సమీక్షలు

మెరుపులాంటి, భాస్వరంలాంటి కవిత్వం 

మట్టి గాయపడినా , చెట్టు గాయపడినా , మనిషి గాయపడినా  కన్నీళ్లు పెట్టుకుంటాడు. అక్షరాలతో యుద్దాన్ని ప్రకటిస్తాడ.  సానుభూతి కాదు. సంఘీభావం ముఖ్యమనే మాటపై నిలబడుతాడు.  నియంతృత్వ పోకడలతో ప్రజాస్వామ్యాన్ని ఖూనీ చేస్తున్న రోజుల్లో ఉదయ్ కవిత్వం ఈ ఫాసిస్టు  దాడికి ప్రతిదాడిలాంటిది.  గాయానికి మందులాంటిది. ఈ మనుషుల కోసం, సమానత కోసం, బువ్వ కోసం, భుక్తి కోసం తనువు రాలే వరకు పోరాడుతున్న మిత్రులను గుండెకు హత్తుకుంటాడు.  పోరాట గీతాల్ని ఆలపిస్తాడు. అమరత్వాన్ని కీర్తిస్తాడు,. అమరుల బాటల్లో నడవాల్సిన ఆవశ్యకతను తెలియజేస్తాడు. మనల్ని సమాయత్తం చేస్తాడు. ఈ నేల చెప్పే గాథలను, కన్నీళ్లను మనలో ఒంపుకుందాం. ఈ
కవిత్వం

కన్నీటిని రాల్చకు

నాకోసం కన్నీటిని రాల్చకండి వీలైతే కొన్ని అక్షరాల ఆమ్లాన్ని జల్లండి దీనంగా చూస్తున్న ఈ నాలుగు దిక్కులు అంతమవ్వని.. నా మీద జాలి చూపకండి కొన్ని పల్లేరు కాయల్ని నాటండి రేప్పొద్దున ఆ దారి గుండా నడిచే మత రాజకీయాల కాళ్ళను చీల్చనీ.. నాపై అమాయక స్త్రీ అని ముద్ర వేయకండి ఈ నీచ సంస్కృతి, సంప్రదాయాలను బోధించిన మత గ్రంథాల, కుల గొంతుకలకు నిప్పెటండి కాలి బూడిదవ్వని.. నన్ను ఇలానే నడిపించండి కశ్మీర్ నుండి కన్యాకుమారి దాక 21 వ శతాబ్దపు దేశ నగ్న చరిత్రను పుటలు పుటలుగా చదివి కాడ్రించి ఉమ్మనివ్వని.. నా తరపున న్యాయ