సాహిత్యం కవిత్వం

నిప్పు కణిక

కణ కణ మండే నిప్పు కణిక ఆ బాలిక తన సమస్యలన్నింటికీ  నిప్పెలాబెట్టాలో తెలుసు ఆమెకు తల్లికెలా సాయపడాలో తన కలలసౌధం ఎలా నిర్మించుకోవాలో తెలుసు ఆ చిన్నారికి ప్రమోదం కన్నా ప్రమాదమే తనకోసం ఎదురు చూస్తూ ఉన్నా నిప్పు, ఉప్పు తానై నలుగురి కోసం వండడం తెలుసు తన భవిష్యత్తు కోసం కాలాన్ని తన చేతుల్లో బంధించటం తెలుసు ఏడు దశాబ్దాల ఎదురు చూపుల్లో కాల్చి బూడిద చేయాల్సినవేమిటో తెలుసు ఓటుకు నోట్లతో పిట్టకథలు చెప్పే మహా మాంత్రికుల పని పట్టటం ఎలాగో తెలుసు ప్రామిసింగ్ పాలన పునాది ఆ బాలిక భవిష్యత్ కాలాన్ని తన గుప్పిట
సాహిత్యం కవిత్వం

నావికుడు

నెత్తురు కక్కుతున్న కాలాన్ని తన నగ్న పాదాలతోనే అధిగమించాడతను పూసే పొద్దుకు అభిముఖంగా అనివార్యపు యుద్ధంలా పర్చుకొని చరిత్రను విస్తృతం చేశాడు అతను కేవలం అస్తమించాడు ఈ ముసురు యుద్ధపు విచ్ఛిత్తిలో అనునయంగా మనతో సంభాషిస్తూనే ఉంటాడు కాళ్ల కిందికి విస్తరిస్తున్న మృత్యువును శతృ కల్పిత వేల వేల సందిగ్ధాలను నిరంతరంగా తిరగ రాసుకుంటూ ఆయువును ద్విగుణీకృతం చేసుకున్నాడు 0   0 0 ఒక్కడిగా పేరుకుపోయిన మానవుడ్ని శుభ్రం చేస్తూ నగరానికొచ్చినా సమూహాల నిస్సత్తువకు మందుగుండు దట్టించినా కల్పన కానిది.. కత్తుల అంచున రొమ్ము విరిచిన యుద్ధ ప్రియుడి సారాంశం కథకాదది గుండె విప్పిన దుక్కిలా రేపటిని
సాహిత్యం కవిత్వం

శాంతి స్వప్నం

పుస్తకాలు రాజ్యాన్ని భయపెట్టిస్తున్నాయి అందుకే అది పుస్తకం పుట్టకముందే పురిటీలోనే బంధిస్తున్నది పే....ద్ద పాలక ప్రభుత్వం చిన్న పుస్తకానికి, పుస్తకంలోని అక్షరాలకు భయపడటం చరిత్రలో మాములే కానీ.. పుస్తకాలు పురిటినొప్పులు  పడుతున్నప్పుడే పుట్టబోయేది "సాయుధ శాంతి స్వప్నమని"  భయపడి బంధించడమే ఇప్పుడు నడుస్తున్న అసలు రాజ్యనీతి అంతేకదా నెత్తురు మరిగిన రాజ్యానికి శాంతి స్వప్నమంటే  పాలకులకు పెనుగులాటే కదా మరి స్మృతులు యుద్ధాన్ని సృష్టిస్తాయట దుఃఖాల కలబోతకు కూడా కలవరపడుతున్న రాజ్యం ఎంత దృఢమైనదో తెలుస్తున్నది కదా అంతా మేకపోతు గంభీరమే అని
సాహిత్యం కవిత్వం

జర్నీ

అతడు మన రక్త బంధువు కాకపోతేనేం నలభై ఏళ్లుగా రక్తం ఎవరికి  ధారపోశాడో తెలుసుకో అతను మన కులంవాడు కాకపోతేనేం నలభై ఏళ్లుగా ఏ కులాల వైపు నిలబడ్డాడో చూడు అతను  మనకు అక్షరాలు నేర్పకపోతేనం నలభై ఏళ్లుగా నేర్చుకున్న ప్రతి అక్షరం ఏ వాడల్లోని సూర్యోదయానికి పొదిగాడో  చూడు అతను  మన మతం వాడు కాకపోతేనేం నలభై ఏళ్లుగా  మత రహిత నూతన మానవ ఆవిష్కరణకు చేసిన ప్రయోగాలు ఎన్నో కనుక్కో అతను మన సిద్ధాంతాన్ని అంగీకరించకపోతేనేం నలభై ఏళ్లుగా మనందరం కలిసి నిర్మించాల్సిన జగత్తు కోసం   ఏ ఏ దారుల్లో పాదయాత్ర చేశాడో చూడు అతను
సాహిత్యం కవిత్వం

చెరగని నేను

అవును నేనెవరిని అందరి లాగే నేను ఐనా నేనంటే గిట్టదు  నా ముస్తాబు నా ఇష్టం రకరకాల రంగుల్లో నాకు నచ్చిన రంగు తొడుక్కుంటా నాలోని భావాలు నలుగురిలో పంచాలనుకుని రూపు దిద్దుకుని జనంలోకి వస్తా నా ఆశయాలు వేరు నా ఆదర్శాలు వేరు అందరూ పాటించాలనే నియమం లేదు కొరడా పట్టుకుని ఝుళిపించనూ లేదు నా మానాన నేను కమ్మలతో కూర్పు నన్ను క్షుణ్ణంగా అధ్యయనం చేయాలనుకుంటే తప్పా?! నా లోని ఒక్కో తెర ఒక్కో కఠోర వాస్తవ దర్పణం చరిత్ర నేటి తరానికవసరం నన్ను స్వీకరిస్తారో త్యజిస్తారో జనం ఇష్టం నన్ను బైటికి రాకుండా చేసే
సాహిత్యం కవిత్వం

