కవిత్వం

చెక్కిళ్ళపైన గులాబీ రంగు అద్దుకొని, మెడ చుట్టూ నెక్లెస్ వేసుకుని షేవ్ చేసిన గడ్డం పై గాఢమైన మేకప్ అద్దుకొని ఆమె తనని తాను అద్దంలో చూసుకుంది ముక్కలైన అద్దంలో తన లక్షల ప్రతిబింబాలను ఒకేసారి ఆమెగా/ అతనుగా చూసుకుంది అద్దంలో ఆ బొమ్మలు ఒకదాన్ని మరొకటి వెక్కిరించుకున్నట్లు గా అనిపించింది మరొకరి దేహంలో తను ఇరుక్కు పోయి వూపిరాడనట్లు అనిపించింది తన దేహపు ఆకృతికి...కోరికలకు పొంతనే లేదు నేను ఎక్కడికి/దేనికి సంబంధించిన దాన్ని ? సరిగ్గా నేను ఎక్కడ ఇమడగలను ? లాంటి ప్రశ్నలు ఎడతెరిపిలేకుండా ఆమెని వేధిస్తాయి **** కొయ్యడానికి కూడా సాధ్యం కాని రంపపు

దాహాలు అసంపూర్ణంగానే ఆరంభమౌతాయి. ఆలోచనల సంఘర్షణలోంచి ఒక దారి తళుక్కున మెరుస్తుంది. ఒక లక్ష్యం నిద్రలేని క్షణాల్ని వేలాడదీస్తుంది. జీవితం ఒక్కో పాదముద్రను చెక్కుతూ నిరాడంబరంగా విజయానికో చిరునవ్వు విసురుకుంటూ ముందుకు పోతుంది. ప్రతి క్షణమూ తిరిగిరానిదే. ఇక్కడ ఛేదించాల్సినవి చేయాల్సినవి కొన్ని వుంటాయి. అలా అలా సంతోషాల్ని లిఖిస్తూ కాస్త ముందుకు జరగాలి. అసంపూర్ణం నుంచి సంపూర్ణానికి ఒక్కో అడుగు తొడుగుతూ ఒక్కో మైలురాయి లో చిహ్నాల్ని కొన్ని తీపి గురుతులు గా నిలిపి సంపూర్ణ ప్రయాణం గా ప్రయత్నాల్ని మలచుకోవడం లోనే వుంది. జీవితపు గెలుపు రహస్యం.

పులి లేడి ని చంపితే ప్రకృతి ధర్మం ఆహార వేట పెద్ద చేప చిన్న చేపనూ! చెట్టు కొమ్మ పండు బరువుకి వాలితే ప్రకృతే! కొమ్మ ను నరికేది నరుడే!! మనిషి మనిషి ని వేటాడితే వికృతి మనిషి ని రాజ్యం చంపదల్చుకుంటే ఎన్ కౌంటర్ హత్య లు కాపు కాసి చేసే రోజులు కావివి జన సమ్మర్దంలో బాహాటంగా ప్రత్యక్ష ప్రసార వినోద క్రీడలు ఇప్పుడు! అధికారం కోసం అహం రాజ్యం లో భాగం కులం మతం వనరు ద్రవ్యం కొలమానం లో దారిద్ర్య రేఖ ఊగిసలాట లో అటూ ఇటూ మనిషి వర్గాల కొమ్ము లేని

ఎప్పుడైనా నేను గుర్తొస్తే కన్నీళ్లు పెట్టుకోకండి "కాలం చీకటి గర్భంలో నన్ను కంటుంది" అన్న నా కవితలను ఒక్కసారి చదువుకోండి అక్షర రూపంలో నేనెప్పుడూ మీతో బతికే ఉంటాను ఎప్పుడైనా నేను గుర్తొస్తే మీ చుట్టూ ఉన్న జీవితాలు అదే చరిత్రను దాచిన పుస్తకాలు చదవండి మహిళల కోసం, ఆదివాసి హక్కుల కోసం ప్రజా పోరాటాలను చేయండి ఆ పోరాటంలో నేను మీకు తోడుగా ఉంటాను ఎప్పుడైనా నేను గుర్తొస్తే నా బట్టల కింద ఉన్న డైరీలో మీ కోసం రాసిన కవితలను మరోసారి మీ గుండెలకు హత్తుకోండి కాసేపు భారమైన బాధలను మర్చిపోతారు ఎప్పుడైనా నేను గుర్తొస్తే

