కార్పొరేటమ్మా – రాజకుమారుడు.
భరించలేని వాస్తవాలు , ఒక్కోసారి తిరగేసి చెప్తూనే తప్ప సంతృప్తినివ్వనంత , వొత్తడికి గురిచేస్తాయి. నడుస్తున్న చరిత్ర తలకిందులతనాన్ని భరించడమెలాగో తెలియనప్పుడు మనం తలకిందులుగా నడవడమే ఏకైక మార్గంగా అనిపిస్తుంది. అప్పుడు కార్పొరేటమ్మా – రాజకూమారుడు లాంటి అధివాస్తవిక కథలే వస్తాయి.
అధివాస్తవికత , వ్యంగం , వాస్తవికత మూడూ ఒకే కథలో కథనమై కన్పిస్తాయి. ఆ కలగాపులగపు కథనం , యేది వాస్తవమో , యేది అధివాస్తవమో తేల్చుకోమని పాఠకులకు సవాళ్ విసురుతుంది.
ఒక కథ మొత్తం కథనం ఒక రకమైన ధోరిణిలో నడవడానికి , చదవడానికీ అలవాటు పడ్డాం కదా , కార్పొరేటమ్మా – రాజకుమారుడూ , మూడు భాగాల కథ , మూడు (యేదో మేరకు) భిన్న కథనాలుగా , భిన్న దృశ్యాలుగా నిర్మాణమై వుంది. అయితే మూడింటినీ అనుసంధానం చేసే , కథ చెప్పేవాడైతే ఒకడే. మొదటి భాగం లో కథ చెప్పే జర్నలిస్టు , జైల్లో రాజవైభోగాల మధ్యా నిర్బంధం లో వున్న , ఒక రాజకుమారుడు లాంటి యువరాజకీయ్యున్ని ముఖాముఖి చేయడం .అతను తన అవినీతి ఆధిపత్యమయమైన తాత తండ్రుల వారసత్వాన్ని గుర్తు చేసుకోవడం. ఆ యువరాజకీయ్యుడెవడో చదువుతున్నప్పుడే మనకర్థమై పోతుంది. వాళ్లు తవ్వుకున్న గనులసామ్రాజ్రం యెంత విశాలమైందో , యెంత సంపద పోగేసిందో కూడా , తెలిసిపోతుంది.ఈ భాగంలో వాస్తవమే వున్నా , విషయాన్ని రాజకుమారుడితోనే చెప్పించడంలో వ్యంగ్యం ప్రధానంగా వుంది.
రెండో భాగం , అధివాస్తవిక కథనం. నీళ్లు లేని ఒకానొక రాయలసీమ మాలపేటలో , నీళ్ల కోసం పాత బావిని తవ్వడంలో , దిగుడు బావిలోపల కార్పొరేటమ్మ బయల్పడుతుంది. గునపం తగిలి రక్తాన్ని స్రవిస్తుండగా , కోపంతో , గద్దిస్తూ , తనకు తన పుట్నిళ్లైన సముద్రానికి పడమటదిక్కు గుడికట్టమంటుంది. దినానికి అర్ధనూట పదహార్ల ఎకరాల భూమిని నైవేద్యంగా పెట్టమంటుంది . అట్లా చేయకుంటే , దినానికి ఒక వూరిని బూడిద చేస్తానంటుంది. జనాలూ , అధికార యంత్రాంగం మేలుకునేలోపు , అన్నంతపని ( జనాల్ని వున్నదున్నట్టు నీలుక్కొని చచ్చేలా ) చేసేస్తుంటుంది.జనాలకు యేమి చేయాలో అర్థం కాని స్థితిలో వుండగా , రెండో భాగం అంతమవుతుంది. మూడోభాగం కథనం లో పర్యావరణ పరిరక్షణ కోసం అంతర్జాతీయ సదస్సు ఒక మహానగరంలో జరుగుతుంటుంది. దానిలోని విశేషాల కథనం , వాస్తవిక పద్ధతిలో చెప్తాడు కథకుడు. ఈ సదస్సు నిర్వహించేదెవరంటే , కార్పొరేట్ సంస్థలే , వాటి తైనాతీ స్వచ్ఛంద సంస్థలే. అదీ మన అధికార యంత్రాంగపు వత్తాసుతోనే. ఈ తంతును ఎదిరిస్తుంది ఒక ప్రజావుద్యమం . ఆ ప్రజా ప్రతిఘటన ముందు కథను ముగిస్తాడు కథకుడు.
మూడూ , మూడు వేర్వేరు దృశ్యాలను , చిత్రకళలో వుండే , కొల్లాజ్ అనే టెక్నిక్ అనిపించే విధంగా మలిచబడిందీ కథ. ఫ్యూడల్ అవశేషాల ,ఆధిపత్య వర్గాల , రాజకీయ నాయకుల వారసత్వం అధికారం కోసం యెంతగా అర్రులు చాస్తుందో , చెప్పే క్రమంలో , వనరుల విధ్వంసాన్ని సంకేతించిన మొదటి భాగం , పాశ్చాత్య కార్పోరేటీకరణ యీ నేల మూలుగులను పీల్చేస్తోందనే రెండో భాగాన్ని అందుకుంటుంది.ఇక మూడో భాగం ప్రజాప్రతిఘటన. అసంబధ్ధతను అల్లుకొని , వర్తమాన రాజకీయ ఆర్థిక పరిణామాలను
గుదిగుచ్చిన కథగా నిలబడిందిది.దీని రచయిత పాణి.
(కార్పొరేటమ్మా – రాజకుమారుడు కథను పాఠకులు ఇక్కడ చదువుకోగలరు)
