కవిత్వం

వ్యక్తులు వెళుతూ వెళుతూవారి జీవితాన్నిచ్చి వెళ్ళారుమేఘం చినుకులు కురిపించినట్టువెన్నెల కాంతిని పంచినట్టునేల చెట్టు వేళ్లని దాచినట్టువాళ్లేం ఊరకేనే వెళ్లలేదునదుల దారులను చూపివెలుగుల్లో చదువులు చెప్పిచెట్ల పత్రహరితాన్ని ఇచ్చిప్రకృతిని సౌందర్యం చేసి వెళ్ళారువారు వెళ్ళిపోవడమంటేమాయమైపోవడం కాదుమనలోకి మనం చేరుకోవడం..

గాజాలో మండుతున్న ఆకాశం కింద నేను రాస్తూనే ఉంటా యుద్ధపు కోరలు నా మాతృభూమిని నా కుటుంబాన్ని నా ఇల్లునుగోడకు మెరిసే నా మెడల్స్ ని నా హృదయంలో మెరిసి నా గదిని చేరని ఉజ్వల వైభవాలను నా నుండి లాగేసుకుంటేనేంనేను రాస్తూనే ఉంటా రచన నాకొక వినోదం కాదు అది నా మనుగడ నా రక్తాన్ని పంచుకుపుట్టేప్రతి పద్యం ఒక ధిక్కార గీతం దురాక్రమణకు ఎదురీదే హృదయ స్పందన దయచేసి ఈ పెన్నునూ ఒకప్పటి నా మాతృభూమినీనా నుంచి లాక్కోవద్దు నేన నా పద్యాన్ని ప్రపంచంలోకి విసిరేస్తాను ఒక్క వాక్యమైనా మీ గుండెల్లోకి చొచ్చుకొని నిద్రాణమైన మీ

వాళ్లు నిప్పు రవ్వలు వాళ్లు వెలుగు దివ్వెలు వాళ్ళు నీటి ఊటలు వాళ్ళు స్వచ్ఛ చెలిమలు వాళ్ళుఉప్పొంగిన నదీ ప్రవాహాలువాళ్లు పోటెత్తిన సంద్రపు అలలు వాళ్ళు తీరంతో విరామమెరుగకతలపడుతున్న తుఫాను హోరులు వాళ్ళను గురించి ఏమని చెప్పేది ఎంతని చెప్పేదివాళ్ళు లేని కాలాన్ని.. ఎలా ఊహించేది..వాళ్ళు ఉండనిలోకాన్నీ.. వాళ్ళు లేరన్న స్పృహను.. ఎలా భరించేది.. వాళ్లు రారన్నా వార్తను ఎలా తట్టుకునేది?!! తూరుపు అరుణిమలు వాళ్ళు.. తొలిపొద్దు వేకువలు వాళ్ళు.. ఛిద్రమైన మా బతుకు గాయాలకు.. ఆత్మీయ లేపనాలు వాళ్లు.. బూడిదై పోయిన మా బువ్వా.. ఇళ్ళూ..ఇడుపుల్లో.. ఉబికి వస్తున్న పొగల నడుమ.. గుక్కపట్టి ఏడుస్తున్న మా బిడ్డలను

1. కొత్తకాదుఎన్ని ఆటుపోట్లుఎన్ని సంక్షోభాలుఎంత నిర్బంధంఎంత రక్త దారపోతఆటుపోట్లను అధిగమించిసంక్షోభాలను చిత్తుచేసినిర్బంధాన్ని బడ్డలుకొడుతూత్యాగాలతో ఎరుపెక్కిందినక్సల్బరీలో ముగిసిందన్నారుశ్రీకాకుళంలో మొదలుకాలేదా..శ్రీకాకుళంలోవెనకడుగు వేసిందనుకుంటేసిరిసిల్ల, జగిత్యాలలోజైత్రయాత్ర కాలేదా..జంగ్ సైరనూదలేదా..?నల్లదండులు, నయీమ్ ముఠాలుగ్రీన్ హంట్ లు, సల్వాజుడుంలుఆపరేషన్ ప్రహార్లు,ఆపరేషన్ సమాధాన్ లు,అన్నిటిని ప్రజా యుద్ధంతోనేఎదుర్కోలేదా..జనతన సర్కార్ లను ఏర్పరచలేదా..?లొంగుబాట్లు, కుంగుబాట్లువెన్నుపోట్లు, వెనకడుగులుఇవేవీ కొత్తకాదుప్రతీది ఒక గుణపాఠమేగుణపాఠం నుండే కదావిప్లవ పురోగమనంఖచ్చితంగా పురోగమిస్తాంపురోగమిస్తూ విస్తరిస్తాం. 2. అడవివెన్నుపోటుతో అడవికుంగిపోతుందిదోసుకునే దోపిడిగాళ్లకుదారి చూపుతున్న ద్రోహులను చూసి దుఃఖిస్తుంది.తన ఒడిలోని బిడ్డలనుఒక్కొక్కరిని కూల్చుతుంటేతల్లికోడిలా తల్లడిల్లుతుంది.తేదీలను బెట్టితుడిచేస్తామంటూకుట్రదారులు, పెట్టుబడిదారులుఒక్కటై వస్తూ ఉంటేతన బిడ్డల త్యాగాలతోతడిసిన అడవిసగర్వంతో ఎర్రబడిపోరుకు సై అంటున్నదివాడు చిగురించేఆకులను తుంచేస్తేనేను మళ్ళీగర్జించే గన్నులనుకంటానంటున్నది.

