కవిత్వం

సత్యమెప్పుడూ ఓడిపోదు

ఒక్కొక్కరూ నిన్ను చెరిపేస్తామని చెప్పే వాళ్ళే కానీ ప్రతి సారీ నువ్వో కొత్త చరిత్రగా నెత్తుటి సంతకంగా వేలాది పుటలుగా వెలుగొందుతున్నావు కోట్లాది ప్రజల ఆకాంక్ష కలలు నీలో దాగున్నవి వాటిని ఛిద్రం చేసేందుకు వాడెప్పుడూ ఆయుధాలనే నమ్ముకున్నాడు కానీ నువ్వెప్పుడూ నిరాయుధ ప్రజల చేతులలో సుత్తి కొడవలి నాగలిపనిముట్లతోనే ఇన్నేళ్ల యుద్ధాన్ని పోరాడుతూ సేద్యం చేస్తున్నావు పుడమీ ఆకాశమూ సూర్యుడూ చంద్రుడూ తోడుగా సాగే బాట నీది వాడెప్పుడు ఏవేవో కుట్రలు కుతంత్రాలతో నిన్ను ఓడిద్దామని విరుచుకు పడుతుంటాడు కానీ గడ్డి పరకలతో ఏనుగును బంధించిన చేతుల చేవ నీదని చరిత్ర చెబుతోంది మనుషులను చంపితే నిన్ను
కవిత్వం

కగార్  యుద్ధం

తల్లి అయితేనేం ఒడిలో పసిపిల్ల అయితేనేం తూటా తుపాకి నుంచి దూసుకొచ్చిందంటేనెత్తురు తాగకుండా నేల రాలదుముగ్గురయితేనేం మావోయిస్టులు పదముగ్గురయితేనేంపట్టాలు తప్పిన డబుల్‌ ఇంజన్‌ రైలురక్తదాహానికి నాలుగు నెలల్లో ఏభయి అయితేనేం ఎందరయితేనేంమనుషులుగా ఆటంకమైన వాళ్లందరూఅసువులు బాయందే అడవిలో కంపెనీ కాల్మోపలేదుపక్షులయినా అడవిలో కాయో పండో తిని విహాయసంలో ఎగిరినపుడు విత్తనాలు వెదజల్లుతాయిఎదురిచ్చే కృతజ్ఞతతో బాక్సైట్‌ దోచుకొని ఆకాశంలోకెగిరిన భారత్‌ ఎయిర్‌ ఫోర్స్‌ విమానాలు మాత్రంచెట్టు చేమలనూ, జనావాసాలనేకాదునేల సారాన్ని ధ్వంసం చేసి ఆదివాసీ ఉసురు తీసిగానీ ఎగురవు అర్థంకాని పరాయి లోకపులోహ విహంగం ఆకారంగాహృదయ రహిత రాజ్యం నీడగామనుషుల మధ్య భీతావహంగా అసహ్యంగాలూటీ సర్కారు జనతన సర్కార్‌సరిహద్దుల్నే చెరిపేసేదాక
కవిత్వం

పోదాం పద ఢిల్లీలో కవాతు చేద్దాం

కవితలల్లుదాం ఢిల్లీలో రైతుల పోరు నినాదాలను కథలు చెపుదాం రైతుల నెత్తురే ధారలై పారుతున్న ఢిల్లీ సరిహద్దుల దారుల కోసం! పిడికిళ్లు ఎత్తుదాం దగాపడ్డ బతుకుల పోరుదారిలో ! ఈ అక్షరాలను అస్వాదించండి ఆరాధించడం వద్దు మాట్లాడుదాం రైతుల పోరు ముచ్చట్లను! ఈ పదాలకు పెదవి విరుపులు అలంకారమే ! పెదాల బిగువున దాగిన మౌనాన్ని వీడి అక్షరాల అలుగు దునికిద్దాం ! మాట్లాడుదాం రైతుల పోరు గాథలను ఢిల్లీ సరిహద్దులు రక్తసిక్త మౌతుంటే, అక్షరాలా అగ్నిదీపాలను సృష్టిస్తాం! మనం తినే పళ్లెంలో అన్నంకు బదులు, రైతన్నల రక్తపుచుక్కలు మెరుస్తున్నయ్ ! ఆ వేళ యాడాదినర్థం పోరు పొద్దులై
కవిత్వం

