కవిత్వం

నేనెప్పుడూ కవిత్వం రాయనుకాగితం మీద మంటలతో మండిస్తానుప్రతి పదం డైనమేటై ఎముకలు విరిగినకవుల ముఖాల మీద పేలుతుందిచైతన్యంతో రగలాలనీలేకుంటే మౌనంగా కుళ్ళి చావాలనీనాకవిత్వం ప్రకటిస్తుందిదుమ్ము కొట్టుకుపోయిన బాలుడుశూన్యపు కళ్ళతో చూస్తుంటే అతని ఆకలిని నా అక్షరాల్లో ప్రకటిస్తానుయుద్ధం క్లాస్ రూమ్ ను మింగేస్తేనా పెన్నును ప్రతిఘటనతో చెక్కుతాను నువ్వు రాస్తావానీ అక్షరాలు ప్రతిఘటనను పదునెక్కిస్తాయాలేక పగిలిన పింగాళీ కప్పులోసారహీనమైన ఉపమానాల్ని చప్పరిస్తావాపాలస్తీనియులు రక్తమోడినప్పుడురోహింగ్యాలకు ఊపిరాడనప్పుడుఆఫ్రికా అమ్మాయిలు గుక్కెడు నీళ్ళ కోసంశీలాన్ని ఫణంగా పెట్టినప్పుడునువ్వు నదుల మీదాగులాబీ పువ్వుల మీదాకవిత్వం రాస్తావాప్రాణం లేనిది, ప్రేమలేనిది ఇదే నా కవిత్వం కవీ.. మౌనంగా ఉండిపోతే నువ్వు కవివి కావు..ప్రజాద్రోహి వి"కవిత్వంలో రాజకీయాలు

బిడ్డానా జీవితం ఎప్పుడూఅందమైన పాల రాతి మెట్ల మీదుగా విలాసంగా సాగింది కాదు నేనెక్కిన మెట్లలో ఎన్నో పగుళ్లున్నాయిఅతుకులున్నాయిఅంచులు పగిలి ఉన్నాయి నేనడిచిన నేలంతా ఉత్త దిబ్బ నేల ఎర్ర తివాచిపరిచి నన్నెవరూ ఆహ్వానించింది లేదు కానీ నేను మెట్టెక్కుతూనే ఉన్నానుఅవరోధాలు అధిగమిస్తూనే ఉన్నానుగమ్యాలు చేరుతూనే ఉన్నానుఒక్కొక్కసారి గాఢాంధకారంలో నడక చేతిలో దీపముండదు బిడ్డామడమ తిప్పొద్దు మెట్ల మీద చతికిల పడొద్దు పగుళ్ళ మధ్యా, అతుకుల మధ్యా పడిపోయినాలేచి నిలబడు అరికాళ్ళు చీలినానడక సాగించునేను పడిపోయినానడుస్తూనే ఉంటానుమెట్లెక్కుతూనే ఉంటాను జీవితమెప్పుడు పూలపాన్పు కాదని గుర్తుంచుకోసాహసం గానే సాగిపో .. *** లాంగ్ స్టన్ హాఫ్ "Mother to Son

లేను నేను ఏ కర్రెగుట్టల్లో మధ్య భారతాన్ని ఏలే ఏ దండకారణ్యంలో దిక్కులు దద్దరిల్లే ఏ యుద్ధ క్షేత్రంలో తిరగపడ్డ ఏ గలాల గర్జన పరిధిలో దూసుకొచ్చే ఏ తూటాల దారిలో అయినా నాలో యుద్ధ చురకలు ఉరకలెత్తుతున్నాయి అమరుల గుండె నెత్తుటి వేడి నాలో ప్రవహిస్తుందివెనుతిరగని వీరత్వం అటు వైపుగా నడిపిస్తుందినా ప్రశ్నకు నీ సమాధానం తూట అయితే నా ధైర్యాన్ని చంపే ఆయుధం నీ దగ్గర లేదంటాను నా గమనాన్ని నిలిపే ముగింపు మరణమే అయితే నా ఆలోచనలను ఆపే నీ బలగాలు సరిపోవంటాను తిప్పుతాను దిక్సూచినై నీ వైపు అందరి చూపులని కాల్చుతాను నిప్పునై

