అమ్మ
అంతే మౌనంగా
తన భుజాన్ని తనకు
ఆసరాగా ఇచ్చిన
సహచరిగా
నిబ్బరంగా
నిదానంగా తోడుగా
నిర్బంధాన్ని ఎదుర్కొన్న
అమ్మతనమే తనది
విసుగు లేని
తన జీవనయానం
తెల తెలవారే
చిరునవ్వుతో
ఉదయించే అమ్మ
సభలలో ఓ కాంతిరేఖ
నిరాడంబరంగా
నిలకడగా తన తోవ
వెనక నడచిన సహచరిగా
ఎప్పుడూ గుర్తుండే
అమ్మ తను
అమ్మలంతే
ఆకాశంలో వెలితిని
పూడ్చే వెలుగు రేఖలు
వారికేమిచ్చి
రుణం తీర్చుకోగలం
మనసంతా నిండిన
దుఃఖపు నివాళి తప్ప…
(కా.ఆలూరి లలితమ్మకు నివాళిగా)
👍✊
మా సత్యం
కె క్యూబ్ రాసిన కవితా ‘వెలుగు రేఖలు’
అద్భుతమైన భావావేశం. ప్రజా ఉద్యమాన్ని ప్రేమించే ప్రతి ఒక్కరికి వారిరువురు వెలుగు రేఖ నీడై మన వెన్నంటే ఉంటారు.
ఉద్యమ వందనాలు.