కవిత్వం

తిరోగమనం వైపు

నాడు పేలిన తుపాకీ నేడు విసిరేయబడ్డ చెప్పు వెనుక సనాతన మౌఢ్యం తుపాకీ వెనుక ఉన్మాదం లో మతం చెప్పు వెనుక కులం అదే వ్యక్తి అదే కుర్చీ లో ఆధిపత్య కుల వ్యక్తి వుంటే విసరగలడా?!సాంఘిక అసమానతలను పెంచి పోషించే సనాతనం అక్షరం అత్యున్నత స్థాయికి చేర్చినా సహించదు విసిరింది వ్యక్తి విస్ఫోటనం సంఘంలో ఖజురహో కాలానికి ఇప్పుడు తీర్పు కోరే మతిభ్రమణం విగ్రహాల వెనుక తవ్వే కొద్దీ సత్యాలు బయటపడుతున్నాయి అయినా తీర్పులు సంఖ్యా బలం వైపే మొగ్గు తుపాకీ వ్యక్తి నిర్మూలన వైపు చెప్పు సంఘ లోపాల పై విహారం ఏది ధర్మం?! ఏది
కవిత్వం

డియర్ మోదీ..

డియర్ మోదీ..నీదీ నాదీ సిద్ధాంత చర్చ అయ్యుంటే గౌరవప్రదంగా జరిపే వాడ్ని నీతోను.. నీ అనుచరులతోనూనీ బత్తాయి రౌడీలతోనూ మాగొప్పగా మాట్లాడేవాడ్ని కానీ నీది అబద్దాల రొష్టు నాది నిజాల కొలిమి నిస్సిగ్గుగా నువ్వు మాట్లాడే ప్రతీ అబద్ధం నీ గూండాలు ఎలా మోస్తున్నారు?చరిత్ర..నీకు నచ్చినట్టు రాసుకునేది కాదు చరిత్ర..నీ సిద్ధాంతాలకి తగ్గట్టు చెరిపేసేది కాదు డబ్బై ఏళ్ళకి మెదడు మొద్దబారుతుంది కానీ అబద్ధాలను తయారీ చేస్తుందా? ప్రభుత్వ యంత్రాంగాన్ని నేడు అబద్ధాల తయారీ కేంద్రంగా మార్చావ్ దేశ ప్రధాని హోదాని గాలికి ఒదిలేసి నచ్చినట్ట వాగుతున్నావ్ నీకూ నీ నోటికి తాళం వేయాలంటే నిన్ను గద్దె నుంచి
కవిత్వం

దేశానికి ఏం కావాలి

ఈ దేశానికో కండ్లు కావాలిరాజ్యం చేస్తున్న కుట్రలను ధిక్కరించడానికి న్యాయాన్ని బహిరంగంగా బజారులో అమ్మేసుకుంటున్నందుకు దేశానికో కండ్లు కావాలిఈ రాజ్యానికి బలమైన గొంతుక కావాలి గొంతెత్తి గర్జించే గళాలేన్నో మూగబోయినందుకు ఫాసిస్టు పాలకుల పాలనలో బందీలుగా నలిగిపోతున్నందుకు రాజ్యానికి బలమైన గొంతుక కావాలి ఈ దేశానికి పిడికిలి కావాలి అన్యాయపు అంగట్లో ఆదివాసి కాళ్ళ కింద నేలను తాకట్టు పెడుతున్నందుకు కార్పొరేట్లపై పిడికిలెత్తి నినదించేందుకుదేశానికో పిడికిలి కావాలి ఈ దేశానికో రంగు కావాలి కాషాయపు కాగితాల కింద నలిగిపోతున్న జెండాను కాపాడేందుకు గాయపడిన పావురపు రంగు కావాలి దోపిడి దొంగలను తరమడానికి పిడికిలెత్తి నినదిస్తూ గొంతు ఎత్తి గర్జిస్తూఈ
కవిత్వం

ఉదయ్ కిరణ్ కవితలు రెండు

1మళ్లీ ఊపిరి పోసుకుంటాయినా బిడ్డ తిరిగి వస్తాడా ముక్కుపచ్చలారని నా బిడ్డను నేను తొమ్మిది నెలలు మోసినా నన్ను ఎప్పుడూ ఇబ్బంది పెట్టకుండా పుట్టిన నా బిడ్డ మళ్లీ తిరిగి వస్తాడా. మొన్ననే మొదటిసారి అమ్మ అని పిలుస్తుంటే ఎంత సంతోష పడిపోయామో మళ్ళీ ఆ పిలుపు నాకు వినిపిస్తుందా నన్ను అమ్మ అని మళ్ళీ పిలుస్తాడా .నల్లని రూపున నా బిడ్డకు తెల్లని పాల బువ్వ తినిపించి జో కొడితే హాయిగా నిద్రపోయే నా బిడ్డ మళ్లీ తిరిగి లేస్తాడా మిగిలిన పాల బువ్వ తిని హాయిగా నిద్ర పోతాడా .మాటరాని నా బిడ్డను మావోయిస్టు అంటూ
కవిత్వం