జవాబుపత్రకట్ట స్పర్శించగానే కొన్నిమూలుగులు వినిపించాయి అణిచిపెట్టిన రబ్బరుబ్యాండు తొలగించగానే కొన్ని ఏడ్పులు వినిపించాయి పత్రాల లెక్కిస్తుంటే కొన్ని ఎక్కిళ్ళు వినిపించాయి పత్రాల మూల్యాంకిస్తుంటే ఒక రైలుశబ్ధం పెనవేసుకున్న లేలేత మృత్యుకేక బ్రద్ధలైంది పత్రాల్లమార్కులు వేసేకొద్ది ఉరితాళ్ళవరుస పేనుతున్న ధ్వని పత్రాలపేజీలు తిప్పుతుంటే పురుగుమందులవాసనంటుకున్నగాలి పూర్తైనమూల్యాంకన పత్రాలు కింద పెడుతుంటే ఎవరో మునుగుతున్న నీటిశబ్ధం ఇంత హింసను ముల్లెకట్టుకుంటూ ప్రశ్నపత్రాలు దిద్దడమంటే భవిష్యత్తును దిద్దడమే వాళ్ళు ఆడుకున్న అక్షరాలు వాళ్ళు పాడుకున్న అక్షరాలు వాళ్ళ మీద అలిగిన అక్షరాలు వాళ్ళే మూతిముడ్చుకున్న అక్షరాలు ఏడాదంతా మోసిన అక్షరాల్ని తెల్లకాగితమంతా పండిస్తారు ఆ పంట చుట్టూ ఆశల్ని కాపలా పెడుతారు అనేక

ఆ క్షణం ఎప్పటికీ మరువలేనిది పాల కోసం తల్లడిల్లుతున్న ఆ బిడ్డను చూసి పాలకై తన రొమ్ములను ఎగేసి గుద్దుకున్న ఆ క్షణం ఎప్పటికీ మరువలేనిది రాజ్యం నేరస్తులను సత్ప్రవర్తనతో రిలీజ్ చేసినప్పుడు "బిల్కీస్ బానో" మనోవేదనకు కారణమైన ఆ న్యాయస్థాన అన్యాయాన్ని కన్నీళ్ళతో లెక్కించిన నిస్సహాయపు ఆ క్షణాల్ని ఎలా మరువగలం? ఓ నినాదం మన మస్తిష్కంలో మతాన్ని బోధిస్తున్నప్పుడు ప్రజలంతా మానవత్వాన్ని మరిచి మతానికై పరుగులు తీస్తున్నప్పుడు "బార్బీ మసీదు"లను కూలగొడుతున్నప్పుడు న్యాయం అన్యాయాన్నే మరలా అనుసరించినప్పుడు టీవీల ముందు కండ్లల్లో ఒత్తిడేసుకుని మనమంతా నోరు మెదపకుండా చూస్తున్న మతస్వార్థ మానవత్వపు ఆ క్షణాల్ని మనం

నాలుగు గోడల మధ్య నుంచి నలుగురి మధ్యలో నిలవాలన్న నలుగురిలో గెలవాలన్న నలుగురిని గెలిపించాలన్నా నాలుగు అక్షరాలు నేర్చు కోవాలని చెబుతూ ఉండేది అమ్మ!! నాలుగు అడుగులు వేయాలన్న నాలుగు రాళ్ళు పోగేయలన్న నలుగురిని సంపాదించు కోవలన్న నలుగురికి సాయo చేయాలన్న నాలుగు అక్షరాలు నేర్చు కోవాలని చెబుతూ ఉండేది అమ్మ!! గుడి తలుపులు బడి తలుపులు ఎప్పుడు ఎదురుచుస్తుoటాయి నీ ఎదుగుదలకు తోడ్పడుతుంటాయి గుడి బడి తల్లి తడ్రులు లాంటి వాళ్ళని మంచి కథలతో ఎన్నే నీతులు బోధిస్తూ ఎప్పుడు హితాన్ని మరవకూడదని సత్ మార్గంలో పయనించలని పరుల ఘోషకు కారణం కాకూడదని చెబుతూ ఉండేది అమ్మ!!

