సాహిత్యం కవిత్వం

దేశం కల కంటోంది

దుఃఖ సంచారి చంద్రుడు  కలల్లా పగులుతున్న వెన్నెల  ఈ సింహాసనానికి సిగ్గు నరం లేదు ఒక చలన సౌందర్య మానవ జీవ కళ జీవితంలో తడుస్తున్నప్పుడు- కళ్ళల్లో  శిశిరం! ఒక చిరునామా  జాతీయ జెండా నెత్తుటి దాహమై పోయింది ఒక నిప్పుల కల మీద  ప్రవహిస్తున్న మృత్యువు  బువ్వ కుండలో  బుల్లెట్ చొరబడింది  రెక్కలు తెగిన చూపుల్లో  కుప్పకూలిన నవ్వులు  ఒక అకాల యుద్ధం పగలబడి నవ్వుతున్నా కాలం కన్నీళ్లు సానపడుతూ ఒక అంతర్గత ప్రమాద కంపం తొంగి చూస్తూ ఉంటుంది దేశభక్తి నిధి  సామ్రాజ్యవాదం చీకట్లో కులుకుతున్నా పొన్న పూలు రాలిపడిన  ధ్వని సుడుల్లో దేశ దరిద్రం 
సాహిత్యం కవిత్వం

మీరూ… నేనూ… వెన్నెలదారుల కొన్ని మందారాలూ

నే నడిచానాఅంతంత దూరం ఏనాడైనామోశానా అంతంత భారం ఎన్నడైనాపూసినకాసెగడ్డిలో పేట్లఇరుకు దారులవెంటనల్లమలలో ఆ రాత్రి నానడకనిన్ను కలవడానికోనన్ను నేను వెతకడానికో వెన్నెల నీడల మాటునచుక్కలపూల దుప్పటి కప్పుకొనిఆ రాత్రి కొండలన్నీ గడిచానానిన్ను నన్ను కలిపేవేగును అతివేగంగా అనుసరించానాయేగిరంగా నీ ముంజేతిని ముద్దాడాలన్నపిచ్చి తాపత్రయం యేనాటికీ కోసు అంచు కొసలమీద దీర్ఘకాలపు నడకడస్సిపోయోనీ ఆలోచనల్లో మునిగిపోయో…తూలి ఆవలలోయలో పడబోయానునాగురించి చెప్పేపంపావు వాళ్లకు….రెప్పలకింద దాచుకుతెమ్మనినీవు అప్రమత్తుడవు. కలిశానా! ఎట్టకేలకుతెల్లని కోరమీసం కొసనచల్లనినీ నవ్వువెన్నెలపూసి పొగడదండలైనచెట్లమొదలచిక్కని పచ్చనాకుల దాపునమనమిద్దరమో ముగ్గురమో పలువురమోగలగలమని వనమంతా విరిసినమాటలుకొసరు కబుర్లు కొన్ని….కనుల మధ్యవాలిన మౌనాలు మరిన్నిజమేదారి కోయిలో… జమేదారికోయిలో…పాటలు పవనమై ఆడివంతా వీచిభయం లోనో… మోహంలోనో సంభ్రమమైన
సాహిత్యం కవిత్వం

అతడు రేపటి పొద్దు

మరణం మౌనం కాదునిశ్శబ్దన్ని బద్ధలుకొట్టడమే.ఆశయం కోసం నడిచి అలసిపోలేదు,ఆరిపోలేదు.అడుగుల చప్పుడు ఆశయం కోసం వినబడుతూ వున్నాయి. చెదలు పట్టిన సమాజం నుచర్చలతో ఛేదించలేమన్నారువిఫలం అయితేవిప్లవమే అన్నాడు.యుద్ధంకోసంమాటీచ్చి మరిచిపోలేదు.వాగ్దానంగనిలబడ్డాడు. మృత్యువు ముచ్చట పెట్టినచివరిరక్తం బొట్టుచిందించిండు.మాయదారి రోగంమందలించినపోరుదారికి మరణంలేదన్నడు. చిగురించిన వసంతములోమేఘమై కురుస్తానని.రేపటి పొద్దుకుమాటిచ్చిన వీరుడతడు. 15-10-2021
సాహిత్యం కవిత్వం

కవాతు..

