఎవరు రాస్తారు వెన్నెల సిరా నిండినగాలి కలంతోకొండలపై నుంచి జారే నిశ్శబ్దపు జలపాతాలని?! అరణ్యంలో తాండాలోతంగెడు పూల పురుడు వాసననిపీల్చుకుని మత్తగిల్లే మధువుకు ప్రియమైన భ్రమరాలనీ!? ఎవరు రాస్తారు పద్యాలనీప్రాణ త్యాగానికి సిధ్ధపడితుపాకీ భుజాన వేలాడదీసుకొనిఅరణ్యం మీంచి లోకం మీదికివిప్లవం ప్రసరిస్తున్న భానుడి చూపుని!?

నాలో తప్పిపోయిననీవు నీకు ఇంక ఎప్పటికీ దొరకవు!ప్రేమ భావన,గొప్ప ఆకర్షణ!!* * *నాకే తెలియదు నాలో ఇంతలోతు ఉందని!నా లోంచి నువ్వు ఎప్పుడుబయటపడదామనీ!?* * *నీ నవ్వుఓ పరిమళపు లోయ!అందులో దిగాను కాబట్టేనేను పూవునైపోయా!!* * * *ఎవరు పారబోసుకున్నమోహ స్వప్నమో, కదా ఈ రాత్రి!నింగి ఊయలలో,చీకటి-వెన్నెల రెండూ పెనవేసుకున్నాయి!***ఈ కాలానిదెంత నిర్దయ!కాకలుతీరిన యోధులను,ఆకలి తీరని దీనులను,ఎదురెదురు నిలబెడుతోంది!!***ఇక్కడ కొంతస్వేచ్ఛని వొదిలి,ఆ పక్షి రెక్కలు విచ్చుకునేచనిపోయింది!***ఈ కష్టకాలం సుదీర్ఘమైనదనీ,అనుకుంటాం కానీచరిత్ర పుటల్లోకి ఇంకిపోయినమానవ సంఘర్షణతో పోల్చుకుంటే క్షణభంగురం!!****యుధ్ధం ముగించాలనివాడికి లేదు!కానీ వాడికి తెలియదుఏదో ఒక నాడు వాడూ దిగిపోక తప్పదు!!***యుధ్ధం ముగిసాక,శిధిలాల్లో వాళ్ళు శవాలకోసంవెతుకుతున్నారు!కానీ,దొరికింది ముక్కలైన పసివాళ్ళ స్వప్నాలు!***యుధ్ధం

తొలిచూరుతల్లి పొత్తిళ్ళలోబిడ్డలా ఉంది వెన్నెల బిడ్డ కోసం తల్లి వేసేఊయలలా ఉంది పాలపుంత బడి విడిచాకకేరింతలు కొడుతూబయటికొచ్చే పిల్లల్లా ఉన్నాయిచుక్కలు బుజ్జాయినిబజ్జోబెట్టటానికితల్లి పాడే జోల పాటలాఉంది మంద్ర గాలి హాయి అంతా ఇక్కడే ఉంది అన్నట్టుఅమ్మ ఒడిలో నిదురబోయినచంటి బిడ్డ మోములా ఉందినింగి పురిటి నొప్పుల బాధనుదిగమింగుతూగట్టిగా కళ్ళు మూసుకుని ఊపిరి బిగబట్టినగర్భిణిలా ఉంది రేయి ప్రచండ కాంతి తో పుట్టేసూర్యుడు ని ప్రపంచానికి హామిపడుతున్నట్టుందిపెను చీకటి...