చివరి పిచ్చుక
చివరిపిచ్చుక కొమ్మపై వాలింది బతుకునిచ్చిన లోకంలో తనకిదే ఆఖరి అరుపనిచుట్టూరా ధూళిమేఘంకమ్ముకుంది కూలుతున్న ఎత్తైన ఆశలగూళ్ళ కింద నవజాతాలుపిండాలు రూపం కోల్పోనాయి పిచ్చుక ఉహాగానంలో ఉంది నేను దేహాన్ని నిర్మిస్తే మీరా దేహంలో ఎముకలగూళ్ళు సృష్టించారు నేనొక ప్రకృతి రమణీయమిస్తే మీరందులో మృదంగాల్తో మృత్యుఘోషనుకానుకిచ్చారురెండహాల మధ్య రణమైతేరెండు తరాలకు సరిపడా గుండె సప్పుళ్ళు ఈ దినమే అంకితమివ్వడమేననియోచిస్తోంది కాలమై నిలిచి...!పిచ్చుక మళ్ళీ ఊహాగానం చేస్తుంది మనిషి యంత్రాలలోకం నుంచి ఆదిమలోకంలోకి పయనించాలని..!ఆయుధాలొదిలేసీప్రాణుల్తో మమేకమై ప్రకృతితో కంఠం కదిలించాలని ఊహాగానం చేస్తోందింకా.