వయసుని మరచిన మండు వేసవి ఆకాశంలోకి తొంగి చూస్తూ ఆ వేసవి గాలుల నడుమ మొహం నిండా చెమటతో బాల్యం తాటి చెట్టుపై ఉన్న కాయలను తినాలని ఆశ ప్రకృతిలో మమేకమైన అమాయకత్వం పచ్చని పైరుల మధ్య కూర్చోని..ముచ్చటిస్తూ... తాటి ముంజలు తింటున్నా... అన్న, చెల్లి, తమ్ముడు... ఆ మాటల మధ్య సంధ్యాకాలం దాటుతోంది పశ్చిమాన ఆస్తమా సూర్యుని చూస్తూ... మళ్ళీ వేకువనో, వసంతానో కలుద్దామని వెనుతిరిగారు.

1 కుటిలమేధయాగం -------------------------- కంటిలో నలుసట్టా పడితేనే కళ్లు రుద్దుకునే మనం పొరకముల్లు గుచ్చుకుంటేనే వెదికి మరీ తీసిపారేసే మనం * బతుకుదారుల్లో బలిజముళ్లను చల్లుతుంటే బర్రిమీద వానకురిసినట్లుండమే అర్థంగావట్లేదు.!? * మనిషితనానికే శత్రువయినోడు మనుషుల బాగెట్టా ఆలోసిస్తాడు మనిషి మెదడు ప్రాణంతో కదలటం సహించలేనోడు మనిషి బుర్రకు పదునుపెట్టే సదువెట్టా వుండనిస్తాడు * కాయని కాయని పండుని పండని ఉన్నదున్నట్టు కంటితో చూడలేని కుంటిచూపులోడు మురికిని మురికని చెబితే ఒప్పుకుంటాడా.? అజ్ఞానాన్ని కడుక్కోమన్న ప్రతిసారి అంధకారపుగెవుల్లో తోయడానికే ఎత్తులేస్తాడు గాని ఇదిగో మరకని వేలెత్తి చూపనిస్తాడా?! చూపుడు వేలుపై ప్రశ్నను మొలవనిస్తాడా?? * దీపాలు వెలిగే దారుల్ని

ఆట వైతివా అన్న పాట వైతివా జనహోరు గుండెల్లో రాగమైతివా ధన ధన మోగెడప్పు దరువువైతివా...."2" ఎగిసేటి ఉద్యమాల గురువువైతివా...2" పొడిసేటి పొద్దుల్లో వెలుగుగైతివా "ఆట వైతివా" వెలివాడ బతుకుల్లో ఎట్టి చూసినవ్ ఏతలన్ని పోయే పోరు బాట వట్టినవ్ ప్రశ్నించే పాటవై మేలు కొల్పినావు .."2"... పాలకుల గుండెల్లో దండోరావైనవ్ " ఆట వైతివా" నల్లమల అడవులన్ని కలియతిరిగినవ్ నమ్ముకున్న పేదప్రజల గోసచూసినవ్ సమ సమాజ స్థాపన ధ్యేయమన్నవు..."2" అమరులే..ఆదర్శ మూర్తులన్నావు "ఆట వైతినా" పసిపాప నవ్వంత స్వచ్ఛమైంది స్వార్థమే లేనట్టి ప్రయాణం నీది సామ్రాజ్యవాదం పై పోరాటం నీది...."2" దాన్ని కొనసాగించే నినాదం మాది.