సాహిత్యం

రాజ్యం కోరలు ఎల్లెడలా విస్తరించే చోట నాకంటూ ఒకచోటు లేకుండా పోయింది నేను నేను తినే ఆపిల్ పండు బిర్యానీలో వేసే కుంకుమపువ్వు అన్ని కాశ్మీరు నుండి దొం గిలించినవే రాసుకోవడానికి ఒక టేబుల్ ఉండదు పుస్తకాలకు ఒక సెల్ఫీ ఉండదు నాకు ఇష్టమైన "జీత్ సాయిల్" కవిత్వం తనివితీరా చదువుకునేందుకు వీలుండదునురగలుగక్కే కాఫీ తాగడం పూలను పలకరించి మాట్లాడడం ఎప్పటికీ తీరని కల కళ్ళు లేని మా నాయన నష్టాలు గూర్చి ఎప్పుడు లొల్లి పెడుతుంటాడు ఊది ఊది మా అమ్మ ఊపిరితిత్తులు ఖాళీ అయిపోయాయిసిలిండర్ లేని బతుకు మాది మరోవైపు జైలు ఊచల నుండి మా

అనగనగా ఒక కథ కొత్త కాలం ఈ సంచిక నుంచి మొదలవుతోంది . నిన్న చదివిన కథ ఇవాళ మరోసారి  చదివితే  కొత్తగా ఉంటుంది. నిన్న గ్రహించలేని అర్థాలు వినిపిస్తాయి . కవి నాగేశ్వర్ తాను మరో  సారి చదువుతున్న కథలను మనకు పరిచయం చేసే శీర్షిక ఇది - వసంత మేఘం టీం కథలో జీవితం కనిపిస్తుంది . ఆ జీవితాన్ని కథ   మన అనుభవంలోకి తెస్తుంది .  ఆ అనుభవం మనల్ని ఆలోచనల్లోకి నెట్టి ఆచరణ వైపు నడిపిస్తుంది . కథ జీవితం లాంటిది. కథ లాంటిది  జీవితం. అదే విప్లవ కథ. అట్లాంటి విప్లవ

దేశ దేశాల కవిత్వంతో కరచాలనం (*అనువాద స్వరం* కొత్త కాలం ఈ సంచిక నుంచి మొదలవుతోంది . పాలమూరు నుంచి ప్రపంచ కవిత్వాన్ని పరిశీలిస్తూ , అధ్యనం చేస్తున్న  సీనియర్ కవి ఉదయమిత్ర ఈ శీర్షికను నిర్వహిస్తారు) హంజామా ఊళ్లోఒక సాధారణ వ్యక్తిరొట్టె ముక్క కోసంచెమటోడ్చే కూలి ఓ రోజునేను ఆయనను కలిసినప్పుడుఊరంతావిచారంలో మునిగి ఉందిగాలి మొత్తం స్తంభించినట్టుగా ఉందిలోలోపలేఓడిపోయిన ఫీలింగ్ కలిగింది హంజా నవ్వుతూ భుజం తట్టిఇలా అన్నాడు"అక్కాఇది పాలస్తీనా దీని గుండెలయసముద్రహోరుఆగేదిగాదు సమస్త పర్వతాల ,అగ్నిగర్భాల రహస్యాల్ని దాచిపెడుతుందిది ఈ నేలపొడుగునాఎన్ని నిర్బంధాలముళ్ళ తీగలు పరుచుకున్నాఇదినిరంతరం యోధులకు జన్మనిస్తుంది . ఇదిఉనికిని కోల్పోయే జాతులకువిశ్వాసాలనిచ్చే… వీరమాత