వరి గొలుసులకు యమపాశాలు

సన్నని ముసురు కిందనాట్లు వేస్తున్న దృశ్యం చూసి ఫూలే గుండెమరోసారి మండే ఎడారి అవుతుంది చేతిలో పాత కాగితాల కట్టపట్టుకుని డ్యాము ఒడ్డున నిలబడితల్లిని పోగొట్టుకున్న బిడ్డలాపొలాలని పోగొట్టుకున్న 'శాలో'తల్లి డ్యాముకేసి నిర్వేదంగా చూస్తుంటది అవతల నగరం డ్యాము పుణ్యమా ..అని ధగధగా మెరిసిపోతుంటది జిలిబిలి నగవుల మురిసిపోతుంటది నగరం అభివృద్ధి కింద వ్యాపించిన పెంజీకట్లుమట్టి దీపాల్ని కలవర పెడుతుంటాయి ఇవాళ సోమాకు పస్తులే మిగిలాయి ఆయన పొలాలన్నింటినీరిజర్వాయర్ మింగేసింది పాలిపోయిన చర్మం లోంచిపొడుచుకొచ్చిన ఎముకల గూడుపిడచగట్టిన పేగులు లో లోపలికి ముడుచుకుపోతాయి ఉబికి వచ్చే కన్నీళ్లను అదిమిపెట్టిన డ్యాము విస్పోటిస్తున్న క్రోధాలనుఅదిమిపెట్టిన డ్యాముకూలిపోతాయి పర్వతాగ్రాన తిరుగుబాటు రగిలినప్పుడు
కవిత్వం

కొత్తాట నేర్చుకుందాం

ఆకురాలు కాలం,అడవిలో రాలుతున్న ఆకుల సవ్వడిఆ సవ్వడికిసుడిగాలి తోడవుతూఆ సుళ్ల చక్రబంధంలో రాలిన ఆకులుసుళ్లు తిరుగుతూ దుమ్ము లేపుతూగలగల పైకెగురుతున్న శబ్దాల మోత ఆ మోత మరే శబ్దాలను విననివ్వడమే లేదురాలిన ఆకులతో బోసిపోయిన అడవివన్నెలుడిగి, గ్రీష్మ తాపానికి తహతహలాడుతోంది.ఆరు రుతువులలో అడవిఆరు రకాలుగా ముస్తాబవుతోందికానీ, గ్రీష్మమే దాని వన్నెలన్నీ దోచుకుంటుందిచిందులన్నీ చెరిపివేస్తుంది.నిన్నటి వరకు పచ్చదనాన్ని కప్పుకున్న మానులన్నీఆకుల సోయగాలు మటుమాయమైనట్టే,బోసిపోయిన అడవి పల్చబడిందా అనే సందేహం....లేదుకదూ!పచ్చని ఆకులు పండుటాకులై రాలడం సహజంరాలిన ఆకులు ఎండటం,ఎండిన ఆకులు ఎలుగడితో కాలడం అడవిలో అంతకన్నా సహజంఆకులు రాలిన చెట్లు వసంతంలోచిగురిస్తాయి, అడవి వన్నెలన్నీ మళ్లీ మొదలవుతాయిచిగురించిన ఆకులు, మొగ్గ తొడుగుతాయి,మొగ్గలు,
కవిత్వం

కోయ కవితలు రెండు

విప్లవం ఒక చిన్నారిని కవిగా మలిచింది . విప్లవకారుడిగా తీర్చి దిద్దింది . ఈ కవి సల్వాజుడుం రోజుల్లో తల్లి వేలు పట్టుకొని వచ్చి బీ.ఆర్.ను తొలిసారి చూశాడు , తరువాత ఉద్యమంలో చేరాడు. కంప్యూటర్ గురూజీగా పేరు పొందిన సుప్రసిద్ధ రచయిత్రి, అమర యోధ రేణుక అలియాస్ మిడ్కో వద్ద కంప్యూటర్ శిక్షణ పొందాడు. 1 . మా ప్రాణం బీ.ఆర్నా కళ్ల నుండి నెత్తుటి ధారలునేల రాలుతుంటే,నీ త్యాగం, నీతో, నే గడిపిన క్షణాలనుపదే పదే గుర్తు చేస్తున్నాయినీతో గడిపిన ప్రతి క్షణంనాలో నీ త్యాగాన్ని ఎత్తిపడుతోందినీ అమర స్మృతులనువిశ్వ పీడిత ప్రజ సదా స్మరిస్తారురణభూమిలో
కవిత్వం

ఇద్దరు స్త్రీలు కలిసి చాయ్ తాగినప్పుడు..

