నడుస్తూ మాటాడుకుందాం
నడకాగితే మాటాడలేను
ఈ రాతి పలకల మీద
చెంగున దూకి జారే ఆ పిల్లల
లేత పాదాలను తాకి
మాటాడుకుందాం
ఎన్నెన్ని ఎన్నెల రాత్రులలో
వెలిగిన ఈ నెగడు చుట్టూ
కలబోసుకున్న కథలలో
ఎంత దుఃఖం దాగి వుందో
మరొకసారి మాటాడుకుందాం
ఎత్తైన ఈ పచ్చని కొండలపై
పహరా కాస్తున్న మేఘాల నడుమ
సెంట్రీ కాస్తున్న ఈ పిలగాళ్ళ
చూపులను దొంగిలించే
ఆ తోడేళ్ళ ద్రోన్లను కూల్చే
వడిసెల కథ చెప్పుకుందాం
ఒకసారి
సూరీడా సూరీడా
త్వరగా రారమ్మని
పిలిచే ఆ తల్లి
ప్రసవ వేదన
అరణ్యమంతా వినిపించే
గాధ కదా
రా అలా లేలేత ఆకుల
స్పర్శను తాకుతూ
మాటాడుకుంటూ
నడుద్దాం…