కవిత్వం

అడవి దేవత

ఆమాస రేయి అడవిలో నెత్తుటివాన కురుస్తున్న వేళ .. ఆమె .. తెగినపేగుల్ని ముడేసుకొనీ జల్లెళ్లయిన ఒరిగిన వీరుల దేహాల్లోంచి చిమ్ముతున్న నెత్తుటిదారను కడవలకెత్తుకొనీ .. వాగులో కలుపుతోంది ! వాగు .. ఎరుపెక్కిన ఆకాశంలా .. ! ఆమె .. రాలిపోయిన పొద్దులకు చీకటివాగులో చితిమంటల స్నానం జేసీ ఆరిపోయిన చితిని చేటకెత్తి విత్తులు వెదజల్లినట్టు పిడికిళ్లతో కాటిబుగ్గిని పొల్లాల్లో వెదజల్లుతోంది ! పోడు .. పోరువంతమైన ఆకుబట్టలా .. ! 'ఎవరమ్మా వీళ్లంతా ..' దగ్ధకంఠంతో ఆమెనడిగాను దుఃఖపుదారిలో ..! 'యీ దేశపు నుదుటాకాశం మీంచి రాలిపోయిన కుంకుమ పొద్ధులు .. పేగుతెగిన తల్లుల కడుపుకోతలు