కవిత్వం

రాత్రి చెందురుడు మా పల్లె మీద రాబందులు వాళ్ళకుండా డేగ కండ్లతో కాపు కాస్తున్నవాళ్ళు..!పూరి గుడిసెల వాడల్లోనిట్టాడుగా నిలిచిన చోట అర్ధరాత్రి అలికిడికి ఉయ్యాల నుండి లేచిన పసికూన కూతకు తుఫాకి మోన పెట్టి కాల్చాలని కలగన్న ఈ దోపిడీ రాజ్యాన్ని ధిక్కరించే తెగువైకాచిన కందిలి వెలుగులు వాళ్ళు..!!అడవి కాచిన వెన్నెల సంద్రాలను ఈదుతూ సెలయేరు పాయలుగా పారుతూ కొండలు, కోనలను తడుముతూ సకల జీవరాశులను ఓల్లో ఒంపుకుంటూ చుక్కాని అయిన వాళ్ళు ఈ దేశ పీడిత ప్రజలకు సెంట్రియే...!దిక్కు తెలియని వాళ్ళకు దిక్కై నలుదిక్కుల న్యాయముకై విముక్తి నావనెంచి సాగుతున్న వాళ్ళకు పోరు సమరంలో వాళ్లో స్నేహితులు

సందింట్లో సాయంకాల వేల అలసిన ఆలికి నాలుగు ముచ్చట్లు చెప్పే పెనిమిటి తిరిగి వచ్చే రోజు కోసం ఎగసేపి బిడ్డ కోసం దారిపట్టే తల్లి ఆవు కోసం ఊపిరి బిగబట్టి గాలినిఎగదని గూడు చేరే పక్షుల కోసంనిలువనీడనిస్తూ చిగురించెఆ చెట్ల కోసం స్పందించి స్వరాన్ని వినిపించేసాయి ఆఖరి శ్వాస విడిచిన వేళదిక్కులు దినబోయి దిశ తిరిగె కొండ గాలిఅలిగిన అమలాపురానికి మిగిలిన వసంతంనేల విడువని పాదాలు మట్టి వదలని చేతుల మార్పు కోసం వైకల్యం ఆదమరిచిప్రశ్నించే ప్రతి చోట బలమైన మస్తిష్కం బంధించిన చెరసాల యమున గంగను కలసి ఎదపై గోదారి కృష్ణమ్మ వెనుతిరిగిమూసికి ముచ్చట్లుమంజీరా మా కోసంరేపటి

సముద్రాన్ని కళ్ళల్లో నింపుకుందామనుకున్నసాధ్యమైతే కాలేదురెప్పలు మధ్య కన్నీరు ఉబికేదాకాదుఃఖం కంటే గొప్ప సాగరమేముందో తెలియలేదు***కన్నీళ్ళ తో కాస్త జాగ్రత్తఉండండిగాయపరచడానికి ముందుమీ కళ్ళ గురించి కూడా ఆలోచించండి***ఒక్కోసారి కన్నీళ్ళతో పాటుచూపు ప్రవహిస్తుందిదృశ్యాలను అనేకంతనలో కరిగించుకొని****కన్నీళ్ళ కళ్ళనుఅవమాన పరచకండిదుఃఖం ఆగాక ఉప్పొంగేఉద్వేగం పేరు ఆగ్రహం***కళ్ళున్న చోటంతాకన్నీళ్ళుండక పోవచ్చుకొందరి హృదయాలుఎండమావులు***తడి ఉన్నదంతాకన్నీళ్ళు కాదుమోసకారులుకోకొల్లలు****కన్నీళ్ళ శక్తి కి అంచనా లేదుకేరటాల్లా, వానలా, వరదలాఅవి బండలలైనాకరిగించగలవు కదిలించగలవు***లోపలచెలరేగేతుపానులనుఅదుపు చేసేలంగరులు కన్నీళ్ళు***కన్నీళ్ళుచాలా వాస్తవమైనవిఅవే మనో మంటలనుచల్లార్చగలిగేవి***కన్నీళ్ళు రానివాళ్ళలోపలహృదయం ఎండిపోయిఉంటుంది***నువ్వో సముద్రాన్నిలోపల మోస్తున్నావనిచెప్పే ఆధారాలుకన్నీళ్ళు****కళ్ళను నమ్మని వారైనా సరేకన్నీళ్ళను నమ్ముతారునీలో మనిషి ఉన్నాడనిఅప్పుడు గుర్తిస్తారు***గట్టి రొమ్మున్న వారు కూడారొప్ప కుండా ఉండలేరుఏడ్పు రాని వారెవరూఈ లోకంలో ఇప్పటికీ పుట్టలేదు***ఒక