విత్తనం పుట్టక మానదు

నెత్తు రోడ్డుతున్న నేలపై విత్తనం పుట్టక మానదు. పదునెక్కిన నేలపైన వసంతమై చిగురిస్తుంది  ఒకట రెండ ఎన్నో నింగి నేల నిండ నిండు త్యాగం. పుట్టుక కోసం పురటి నొప్పుల దారి పురుడు పోసుకుంటున్నది కాలం కౌగిలిలో గింజకుంటున్న హృదయాలు చరిత్ర దారిలో చెదరి పోవు ఆకాశం హద్దు లేకుండ తూర్పు కిరణాలు   ప్రసరిస్తయ్ ఎర్రపూలవనంలో పిడికిళ్ళు బిగుసుకుంటయ్ త్యాగాల దారిలో...
సాహిత్యం కవిత్వం

తండ్రి తొవ్వ‌లో

మున్నా మున్నా మున్నా- నా చిన్నారి పొన్నారి కన్నా నాన్న ప్రేమకు నువ్వు వారధివి నా కలల ప్రపంచం సారధివి పృథ్వి అడిగే ప్రశ్న ఆకాశం నడుమ అడివే తీర్చింద సందేహం ॥ము­న్నా॥ నీ తండ్రి భుజంపైన బందూకురా నిన్నెత్తుకునే జాగ యాడుందిరా నీలాగే సుట్టూత జనసేనరా కొడుకైన జనంలో భాగమేరా పొద్దంత మీ నాన్న సూర్యుడైతే రాత్రంత ఎన్నెలై సెంట్రీగాస్తివా ॥ము­న్నా॥ నిన్ను పొమ్మంటు దీవించలేనైతిరా నిన్ను వద్దంటు నేచెప్పలేనైతిరా నువు మెచ్చినా వనమంత జ్ఞానమేరా నీకిచ్చిన ఆస్తంత త్యాగమేరా నిన్ను చుట్టు వ­ట్టిందో పద్మవ్యూహం నువ్వభిమన్యుడైనావా ప్రజల కోసం   ॥ము­న్నా॥ పృథ్వంటు ఒక పేరు
సాహిత్యం కవిత్వం

అమరుని స్వప్నం

ఎంతటి నిషి ఈ వసంతాన్ని ఆవరించిననూ ఎంతటి కుంభవృష్టి ఈ వాసంతాన్ని ముంచిననూ ఎంతటి అనావృష్టి ఈ వసంతాన్ని వంచించిననూ వారు చుక్కలవలే వెలిగి జ్ఞానాన్ని వెలువర్చారు సూర్యునివలే గర్జించి శక్తిని చేకూర్చారు చినుకువలే స్పందించి వసంతానికి ఉపిరిపోసారు వారు ఉల్కాపాతం వలే ఊపిరినొదిలి ఈ పాలపుంతలో వారి జ్ఞాపకాలను ఆశయాలను వదిలిపోయారు అయితే మేమే శృష్టికర్తలమను గర్వంతో విర్రవీగే వాళ్ళకు వారి అమరత్వం తలచుకున్నా వెన్నులో వనుకే అందుకే స్థూపాన్ని ఆపాలనుకుంటారు సభలని అడ్డుకుంటారు పుస్తకాన్ని నిషేదిస్తారు
సాహిత్యం కవిత్వం

మరణం అతనిదేనా….

  ప్రేమను వ్యక్త పరిచే   మానవులు వున్న నేలపైనుండి   ఒకానొక మనిషి   దారి చేసుకుంటూ తరలిపోయాడు.   పంజరాన్ని ధ్వంసం చేసి   పావురం కళ్ళల్లోకి చూచిన వేగుచుక్క-   దేహ రహస్యం తెలిసిన ఆఖరి మనిషి   భూమి ఆలింగనంలో   కంటి పాపను దాచుకున్నాడు    జాబిలి వైపు చిరునవ్వు విసిరి    అంధకారపు ఆకాశంలోకి     నక్షత్ర వల విసిరి     నేలపై వెలుగును శాశ్వతం చేసిన వాడు     మరణం అతనిదేనా     ఒక కలను మోసిన వారందరిది     ఆకలి
సాహిత్యం కవిత్వం

క‌ళ్లారా చూశాము

కామ్రేడా.... ఆర్‌కే అమరులు అస్తమయంలోనుంచే ఉదయిస్తారనే మాటను మొన్ననే మేము కళ్లారా చూశాము. ఆర్‌కే  అమడ‌య్యాడ‌న‌గానే ఎన్ని హృదయాలు అయ్యో.. ఆ మాట అబద్ధం అయితే బాగుండని తల్లడిల్లయో సరిగ్గా అప్పుడే చూశాము కామ్రేడా.. నీవు మరణిస్తూనే రెట్టింపు వెలుగుతో  ఉదయిస్తూన్నావని అస్తమయం క్షణకాలమని అది వేన వేల వెలుగుతో అరుణోదయం తప్పదని కామ్రేడా.. మేము మొన్ననే చూశాము ఉక్కు సంకల్పంతో నువ్వు హామీపడ్డ మాటని నేలకొరిగి నెరవేర్చినప్పుడు "జీవిస్తాం జీవిస్తాం ప్రజల కోసమే జీవిస్తాం మరణిస్తాం మరణిస్తాం ప్రజల కోసమే మరణిస్తాం" అని నీవు హామీపడ్డ మాటను ఆలింగనం చేసుకున్నప్పుడు కామ్రేడా.... మేము మొన్ననే చూశాము  కోట్లాదిమంది