1 సమభావం! “రేణుకని చంపేశారట...”“ఏ రేణుక?”“జి. రేణుక, మిడ్కో పేరుతో కథలు రాస్తుంది!”“ఆ... చూశాను, మనవాళ్ళంతా పోస్టులు పెడుతున్నారుగా?”“మెట్లమీద- అని యాంతాలజీ కూడా వచ్చింది!”“ఔనౌను, అందరూ అక్కడ ‘జోహార్లు’ చెపుతున్నారు, యిక్కడ ‘జేజేలు’ చెపుతున్నారు!”“జేజేలు యెవరికీ యెందుకూ?”“ఉగాది పురస్కారాలు పొందిన వాళ్ళకి, అదీ ముఖ్యమంత్రి చేతులమీదుగా అందుకుంటుంటే చెప్పరా జేజేలు...”“అదేంటి జోహార్లకి కారణమై భాగస్వాములైన వాళ్ళే శాలువాలు కప్పుతుంటే సిగ్గులేకండా జేజేలా?”“నీకు తెలీదబ్బా... మన రచయితలకు అన్నిటి మీద సమభావం వుంటుంది!”“....................................................?!?” 2 మిడ్కో! “మన రాజ్యం చీకటితో యెంత బావుందో కదా?!”“ఔను, కాని అదేమిటి యింత చీకటిలోనూ మచ్చలా ఆ వెలుగు?”“నిజమే, అది ఆ స్పార్క్... గ్లీమ్...

(కా. మిడ్కో గా పాఠకులకు సుపరిచితమైన కా. జి.రేణుక స్వస్థలం వరంగల్ జిల్లాలోని కడివెండి గ్రామం. తిరుపతిలో ఎల్‌ఎల్‌బి చదువుతుండగా “మహిళాశక్తి” సభ్యురాలిగా మహిళా ఉద్యమంలో పనిచేసింది. 1995 లో మహిళా శక్తి మరొక 9 సంఘాలతో కలిసి చైతన్య మహిళా సంఘంగా ఏర్పడిన తరవాత రాష్ట్రవ్యాప్త మహిళా ఉద్యమంలో తిరుపతి కేంద్రంగా 2000 వరకూ విశాఖపట్నం కేంద్రంగా 2004 వరకూ పనిచేసింది. మహిళామార్గం పత్రిక లో సంపాదక వర్గ సభ్యురాలుగా పనిచేసింది. తరవాత 2004 లో అజ్ఞాత జీవితాన్ని ఎంచుకుని ఆంధ్ర ఒడిష బోర్డర్ జోన్ లోనూ, దండకారణ్యంలోనూ పనిచేసింది. అనేక కలం పేర్లతో 30 కి

సాయంత్రం సూర్యుడు ఆకాశం నుండి సెలవు తీసుకుని మసకబారుతున్నాడు. యాకూబ్ తన భార్య షబానా సమీపంలో నిస్సహాయంగా నిలబడి ఉండిపోయాడు. ఆసుపత్రికి తీసుకెళ్లడం తప్ప మరో మార్గం లేదని అతనికి అనిపిస్తోంది. కవల పిల్లలు శ్వాస తీసుకోవడంలో తీవ్ర ఇబ్బందితో విలవిల్లాడుతున్నారు. ఒకరు పాప. మరొకరు బాబు. షబానా: "యాకూబ్, వీళ్ల శ్వాస ఇంకా బాగా లేనట్టుంది. మన దగ్గరి ఇంటి వైద్యం చేశాం. ఇంతకన్నా చేయగలిగింది ఏమీలేదు. ఆసుపత్రికి తీసుకెళ్లడమే మంచిదేమో." యాకూబ్: "నేను కూడా అదే అనుకుంటున్నా. వాళ్లను ఇక్కడ ఉంచితే ఏమైనా జరిగి పోతుందేమోనని భయం వేస్తోంది. మనం ఆలస్యం చేయకూడదు." షబానా: (పిల్లల్ని