లోకంలో అంతా బానే ఉంది ఇద్దరు ఆడవాళ్ళు కలిసి టీ తాగినప్పుడు కాలం ఊపిరి బిగబెడుతుంది అనాస పువ్వు మెరుస్తుంది అల్లం ఆవిరైపోతుంది నిమ్మగడ్డి తిరగబడుతుంది దాల్చన చెక్క చేయవలసినదానికన్నా తక్కువ పాపం చేస్తుంది బోధి ధర్మ మేల్కొంటాడు ఇద్దరు స్త్రీలు కలిసి చాయ్ తాగినప్పుడు వాయువీణలు కంపిస్తాయి, డోళ్ళు దొర్లిపోతాయి,మనసు హృదయాన్ని కలుస్తుంది, భాగం సంపూర్ణమవుతుంది,ఇద్దరు మహిళలు కలిసి టీ తాగినప్పుడుమందుల దుకాణం వారు నవ్వుతారు, మద్యం సర్వ్ చేసేవారు రాగం తీస్తారు పీఠాధిపతులు ధర్మశాస్త్రాలు ఉటంకిస్తారు నీలగిరి డార్జిలింగ్ను కలుస్తుంది ఇద్దరు ఆడవాళ్ళు కలిసి చాయ్ తాగినప్పుడు పచ్చని నురుగు, రత్నపు మంచు,పురాతన కడాయి, స్నేహ
కవిత్వం

సర్రియల్‌ క్లౌడ్‌ బర్స్‌ట్స్‌  వర్సెస్‌ వసంతమేఘం

ఇట్లా వాణిజ్య రాజధాని మీదికి జనం ఎప్పుడొస్తారు వానవలెవలస కూలీలుగా కాదుకోలీలు1గా కార్మికులుగాకోస్టల్ కారిడార్ కోసం నిర్వాసితులై కాదుఈ సముద్రమూ సముద్రంలోని సరుకులూ మావే అని స్వాధీనం చేసుకోవడానికికార్పొరేట్ కాలుష్య మబ్బులు అనిక్లౌడ్ బర్స్ట్స్ కాదని హెచ్చరిస్తూమీ అక్రమ నిర్మాణాల వలన మావాళ్లే చావడానికి కాదు చెట్లు కూలిపోవడానికీ కాదుఆదివాసులను చంపివాళ్లు కళ్లల్లో పెట్టుకున్న మనుషుల్ని చంపిఅడవితల్లి గర్భం నుంచి పుట్టుకొచ్చి ఇంకా పేగుబంధం తెగనిలక్షలాది చెట్లను నరికే గఢ్ చోరీలుఉక్కుచెట్లను నాటితే అడవెక్కడికి పోవాలి మరినదులై మహానగర రోడ్లనే ముంచెత్తుతున్నది.పల్లెల్లోని రైతాంగమంతా ఢల్లీలో ఒక బహదూర్షాను పెట్టుకొని కంపెనీ మీద యుద్ధానికి తమ బిడ్డల్ని పంపింది మోషా(సా)ల
కవిత్వం

మరో ఉదయం కోసం

ఈ నిషాద విషాద కాలంలో ఒంటరిగా మిగిలి వున్నామన్న ఊహ గుండెల్లో మెలిపెడుతుంది మాటాడుకోవడానికి నీ పక్కన ఒకమనిషి లేరన్నది భయపెడుతుంది కలిసి నడిచినపాదాలన్ని దూరంగా జరిగిదారిలో నేనొక్కడినే మిగిలి వున్న ఊహ నిలువనీయదు కలిసి సాధించిన విజయాలు మరల మరలగుర్తుకు వచ్చి భుజం తడుతూనే వుంటాయి కానీ ఇన్ని మరణాలు కళ్ళలో కదలాడి నెత్తురు చిమ్ముతున్నాయి ప్రతీ దేహంతో వీడ్కోలు చెప్పే జన సందోహం నినదించిన నినాదాలు మరల ఆశను కల్పిస్తున్నాయి శిశిరం వెళ్లిన మరుక్షణం చిగురించే వసంత కాలమొకటి హామీగా వస్తుంది అయిన ఈకాలాన్ని జయించే విస్పోటనమేదొ మరల జరిగిపిడికిళ్లు బిగిసే సమయం ఉదయించే ఆ