మాటాడుతున్న వారు ప్రశ్నిస్తున్న వారు రాస్తున్న వారు పాడుతున్న వారు అందరూ కూడాఅర్బన్ నక్సలే నిజానికి నువ్వు అంటున్నది బెదిరించి నోళ్లు మూయించడానికే ప్రజల వైపు ఎవరూ మిగిలి ఉండకూడదన్నదే ఈ మాట వెనక సూత్రం కానీ ఇది ఇప్పుడు ఒక అవార్డులా తయారయింది ఇలా నువ్వు ఎవరి గురించైనా చెప్పావంటే వాళ్ళు నిన్నంతగా భయపెట్టారని ప్రజలు గుర్తిస్తున్నారు స్వేచ్ఛను ఇంతలాహరించిన ప్రతిసారీ అది చీకట్లను తెంచుకుని మరలా రివ్వున పైకి లేస్తుందిగొంతులపై మోపిన ఉక్కు పాదాన్ని పెకలించే నాగలిగా రూపాంతరం చెందుతుంది సరిహద్దులలోనిసైన్యాన్ని ప్రజలపై మోహరిస్తున్న ఈ కాలంలో రైతులు నీ సరిహద్దులను చుట్టుముట్టి వున్నారు ఓట్ల

నిజమే! అప్పుడప్పుడుమరణాలు గురించి మాటాడుకుంటాం, జీవితం నిండా విజయదరహాసాలనువెదజల్లుకుంటూ నడిచిన ప్రయాణాల గురించి చర్చించుకుంటాంమరణం దాకా ప్రవహించిన ఎగుడుదిగుళ్ళ ప్రవాహాల గురించీమాట్లాడుకుంటాం..దారులలో ముళ్ళను ఏరుకుంటూ గాయాల మూటల్లోకిబతికుని సర్దుకుంటూఅనుకున్న పనులు నిర్వహించుకుంటూ శ్వాస ఆగేదాకా సాగిన ప్రవాహాల గురించి చర్చించుకుంటాం అతడు మిగిల్చిపోయిన పనులని స్నేహితుల మధ్యలో పంచుకుంటాం దేహంలో అరణ్యం లా అతడి భావాల్ని పెంచుకుంటాం అంతరంగం నిండా అతడిక్కడ వొదిలి వెళ్ళిన ఉద్యమ పవనాల్ని పీల్చి ఆ గాలిలో అతడి ప్రాణాన్ని వెదుక్కుంటాంఅతడెప్పటికీ మనల్ని వీడిపోలేదనే ఆలోచన మన నడకలో వేగాన్ని పెంచుతుందిమరణాలతో మనం దేహాల్ని కోల్పోవచ్చు కానీ చాలా మరణాలు జీవించడాన్ని కోల్పోవు అవి

నువ్వు పట్టాభూమిని దున్నుతవుపరంపోగును దున్నుతవునీ కర్రు గట్టితనం గొప్పదిబయటి బాపతులుఇంటిదాక వచ్చిపొయిల ఉప్పు పోసినాచిటపొట చిచ్చు రేగినాఇంటా, బయటా తెల్వకుండాబహురూపుల విన్యాసాలు ఎన్నోఇది తెలిసిన వారికి తెల్క పిండితెలువని వారికి గానుగ పిండిరెండూ ఒకటేననిబైరాగి చేతిలోని తంత్రి తల నిమురుతుంది.ఇసుకలో నూనె పుట్టించడంఇరుసుకు కందెన రాయకుండానేనడిపించే ఉపాయం నేర్పడంనీకు తెలుసుపత్రికల్లో వచ్చినపతాక శీర్షికలనుపేర్చి కూర్చితే అది కవిత్వం కాదుసంపుటాల కుంపట్లు ఎన్ని వెలిగించినా అగ్గి లేకుంటేఅది కుమ్మై కూలుతుందిగూడ పోయి యాతం వచ్చిందియాతం పోయి మోట వచ్చిందిమోట పోయి రాటు వచ్చిందిరాటు పోయి ఆయిల్ ఇంజన్ వచ్చిందిఆయిల్ ఇంజన్ పోయి అంటుకుంటేనేమాడి మసై పోయేకరంటు మోటర వచ్చింది.గూడ కాడ