అడవితల్లీఇప్పుడు తల్లికోడి నీవేనమ్మాపచ్చనాకు రెక్కలిప్పిపిల్లల్ని కాపాడుకునే బాధ్యత నీదేనమ్మా కార్పొరేట్ డేగనీ కాళ్ళకింది మట్టి మణుల మీద కన్నేసిందిపార్లమెంటుఅధికార తట్టలతో ఎత్తి అంబానీ ఆదానీపొట్ట గుంపొట్టలు నింపాలని చూస్తుంది నీ పిల్లలే కదమ్మా నేలకు నెత్తురద్ది కాపాడుతుంది నీ కాళ్ళ కింది మట్టి చెట్టునుచిప్కో అని హత్తుకొని బహుగుణలయ్యిందిఅందుకే తల్లీవాడు నీ బిడ్డల్ని వేటాడుతుంది రెక్కలు కత్తిరించి నేలకు విసిరికొడుతుంది ఇంద్రావతేకాదుగోదారి నిండా ప్రవహించేది నీ బిడ్డల రక్తమేనమ్మా అబూజ్మాడ్ లోనే కాదు ఇవ్వాల కర్రిగుట్టల నిండా ఖాకీ తుపాకీ చూపుల డ్రోన్లుపాపం! బిడ్డలుఏం తిన్నారో! ఎప్పుడు తిన్నారో పిడచగట్టిన నాలుక దగ్గరా ఖాకీ తుపాకీ కాపు కాస్తుందమ్మా

నా తొడ మీద వాలిన పక్షి యూట్యూబ్ లో సంగీతం వింటది.ఏదో పాట పాడే యత్నంలో మౌనం గొంతులో అడ్డుపడుతుందిమొద్దు బారిన నాలికా, ఈకలు రాలిన రెక్కలూ ఇంకేముంటదీవీధిలో పిల్లాడుతండ్రి రాక కోసంనిరర్థకంగా ఎదురుచూస్తాడునెలల తరబడితండ్రి ఫోటో కోసంఆల్బమ్ లో, పాత పెట్టెలో వెతుకుతాడుచివరికి పావురానికి శిక్షణ ఇచ్చికాలికి చీటీని గట్టి దూరాన ఉన్న "నెగేవ్ జైలు"లో తండ్రిని చూసి రమ్మని గంపెడాశతో పంపుతాడు **** మోసబ్ -అబూ -తోహ పాలస్తీనా రచయిత, కవి పండితుడు మరియు లైబ్రేరియన్ .అతని తొలి పుస్తకం "things you may find hidden in my year".. పాలస్తీనా బుక్ అవార్డు,

ఊరిలో బడి లేకపోయినా వాడ కో గుడి తప్పనిసరి నా దేశంలో కొత్త గా ఒకే బడంటూ బయల్దేరిన కాషాయం ఊరికో గ్రంథాలయం లేకపోతేనే రంగురంగుల జెండాలతో ఊరేగే జనంలో ఉన్మాదం తలెత్తు అఖండ భారత్ హద్దులే కానని వారి నినాదాలు చూసి నివ్వెరపోవాలే ఊరికో బావిఊరికో చెరువు తాగితే నరికిన కాలంలో పంట కాల్వలో తేలిన రోజుల్లో వున్నా నోరు మెదపని కాషాయం నేటి నినాదమెనుక మర్మమేమిటి?!ప్రాణం పోయాకభూమి లేనిచో తగలెట్టడం భూమి వుంటే పూడ్చడం ఆనవాయితీ ఒకే శ్మశానం మాట ఇన్నేళ్ళ తర్వాత!తప్పుడు లెక్కల తడక మీద మతాల మధ్య వైరం పబ్బం గడుపుకుంటున్న కాషాయం!లెక్కలు

నెత్తుటి కన్నీరుతో ఇంద్రావతి ఎరుపెక్కిందిచావులను అంకెలతో లెక్క కడుతున్నాడు దేహాలను కుప్పలుగా పోసిఅంతిమ యుద్దమనిహెచ్చరిస్తున్నాడుముఖాలను గుర్తుపట్టక ముందే తలలకు కట్టిన వెలలు ప్రకటిస్తాడుపాలబుగ్గల పసివాళ్ళనుమెషీన్ గన్లతోచంపుతున్నాడునిరాయుధుల చెంత తుపాకులు పరిచి ఎదురుకాల్పుల కట్టు కథలు చెప్తాడుద్రోన్లతో విష వాయువులు చిమ్మి అడవి బిడ్డలప్రాణాలు హరిస్తాడు ఆకుపచ్చనిఅరణ్యమంతాసైనిక క్యాంపులు నింపుతున్నాడునేలకింది బంగారం వాడికి అమ్మకపుసరుకుగా కావాలి వాడిది కార్పొరేట్ యుద్ధంమనది జనతన పోరాటం.