ఇప్పుడు ఒక నిశ్శబ్దంకమ్ముకున్నది దుఃఖమొక్కటేభాషగా మారింది ఎవరికి వారుమౌనంగాసంభాషిస్తున్న సమయం చిరునవ్వుల సితారాపల్లవించనివిషాద సందర్భం మీరలా చేరగిలబడినఆ మద్ది వృక్షంవిషాద సంకేతంగారాల్చిన ఆకులనుమీ దేహం పై వేస్తూ మీరు దాహంతీర్చుకున్న ఈ సెలయేరుదుఃఖిస్తూ ఉప్పగా మారింది మీతో కలిసి పాడినపక్షుల గుంపులుమౌనంగా రోదిస్తున్నాయి యుద్ధానికి సంకేతంగామారిన సాకేత్ దాదాఎక్కడని కుందేళ్ళగుంపు అడవినంతాగాలిస్తున్నాయి శతృవు గుండెల్లోపేలిన ప్రతి తూటానెత్తురంటినకంటితో వినమ్రంగావిప్లవ జోహార్లర్పిస్తున్నాయి మీరు నేర్పిన నడకతోవిస్తరించి సరిహద్దులనుచెరిపేసిన ప్రజా పంథాకన్నీటిని ఒత్తుకుంటూఎర్రజెండాను ఎత్తిపట్టింది వీరునికితంగేడు పూల మాలలతోవీడ్కోలు పలుకుతూకదులుతోందిప్రజా యుద్ధ కవాతు.. (కామ్రేడ్ ఆర్కే స్మృతిలో)
సాహిత్యం కవిత్వం

పోతూ పోతూ

పోతూ పోతూమనంఇంత ఆస్తినీకాసిన్ని జ్నాపకాల్నీవారసత్వంగా ఇచ్చిచరిత్ర మడతల్లో అంతర్ధానమౌతాం పోతూ పోతూఅతడుశోకతప్త ఇంద్రావతి నీరగులుతున్న అడవినీశాంతి కోసం యుద్ధాన్నీవారసత్వంగా ప్రకటించి వెళ్ళాడు.. ముఖం లేనివాళ్ళ ముఖమైగొంతులేనివాళ్ళ గొంతైఅనాది ఆదివాసీ ఆర్తనాదమైమిగలాల్సిందేదోతగలబెట్టాల్సిందేదోప్రకటించి వెళ్ళాడు.. అతణ్ణి స్మరించడమంటేగాయపడ్డ పావురాన్నిప్రేమగ హత్తుకోవడమేగడీల మీదకుఫిరంగులు పేల్చడమే..నూతన మానవావిష్కరణకు ఎదురేగడమే 15-09-21
సాహిత్యం కవిత్వం

ఎర్రెర్రని దండాలు

అన్నా! ఆర్కె!!భోరున వర్షంవడి వడిగా పారాల్సినచంద్రవంక పారనని మొరాయించింది నాగులేరు నా వల్ల కాదనికారంపూడి కనుమల్లో కన్నీరు మున్నీరుగా విలపిస్తుందిపుల్లల చెరువు నీరు నీ దాహార్తి తీరుస్తా రమ్మంటూ ఆహ్వానిస్తుంది కాకిరాల కనుమలునీవొస్తావని కళ్ళల్లో వత్తులు వేసుకుని నిరీక్షిస్తున్నాయిబొల్లాపల్లి బోడులు నీ పాద స్పర్శ కోసం తండ్లాడు తున్నాయిగుత్తికొండ బిలం లోమన పార్టీ అంటూ నీవు చేసిన ప్రసంగం ఇంకా ప్రతిధ్వనిస్తోంది మాచెర్ల డిగ్రీ ప్రాంగణం లో నీవెగురేసినరాడికల్ జెండాల రెపరెపలు పల్నాడు దాటిరాష్ట్ర సరిహద్దులావల మహోద్యమ కెరటాలై ఎగిసాయి యుద్ధం జరగాలిశాంతి కావాలంటూ చర్చలకైనల్లమల తోరణం చిన్నారుట్ల నుండినీ అడుగుల సవ్వడి మరో చరిత్ర దిశగా అసంపూర్తి
సాహిత్యం కవిత్వం

రగల్ జెండను భుజానికెత్తి జోహార్లందాం..!!