ఎప్పడు మాట్లాడేదే అయినా ఇంకా ఇంకా మాట్లాడాలి కొత్త నినాదాలతో మాట్లాడాలి కొత్త రూపాలను సంతరించుకొని అన్ని తలాలకు విస్తరించే విధంగా నువ్వు- నేను కలిసి కట్టుగా మాట్లాడాలి కొత్త సంవత్సరం అయినా మాట్లాడాలి నిజాన్ని నిగ్గు తేల్చేలా మాట్లాడాలి..!ప్రపంచ నలుమూలను దిగ్బంధనంగా మార్చినా అమెరికా సామ్రాజ్యవాదం ఆయుధ భాండాగారంతో ఆధిపత్యానికి అర్రులు చాస్తూ దేశ దేశాల మీద గుత్తాధిపత్యానికి తెర లేపే యుద్దాలకు బలైపోతున్న దేశ ప్రజలు ఎందరో ఈ గాయాలకు మందు రాయడానికైనా మాట్లాడాలి ఇప్పుడు ఎప్పడు మాట్లాడాలి నువ్వు- నేను కలిసి కట్టుగానే మాట్లాడాలి కొత్త సంవత్సరం అయినా మాట్లాడాలి కాశ్మీర్ జాతి కోసం

ఆయుధం అనివార్యం….చట్టం ఒకరికి చుట్టం అయినప్పుడుఉన్మాదం నడి వీధిలో కవాతు చేస్తుందిబతుకే భారంగా సాగుతున్న అమాయకపు జనాల మీదఉక్రోశాన్ని చూపిస్తూ శివతాండవం చేస్తుందిఇది తప్పు అని ప్రశ్నిస్తే శూలం గుండెలను చీల్చుకుంటూ నెత్తుటి మరకలను సృష్టిస్తుందిరామ బాణం అంత వేగంగా బుల్లెట్ వర్షం ఇంటి గుమ్మం ముందు కురుస్తుందిపొత్తి కడుపులో పిండాన్ని తీసి మతం రంగు పులిమి దేశభక్తి గా మన మెదళ్లను చెదలు పట్టిస్తుంది….చట్టం చుట్టం అయితే నీవు నేను కాశయపు కత్తులకు ,ఖాకీ కర్రలకు బలికాక తప్పదుఅంతమంగా ఆయుధాన్ని పట్టక తప్పదు……. ఈ వెన్నెల రాత్రి కన్నీటిని మిగిల్చింది…..పచ్చని ఆకులతో అడవి చిగురిస్తున్న రోజుచీకటిని చీల్చుకుంటూ

నేల ఒరిగిన ఓ శిరస్సు దాని పెదవులపై కత్తిరించబడ్డ చిరునవ్వు కనులలో ఒలికి గడ్డకట్టిన రక్త చారిక గాయపడ్డ గొంతులోంచి ఓ పాట ఈ నదీ పాయ గుండా ప్రవహిస్తూ నీలోంచి ఉబికి వస్తూంది నువ్విదిల్చినా వదలని ఆ చిరునవ్వు నీలోకి ఇంకుతూ ఇగురుతూ నిన్ను అనామధేయుణ్ణి చేస్తూంది తొలి దారుల ఆదిమ పూల బాలింతరపు వాసనతో చుట్టూ పరివ్యాప్తమవుతూ మరల కార్యోన్ముఖుణ్ణి చేస్తూంది!!

నేలన మనుషులున్నంత కాలం విగ్రహాలెందుకు మనిషి మనిషి తో మాట్లాడనప్పుడే శిల్పాల సృష్ఠి మొదలు మట్టితో మమేకమైన జనంకు బొమ్మల లొల్లి పట్టదు రుధిరం చెమట చుక్కై నుదుటి నుండి రాలుతుంటే చెక్కబడిన రాయి ధ్యాస వుండదు నాలుగు వేళ్ళు లోనికి వెళ్లటమే గగనమై పోతున్న చేతులకు శిల్పానికి దండం పెట్టే తీరిక ఉండదు వంగి వంగి నాట్లు వేస్తుంటే వంగిపోతున్న నడుములు నిటారుగా ఉన్న విగ్రహం చేతిలోని వరి వెన్ను ను కాంచ లేవవు ఎవరు వచ్చి పొడిసేదేమీ లేదనే ఇంగిత జ్ఞానం సాయం కోసం కళ్ళలో వత్తులు వేసుకుని చూడదు తన చుట్టూ ప్రకృతి ని