నాగులకుంటలో తెల్లవారింది. మేనపాటి నరసింహులు సైకిల్ బెల్లు గణగణ లాడిస్తూ వీధిలోకి వచ్చాడు. అప్పటికింకా ఉదయం  ఆరు కూడా కాలేదు సమయం.ఎంత బలంగా బెల్లు నొక్కుతున్నా కుడిచేతి  బొటనవేలు నొప్పి పెడుతోంది, కానీ బెల్లు అంతగా మోగడం లేదు. అప్పటికే లేచి తయారైన పిల్లలు అక్కడక్కడా బిగ్గరగా పాఠాలు చదువుకుంటున్న చప్పుడు వినిపిస్తోంది. దినపత్రికలు వేసే కుర్రాళ్ళు ఇద్దరు ఒకరితో ఒకరు పోటీ పడుతూ హుషారుగా నవ్వుకుంటూ  రివ్వున దూసుకు వెడుతున్నారు సైకిళ్ళపైన. తనూ కదులుతూనే వాళ్ళ సైకిళ్ళని తదేకంగా చూస్తూ , తన  సైకిల్ వైపు తలవంచి  పరీక్షగా చూసుకున్నాడు. సైకిల్ మరీ పాతబడిపోయింది. ముందులాగా వేగంగా,

అక్కడ యుద్ధం జరిగినట్లు వుంది. మృత కళేబరాల్లా ఉన్నాయి టమోటా మొక్కలు. సైనికుల దండయాత్రేదో జరిగినట్లుంది. పొలమంతా నానా భీభత్సంగా వుంది.  టమోటాలు చితికిపోయి నలిగిపోయి వున్నాయి. ఎకరా  పొలంలో ఎక్కడా ఒక మొక్క బతకలేదు. ఒక్క టమోటా కూడా మిగల్లేదు. ఎరుకల దొరస్వామి గుండెలవిసేలా ఏడుస్తున్నాడు. పక్కనే అతడి భార్య ఏడో నెల గర్భిణి నీలమ్మ కండ్లల్లో  నీళ్ళు పొంగుతున్నాయి. ఆమె పక్కనే ఆరేళ్ళ కుర్రాడు. రాజు దిక్కుతోచకుండా అమ్మానాన్నల వైపు బిత్తరపోయి చూస్తూ వున్నాడు. ఏం జరిగిందో, టమోటా పంట మొత్తం ఎందుకిట్లా నాశనం అయ్యిందో, అమ్మానాన్న ఎందుకట్లా ఏడుస్తున్నారో వాడికి అస్సలు అర్థం కాలేదు.

“శీనుగా టీ తీసుకురా...." వెంకట రెడ్డి కేకేసాడు. ఆ కేకతో శీనుగాడు అనబడే కావాటి గునయ్య శ్రీనివాసులు అనబడే సర్పంచు ఆ ఊరి రెడ్డి గారి ఇంట్లోకి పరుగున వెళ్లాడు. రెడ్డిగారింట్లో హాల్లో ఎంఆర్ఓ, ఎండిఓ, ఇఒఆర్డి, పంచాయతి సెక్రటరి, ఇంకా ఇద్దరు ముగ్గురు ఊరి పెద్దలనబడే  పెద్ద కులాల వాళ్లు కూర్చుని ఉన్నారు. అందరిలోనూ ఏదో దర్పం తొంగిచూస్తోంది. గుమ్మం బయట తలారి నిలబడి హాల్లోకి తొంగిచూస్తున్నాడు.  ఎంతైనా రెడ్డిగారు రెడ్డిగారే. ఆఫీసర్ల ఆఫీసర్లే. జవాను జవానే ఆఖరికి తలారోడూ తలారోడే. ఎటొచ్చి శ్రీనివాసులు మాత్రం శ్రీనివాసులు కాకుండా పోయాడు. సర్పంచు సర్పంచు కాకుండా పోయాడు. ఎందుకంటే

"Yes, I am faithful to the Indian Constitution! I am a watchdog of the Constitution, " Khadar mumbled and rolled on the bed, not sleeping a wink. It was March. Across the starlit and cloudless sky on a new Moon night, the light was playing hide-and-seek. Khadar lay lying under the open sky. Though the cool breeze tickled him, the pestering thoughts made him restless. The rickety cot creaked while