దేశ దేశాల కవిత్వంతో కరచాలనం (*అనువాద స్వరం* కొత్త కాలం ఈ సంచిక నుంచి మొదలవుతోంది . పాలమూరు నుంచి ప్రపంచ కవిత్వాన్ని పరిశీలిస్తూ , అధ్యనం చేస్తున్న  సీనియర్ కవి ఉదయమిత్ర ఈ శీర్షికను నిర్వహిస్తారు) హంజామా ఊళ్లోఒక సాధారణ వ్యక్తిరొట్టె ముక్క కోసంచెమటోడ్చే కూలి ఓ రోజునేను ఆయనను కలిసినప్పుడుఊరంతావిచారంలో మునిగి ఉందిగాలి మొత్తం స్తంభించినట్టుగా ఉందిలోలోపలేఓడిపోయిన ఫీలింగ్ కలిగింది హంజా నవ్వుతూ భుజం తట్టిఇలా అన్నాడు"అక్కాఇది పాలస్తీనా దీని గుండెలయసముద్రహోరుఆగేదిగాదు సమస్త పర్వతాల ,అగ్నిగర్భాల రహస్యాల్ని దాచిపెడుతుందిది ఈ నేలపొడుగునాఎన్ని నిర్బంధాలముళ్ళ తీగలు పరుచుకున్నాఇదినిరంతరం యోధులకు జన్మనిస్తుంది . ఇదిఉనికిని కోల్పోయే జాతులకువిశ్వాసాలనిచ్చే… వీరమాత

ఇప్పుడు ఈ నేలా ఆమె కథ వింటోంది తన కాళ్ళూ చేతులూ తన మనసు మాట తన ఆలోచన ఆచరణ తరతరాల సంకెళ్ళ విడిపించుకోడానికి పితృస్వామిక గోడల పగలగొట్టింది తన నవ్వుల్ని తన ఏడ్పుల్ని మనసార కుమ్మరించి బతుకు కుదుట పడే పాటందుకుంది అర్థ రాత్రి స్వాతంత్రపుఅర్థ భాగ చీకట్ల అసాధ్య వెలుగుల కడగాలని స్వేచ్ఛా స్వాతంత్ర్య ప్రకృతి లోకి రెక్కలు తొడుక్కుని జీవితానికి సీతాకోకచిలుక రంగులద్దింది భారత స్త్రీ బానిస రంగు తూడ్చి కడివెండి వారసత్వం అద్ది ముట్టుకోవాల్సిన విప్లవాన్ని పరిచింది తన చూపు నిండా స్త్రీ విముక్త పుప్పొడి వెదజల్లుతూ మనుషుల నిండా నిండింది

ఆమె నవ్వుచింత చెట్లపై మిణుగురు పువ్వులా విరబూస్తుందిఆమె తనపెన్నుఇన్సాస్ రైఫిల్ ను వారసత్వంగా వదిలి వెళ్ళిందిఆమె ఇన్నేళ్లుగెరిల్లా యోధగాఏమని తలపోసిందిఅమ్మలకు అక్కలకుభూమ్యాకాశాలలోసగం హక్కు కావాలని పోరాడిందిఆమె కడవండి బిడ్డగా మొదలై AOB నుండి బస్తర్ వరకు జీవించిన కాలమంతాఆదివాసీ ఆడబిడ్డల ధైర్యవచనమైందిఆమె రేణుక నుండి చైతూగా మారి దమయంతిగా భానూ దీదీగాఅడవి బిడ్డల కొంగు ముడి అయిందిఆమె తెరచిన కనులు చూసి వాడికొకటే భయం అరణ్యమిప్పుడు మరల మిడ్కోవెలుతురుతో భగ్గుమంటుందని!! కెక్యూబ్01-04-2025