పచ్చని అడవి వీరుల నెత్తుటితో తడిసిపోయి రక్తపు మడుగుగా మారొచ్చుఅమాయకపు ఆదివాసీలు ఏదో తెలియని కేసులో బంధించబడొచ్చు మిగిలినవాళ్ళు బానిసలుగా వాళ్ళ నేలని వారే తవ్వుతూ కార్పొరేట్ల కింద నలిగిపోవొచ్చు…..ఎప్పుడూ పేదల గుడిసెల వైపు అడుగు వేయని పాలకులు వారి నేలపై ఫాం హౌస్ కట్టుకుని జల్సాలు చేయొచ్చు ఇంతకంటే ఇంకా ఘోరమైనవి ఎన్నో జరగొచ్చు కానీఏరోజు అయితే …..ఏరోజు అయితే……అడవి లో చివరి మావోయిస్టు ను చంపుతారో నగరంలో మొదటి మావోయిస్టు పుడతాడు నిశీధి చీకటిలో మిణుగురు పురుగుల వెలుగులావిప్లవం పురుడోసుకోక మానదు.

స్వప్నం సాకారమవుతుందనిసంబరపడుతున్న వేళ...కల చెదిరి, నిజం బొట్లు బొట్లుగా కారిపోతూవుంది.వేదన కన్నీరు మున్నీరుగా ఉబికివస్తూ వుంది.ఇప్పుడిప్పుడే..మొలకెత్తి,ఎదుగుతున్న విశ్వాసం..ఊపిరి సలుపక..ఉక్కిరి బిక్కిరి అవుతూ వుంది.ఉత్సాహ జవనాశ్వాలతో పరిగెడుతున్న వేళ..కాళ్ళు నరికివేయబడ్డఖండిత దేహం రోదిస్తూ వుంది.ఈ నేల బిడ్డలుపోరాడి, సాధించుకున్నపిడికెడు మట్టి, దోసెడు నీళ్లు, చారెడు నేల....కాసింత స్వేచ్ఛలనుకసాయి కర్కశత్వం...ఆసాంతం కబళిస్తూ వుంటే...ఏ జయ గీతాలను ఆలపించగలను ?బొడ్డు పేగు కూడా తెగని,పసికందుల కుత్తుకలను కోసే కంసులకు ఇక్కడ కొదువ లేదు.పాలుగారే పసిబుగ్గలకు..ముదిమి దేహాలకు...తేడా లేదిక్కడ !అన్నీ చిద్రం కావలసిందే !బ్రతుకే భారమైన చోట...త్యాగాలకు లెక్కలేదు..విలువ లేదు !ఇక్కడ యుద్ధం చేస్తున్న కపోతాలను...శాంతి పేరిట కసాయి డేగలు మట్టు బెడుతూ ఉన్నాయి.ఇక్కడ