నాదొక చివరి కోరిక

నా చిట్టి చేతుల్తో అనేకసార్లు నా మొఖాన్ని తడుముకున్నాను నా చిట్టి చేతుల్తో అనేకసార్లు నా కన్నీళ్లను తుడుచుకున్నాను నా చిట్టి చేతుల్తో అనేకసార్లు ఆకలంటూ నా పొట్టను పట్టుకున్నాను బాంబుల శబ్దానికి ఉలిక్కిపడి నా తల్లిని కౌగిలించుకునేవాడిని నా తల్లి పొట్టమీద ఒక చేయి వేసి హాయిగా నిదురపోయేవాడిని నీళ్ళల్లో పడ్డ చందమామను నా అరచేతులతో తీసి కాపాడేవాడిని బాంబులతో నా తల్లిరొమ్మును పేల్చినట్టు చందమామనూ బాంబులతో నీళ్లలో పడవేసి ఉంటారో కాబోలు ఉదయాన్నే నా అరచేతుల మీద సూర్యకాంతి పడుతుంటే ఎంత్అందంగా ఉండేవో చేతులను చూసి మురిసిపోయేవాడిని నా మురిపాన్ని చూసి చేతులు కూడా సన్నగా
కవిత్వం

రఫాత్ అలరీర్ కోసం

మనమంతా మరణించాల్సిందే నేనంగీకరిస్తాను కానీ ఎవ్వరూ ఒక భవనం నుంచి మరొక భవనానికి, శిథిలం కావడానికో, మాంసధూళి కావడానికో పరుగెత్తరాదు ఏ తల్లీ తన పిల్లలకు వీడ్కోలు గాలిలో రాసే పరిస్థితి రాకూడదు మృత్యువు కాసేపు నుదిటి పై నిలిచి పోవాలి ఆకులపై దట్టమైన మంచువలె అప్పుడు మనం దుఃఖించాలి కరుగుతున్న మంచుబిందువులు నేలపై రాలుతున్నట్లుగా అర్థాంతరంగా, ఆకస్మికంగా, అమానవీయంగా మృత్యువు ఇంతటి కూృరమైన శత్రువు కాకూడదు నేను నీ కోసం ఒక పతంగి తయారు చేస్తాను ఆ రోజు మనల్ని మనం విముక్తం చేసుకుంటాం ఆ రోజు మనం స్వాతంత్య్రయాన్ని పొందుతాం అయితే నేను పతంగిని కఫన్
కవిత్వం

భాష

వాళ్ల భాష ఏమిటో మనకు అర్థం కాదు తలలు విదిలిస్తూ చేతులు తిప్పుతూ కళ్ళలో నిప్పులు కురిపిస్తూ ఎదలు గుద్దుకుంటూ దుమ్ము కొట్టుకుపోయిన దేహాల్తో వాళ్ళు ఏమంటున్నారో తెలువదు. చిన్నపిల్లలు సైతం చేతుల జెండాలు పట్టుకుని సైనికులకు ఎదురేగి ఏమంటున్నారో తెలియదు శిథిలాల మధ్య నిలిచి ఒరిగిపోయిన సీకుకు తన జెండానుగట్టి ఆ తల్లి ఏమని నినదిస్తున్నదో తెలియదు.. * మొరాకో ,ఈజిప్ట్ , జోర్డాన్ కెనడా, బ్రిటన్ మలేషియాల్లో వీధులు జన సంద్రాలై పోటెత్తుతున్నాయి . రాళ్లకు రాపిడైనట్లు సముద్రం ఘోషించినట్లు గుండెను డప్పు చేసి మంటలతో మాట్లాడించే వాళ్ళ భాషకు అర్థ మేమిటో తెలువదు అయితేనేం
కవిత్వం

పిల్లల దేశం

పిల్లలు దయాత్ములు ఎవరినైనా దేనిదైనా ఇట్టే క్షమించడం వాళ్లకి వెన్నతో పెట్టిన విద్య ✤ పిల్లలు తప్ప ఇంకెవరు అల్లరి చేస్తారని వొక తల్లి నాకు సుద్దులు చెప్పింది ✤ పిల్లలతో ప్రయాణం చేయడమంటే పూలతో పక్షులతో కలిసి నడవడమే ✤ ఉమ్మెత్తపూలువంటి పిల్లలు ఈ పూట తరగతిగదిలోకి లేలేత కాడలతో వొచ్చారు ✤ పిల్లలు నక్షత్రాలు పగలూ రాత్రి వెంటాడుతూ నన్నూ కాస్తా వెలిగిస్తున్నారు ✤ పిల్లలు నవ్వితేనే భూమి నాలుగుకాలాలు బతుకుతుంది ✤ ఒక మహావృక్షం కింద పిల్లలంతా చేరిన తర్వాతే మహావృక్షం మహావృక్షంగా ఎదిగిందని నానుడి ✤ పూలగౌనుపిల్ల సీతాకోకచిలుకలతో ఆడుకుంటుంది ✤ నీడలు
కవిత్వం

