వడ్డెబోయిన శ్రీనివాస్

ఆకు నేనుపువ్వు నేనుచెట్టు నేనుజీవి నేను ఈ గాలి నాదేఈ నీరు నాదేఈ భూమిఈ అడవి నాదే అడవి దేహంనేనో చెయ్యినేనో కాలు నేనేనోరే లేని నోరునేనే అడవి అడవికడుపు నేనునా కడుపుఅడవి నన్నువనం ఖాళీ చేయమంటేఅడవినేఅడవి ఖాళీ చేయమన్నట్టు బతుకు కాలి బాటజీవితంనడిచి పోతూనే ఉంటుంది అడవింత తినిపించగా మిగిల్నఆకలంటారా ?వాన మబ్బుల వెనకే నడిపిస్తాం కారు మేఘాల ఖడ్గాలుకళ్ళల్లోచొర బడినాచినుకు పరిమళాలేబతుకు దీపమౌతాయి ఇంటిముఖంపట్టడాని కేముంది ?నేనేనా అడవి ఇల్లు ! నే నింకెవర్ని ? నేనురోహింగ్యానా ?నేనుశరణార్ధినా ?నేనో వలసనా ? మైదానమా!నువ్వెక్కడైనా బతికి నట్టుఅడివినినేనెక్కడైనా బతకాలి క దా ! ఈ వాగుఈ

పొద్దున్నే.నా కళ్ళల్లో విరబూసిన నవ్వుసాయంత్రానికి రాలికరోనా పొట్లమైపోయింది వెన్నెలంతా పారబోసుకొనిచీకటి పడ్డచందమామ! ఎవడూచెట్టుకాలేకపోయాడు గాలి కొదిలేసినకొన ఊపిరిజాగరణ చుట్టూకోరలుచాచిన కాసుపత్రులు! భూమి వల్లకాని చితులన్నీమూటలు మూటలు గార్యాలీతీస్తూపవిత్ర గంగా నది చరిత్రైదిక్కులు కోల్పోయి ఒడ్డు పట్టుకుంటున్నకాగితప్పడవలు! చెమట వాసన కోల్పోయి నఅభివృద్ధి ప్రణాళికొకటిసిగ్గు విడ్చిన రాజముద్రిక పట్టుకొని సంచరిస్తుంటేఆక్సీజన్ అందకప్రపంచ ఔషధాలయంశవయాత్ర చేస్తోంది

నన్ను కప్పుకోవాలనే చూస్తుంటుంది.ఈ చీకటెపుడూ వొక నిషిద్ధ ముఖచిత్రాన్ని పట్టుకుచీకటి పడగల్తోనానీడై తిరుగుతుంటుంది. అనాది నేలమాళిగలోంచివిస్తరిస్తున్నవొక వెలుగు నువిషాద నవ్వుల మీద పగతోతలుపులు మూయడం కొత్త కాదు వసంతాన్నిఒంటి రంగుపుల్ముకున్నచెమటచుక్కను నేనుఈ కాలాన్నిక్వారంటైన్లో ఉంచు చూద్ధాం?! ఈ చీకటి ముఖమ్మీదైనా సరేజలజలా పారడమే తెల్సు!