నాడు పేలిన తుపాకీ నేడు విసిరేయబడ్డ చెప్పు వెనుక సనాతన మౌఢ్యం తుపాకీ వెనుక ఉన్మాదం లో మతం చెప్పు వెనుక కులం అదే వ్యక్తి అదే కుర్చీ లో ఆధిపత్య కుల వ్యక్తి వుంటే విసరగలడా?!సాంఘిక అసమానతలను పెంచి పోషించే సనాతనం అక్షరం అత్యున్నత స్థాయికి చేర్చినా సహించదు విసిరింది వ్యక్తి విస్ఫోటనం సంఘంలో ఖజురహో కాలానికి ఇప్పుడు తీర్పు కోరే మతిభ్రమణం విగ్రహాల వెనుక తవ్వే కొద్దీ సత్యాలు బయటపడుతున్నాయి అయినా తీర్పులు సంఖ్యా బలం వైపే మొగ్గు తుపాకీ వ్యక్తి నిర్మూలన వైపు చెప్పు సంఘ లోపాల పై విహారం ఏది ధర్మం?! ఏది

డియర్ మోదీ..నీదీ నాదీ సిద్ధాంత చర్చ అయ్యుంటే గౌరవప్రదంగా జరిపే వాడ్ని నీతోను.. నీ అనుచరులతోనూనీ బత్తాయి రౌడీలతోనూ మాగొప్పగా మాట్లాడేవాడ్ని కానీ నీది అబద్దాల రొష్టు నాది నిజాల కొలిమి నిస్సిగ్గుగా నువ్వు మాట్లాడే ప్రతీ అబద్ధం నీ గూండాలు ఎలా మోస్తున్నారు?చరిత్ర..నీకు నచ్చినట్టు రాసుకునేది కాదు చరిత్ర..నీ సిద్ధాంతాలకి తగ్గట్టు చెరిపేసేది కాదు డబ్బై ఏళ్ళకి మెదడు మొద్దబారుతుంది కానీ అబద్ధాలను తయారీ చేస్తుందా? ప్రభుత్వ యంత్రాంగాన్ని నేడు అబద్ధాల తయారీ కేంద్రంగా మార్చావ్ దేశ ప్రధాని హోదాని గాలికి ఒదిలేసి నచ్చినట్ట వాగుతున్నావ్ నీకూ నీ నోటికి తాళం వేయాలంటే నిన్ను గద్దె నుంచి

ఈ దేశానికో కండ్లు కావాలిరాజ్యం చేస్తున్న కుట్రలను ధిక్కరించడానికి న్యాయాన్ని బహిరంగంగా బజారులో అమ్మేసుకుంటున్నందుకు దేశానికో కండ్లు కావాలిఈ రాజ్యానికి బలమైన గొంతుక కావాలి గొంతెత్తి గర్జించే గళాలేన్నో మూగబోయినందుకు ఫాసిస్టు పాలకుల పాలనలో బందీలుగా నలిగిపోతున్నందుకు రాజ్యానికి బలమైన గొంతుక కావాలి ఈ దేశానికి పిడికిలి కావాలి అన్యాయపు అంగట్లో ఆదివాసి కాళ్ళ కింద నేలను తాకట్టు పెడుతున్నందుకు కార్పొరేట్లపై పిడికిలెత్తి నినదించేందుకుదేశానికో పిడికిలి కావాలి ఈ దేశానికో రంగు కావాలి కాషాయపు కాగితాల కింద నలిగిపోతున్న జెండాను కాపాడేందుకు గాయపడిన పావురపు రంగు కావాలి దోపిడి దొంగలను తరమడానికి పిడికిలెత్తి నినదిస్తూ గొంతు ఎత్తి గర్జిస్తూఈ

1మళ్లీ ఊపిరి పోసుకుంటాయినా బిడ్డ తిరిగి వస్తాడా ముక్కుపచ్చలారని నా బిడ్డను నేను తొమ్మిది నెలలు మోసినా నన్ను ఎప్పుడూ ఇబ్బంది పెట్టకుండా పుట్టిన నా బిడ్డ మళ్లీ తిరిగి వస్తాడా. మొన్ననే మొదటిసారి అమ్మ అని పిలుస్తుంటే ఎంత సంతోష పడిపోయామో మళ్ళీ ఆ పిలుపు నాకు వినిపిస్తుందా నన్ను అమ్మ అని మళ్ళీ పిలుస్తాడా .నల్లని రూపున నా బిడ్డకు తెల్లని పాల బువ్వ తినిపించి జో కొడితే హాయిగా నిద్రపోయే నా బిడ్డ మళ్లీ తిరిగి లేస్తాడా మిగిలిన పాల బువ్వ తిని హాయిగా నిద్ర పోతాడా .మాటరాని నా బిడ్డను మావోయిస్టు అంటూ