విజయ చిహ్నాలు

★Victory Signs★By Moumitha Alam-west Bengal.【A poem on Manipuri Kuki tribal women who have been Paraded Naked & raped 】★విజయ చిహ్నాలు★తెలుగు అనుసృజన-గీతాంజలి ఓ..నా ప్రియమైన కుకీ తల్లులారా., మన భారత దేశంలో.. మన శరీరాలే యుధ్ధక్షేత్రాలు కాదంటారా ? పురుషులు నీళ్ల సీసాలు దొరక్క..వాటి కోసం కొట్లాడు తున్నప్పుడు కూడా.. *నీ యమ్మ..నీ తల్లిని..నీ చెల్లిని దెన్●● అనే యుగాల నుంచీ అలవాటైన బూతులతో మొదట మన తల్లులనే శపిస్తారు ! మన బట్టలు తొలగించబడతాయి.. మన మీద కిరాతకంగా లైంగిక అత్యాచారం జరుగుతుంది. క్రూరమైన జంతువుల గాయాలతో మన దేహాలు
కవిత్వం

మందరపు హైమావతి రెండు కవితలు

1 గెలుపు గుర్రాలం ఇక వెనకడుగులన్నీ ముందడుగులే కుంటి గుర్రాలన్నీ పరిగెత్తే పారశీక జవనాశ్వాలే పాత చరిత్రలు పాత కథలన్నీ పాదమట్టం బండరాళ్లకు రెక్కలు మొలిచిన అద్భుతం అటు అగ్రకులాల ఆధిపత్య భావనల పావురాలనెగరయ్యలేక కింది కులాల ధిక్కారస్వరంతో గొంతు కలపలేక ఆత్మన్యూనతాభావంతో ముడుచుకుపోయే అత్తిపత్తులం స్వేచ్ఛ సీతాకోకచిలుక రెక్కలు విరిచి కాళ్లకు బదులు మనసుకు సంకెళ్లు వేసి అమానవీయ అంటరానితనం కొరడా దెబ్బలు వెలివాడల బహిష్కరణల బహుమతులు మాత్రమే తక్కువ తరతరాలుగా చాకలోళ్లు మంగలోళ్లు కుమ్మరోళ్లు కంసాలోళ్ళు అంటూ మా మనసు పుస్తకాలపై చెరగని అవహేళనల రాతలు 'పిల్లలకు పట్టింపులేమిట' ని వసారాలోవడ్డించి ఎంగిలాకులు ఎత్తించిన కటిక
కవిత్వం

పల్లె పిలుస్తోంది…!

చిగురుటాకుల్లో వెన్నెల చూపుల్లో తడిసి లేలేత గాలులతో మురిసి పల్లె నిండుగా పులకరిస్తోంది. చిన్ని సరదాల్ని సూర్య కిరణాల్ని వొంపుతూ ముఖం లోంచి ఆనందాలు ఉదయిస్తున్నాయి. ఆరుబయట అట్లానే చిరు నవ్వులు వేచివున్నాయి. పల్లెతనం అమ్మతనం ఎంచక్కా ఆప్యాయంగా నిమురుతున్నాయి. వేసవి అయితే చాలు పిల్లలు పల్లె కు రెక్కలు కట్టుకుని ఎగురుతున్నారు. మామిడి చెట్ల నీడలో జీడి చెట్ల కొమ్మల్లో అడుగులు వడివడిగా మురిసి పోతున్నాయి. మట్టి పరిమళాల్ని అద్దుకుని మంచు బిందువుల్ని పూసుకుని ఎగిరే పక్షుల వెంట ఆనందాలు సాగిపోతున్నాయి. కరిగిపోతున్న కలల్ని ఎత్తుకుని నా పల్లె లో వాలిపోతాను. దోసిళ్ళలో చిరు నవ్వుల్ని వెలిగించుకుని