ఇది యుద్ధంఅనుకున్నాక..గెలుపొక్కటేలక్షమనుకున్నాక.. నువ్వూ నేనూఅతడూ ఆమెప్రజా యుద్ధానికిమారు పేరులం కదా.. జన సంగ్రామానికిజవసత్వాలౌతూజననమే కానీఎవరికైనా మరణమెక్కడిదీ.. అడవినీ మైదాల్నీకన్నీటి సంద్రాల్నీఅలుపెరుగని అమ్మవడైఆలింగనం చేసుకున్నవాడు అయిన వాళ్ళందరినీకష్టజీవి కన్నీళ్ళలోఆ బతుకు గాయాల్లోదర్శించుకున్న దార్శికుడతడు.. ఏవూరూ ఏవాడాఎవరి బిడ్డాఏవొక్కరి స్వప్నమదీఅతడికి మరణమెక్కడిదీ.. అతడి సహచర్యంలోఆయుధమూ అక్షరాలు దిద్దిచెరచబడ్డ చెల్లెళ్ళపిడికిళ్ళై విరబూయాలనిపరితపించింది.. పారే చెలిమతరాల దూపతో అల్లాడేఆదివాసీ గొంతు తడిపేకర్తవ్యాన్ని కళ్ళకద్దుకున్నది.. ఆ చెట్టూ ఈ పుట్టావాగూ వంకా పూవూ పిందేసెంట్రీ గాసిన తీతువూదాపుగాసిన గుబురు పొదలూ దుఖ్ఖ నదుల నదిమిపట్టితలలు వొంచి భుజముకెత్తివీరుడా నువ్వమరుడన్నయ్నీబాటలోనే మా అడుగులన్నయ్ కన్నీటి జ్ఞాపకాలు తొలుచుకొచ్చేబాధా బాసా మసిలే నెత్తురూ సరేదారి పొడవునా ఒలికిన త్యాగాలేచరిత్ర
సాహిత్యం కవిత్వం

*రెవల్యూషనరీ స్ప్రింగ్*

ఏవో ఏవేవోమరుపురానిగురుతులతోకరచాలనం చేసేసనివేశాలుసందేశాలు,పూర్తిగాఆయుధంతోసాయుధమైనఓ స్వాప్నికుడిఓ ప్రేమికుడిఆలోచనతోఆశయంతోరక్తం చిందించేఆ పాదాల నడకలుఈ దేశానికిదేహాన్ని అర్పించేఆజాదిని అందించేసాహసాలుఅహామీరు ఏంతటి ప్రేమికులుఅచంగా మా భగత్ లామీరు ఎంతటి సాహసీయులు
సాహిత్యం కవిత్వం

పాడె పై ప్రజాస్వామ్యం

దుక్కి దున్నినచేతులురహదార్ల పై ఏడాది గాచలనం లేనినిరంకుశ పాలన పండిన పంట అమ్మకందళారీ కనుసన్నలలోఏ తీరానికి పయనం వాడికి లాభార్జనే ఎరుకనేల రకాలెరగడునేల సత్తువ ఎరుగడుకాలం కాక ముందే రోహిణిలోనేఒప్పందాలంటూ ఎగేసుకొస్తేరైతు ఒప్పుకోవాలా?!వాడు చెప్పిన పంట పండక పోతే బాధ్యత ఎవరిది? ఒక పల్లెలఎన్నో పంటలుచిన్న కమతాల నుండి పెద్ద కమతాల దాకారైతు రైతు కి ఒప్పందంఆచరణ లో అసాధ్యంపల్లె ఒక్క యూనిట్ గాపల్లె ఒక పంటగా సాగుతుందిఅనుమానమే లేదు సుమీ!! ఎరువులు పురుగు మందుల అప్పుల కోసంఅంది వచ్చిన ధర కాడికి తెగ నమ్మిఅప్పులు తీర్చే రైతుబండ్లు కిరాయికి మాట్లాడుకునిప్రాంతం కానీ ప్రాంతానికిభాష రాని అక్షరం ముక్క
సాహిత్యం కవిత్వం

అడవి నేను

ఆకు నేనుపువ్వు నేనుచెట్టు నేనుజీవి నేను ఈ గాలి నాదేఈ నీరు నాదేఈ భూమిఈ అడవి నాదే అడవి దేహంనేనో చెయ్యినేనో కాలు నేనేనోరే లేని నోరునేనే అడవి అడవికడుపు నేనునా కడుపుఅడవి నన్నువనం ఖాళీ చేయమంటేఅడవినేఅడవి ఖాళీ చేయమన్నట్టు బతుకు కాలి బాటజీవితంనడిచి పోతూనే ఉంటుంది అడవింత తినిపించగా మిగిల్నఆకలంటారా ?వాన మబ్బుల వెనకే నడిపిస్తాం కారు మేఘాల ఖడ్గాలుకళ్ళల్లోచొర బడినాచినుకు పరిమళాలేబతుకు దీపమౌతాయి ఇంటిముఖంపట్టడాని కేముంది ?నేనేనా అడవి ఇల్లు ! నే నింకెవర్ని ? నేనురోహింగ్యానా ?నేనుశరణార్ధినా ?నేనో వలసనా ? మైదానమా!నువ్వెక్కడైనా బతికి నట్టుఅడివినినేనెక్కడైనా బతకాలి క దా ! ఈ వాగుఈ