సాహిత్యం

ప్రజాయుద్ధమై ప్రజ్వరిల్లిన శాంతి స్వప్నంచీకటి క్షణాలను తాకే సూర్యకిరణంమేధా జగత్తును అల్లుకున్న ఒక స్పర్శప్రజా ప్రత్యామ్నాయ రూపశిల్పివిశాఖ ఉక్కుకు మలిబాటైన చుక్కానిపేగు బంధానికి వర్గయుద్ధ చిత్రాన్ని అద్దిన ఆదర్శంప్రజా పంథాకి ప్రాణవాయువుమహిళా-మానవత్వ విలువలకు ఆచరణరూపంఎన్నికల కుల రాజకీయాలను ఎదిరించి కుల నిర్మూలనా మార్గాన్ని మలచిన సాహసి 'జంపిస్టుల' మర్మభేధిఒక ఆత్మీయతా అనురాగంఒక విప్లవ ప్రజాస్వామిక చైతన్యంఒక విప్లవ కార్యదీక్ష! (కామ్రేడ్‌ సాకేత్‌ అమర్‌ రహే!)

నిత్యం జ్వలిస్తూ, సృజిస్తూగుంటూరు నుండి ప్రారంభమైననీ విప్లవ ప్రస్తానం! కృష్టమ్మ అలల హోరులోశతృ కిరాయి బలగాల పహారాలలోనల్లమల్ల చెంచు ప్రజల జీవితాలలోనిండు పున్నమి వెన్నెల వెలుగువైపీడిత ప్రజలకు ఆత్మీయ కర స్పర్శవైఆంధ్ర-తెలంగాణా మైదానాల్లోవర్గ పోరాటాల జ్వాలలనునిత్యం జ్వలింపజేసినవీర యోధుడా! నిరంకుశ దళారీ పాలకవర్గాలఫాసిస్టు అణచివేతకుఅలిపిరి లాంటి విస్ఫోటనంలోపాలకవర్గాల గుండెల్లో గుబులు పుట్టించినబుద్ది చెప్పిన సాహసానికి సంకేతమా! శాంతి చర్చలంటూప్రజలను మోసం చేసేదోపిడీ వర్గాల ఎత్తుల జిత్తులనుపార్టీ ప్రతినిధిగా చర్చలకు వెళ్ళిరాజ్యం వర్గ స్వభావాన్నిచర్చలంటూ మోసగించేవిప్లవోద్యమం అణిచివేతకుదుష్ట కుట్రలను చీల్చి చెండాడిప్రజల ముందు ప్రతిభావంతంగావిప్లవ స్వరాన్ని దృఢంగాప్రజాయుద్ధపు పంథాను ఎత్తిపట్టిదళారీ పాలకవర్గాల ఎత్తుల జిత్తులనుచిత్తు జేసిన పార్టీ నాయకుడిగాచారిత్రక ఘటనకు

సాయీనీతో పాటుగా ఇంతమందిమాటాడుతుంటే వాడికేదో భయం కదా చావు నీ ముందు కరాళనృత్యం చేసినానీ గుండె చెదరలేదునీ నిబ్బరం వెనక వున్ననమ్మకమే నీ కళ్ళలో మెరుపు కదా? నీ మాటా నీ నవ్వే వాడినిబెదరకొడుతూ వున్నాయా? ఎందుకో మాటాడే వారంటేచెదరని నవ్వుగలవారంటేరాజుకెప్పుడూ భయమనుకుంటా ఎందుకంటే వాడెక్కిన అందలమెప్పుడూముప్పాతికమంది ఒప్పుకోనిదే కదా నువ్వెప్పుడూ అంటావు కబీరునిఆలపించమనిమనుషుల్ని ప్రేమించమని కానీ వాడు ఉన్మాదాన్ని వ్యాప్తి చేస్తూదేశాన్ని దోచుకోవాలనుకుంటున్నాడు న్యాయానికి గంతలు కట్టి‌న్యాయమూర్తుల గుండెలపైఉక్కుపాదం మోపితీర్పులను తిరగరాయిస్తున్నాడు చీకటిని తెరచే ఉషోదయమొకటివేచి వుందని కబీరన్నది గుర్తుకొస్తోంది పిచుకలకు రెక్కలొచ్చినిన్ను ఎత్తుకొచ్చే కాలమెంతోదూరంలో లేదు బాబా !! (సాయిబాబా విడుదల కోరుతూ)

వేకువల్లేవేయి కలలు వెలిగించుకునితూరుపు కాంతులు పూసుకునిచూపులులు మార్చుకున్న రోజులుకళ్లపై వాలుతున్నాయ్ . హాయిని గొలిపే ప్రపంచమంటేకళ్ళలో వెలిగే దీపాలుదారిచూపటం .మనసున ఊగే భావాలుఊరించటంఅలరించటం అంతే కదా … వర్షాల ఊయల్లోఅలా ఊగిపోవటంబంధాల్ని ముడిపెట్టుకోవటం కదూ… ఇంతలావెన్నెల ఆకాశాన్ని వొంచితల నిమురుతూంటేనూ… లోలోపలజ్ఞాపకాలు తడుముతుంటేనూ… ఏదో వెన్నెల వాకిలివొలికి చిలికినీ ప్రపంచాన్నితెరలు తీసి ప్రదర్శిస్తుంటేనూ అదే వర్షం …. నాపై వాలే చినుకుల్లోనీ జ్ఞాపకాలు తడుపుతున్నాయి . వాస్తవానికి జ్ఞాపకానికిఒక తీయని ఊహా లోకం లోకొత్త ప్రపంచాన్నికళ్ళలో నిర్మిస్తాను అర్ధమౌతోందాజీవితమంటే కన్నీళ్లే కాదుకొన్ని కౌగిలించే జ్ఞాపకాలు కూడా .

ఊరికేనీ ఇంట్లోకి చొరబడినీ పసిపాపల ముందునిన్ను పెడ రెక్కలు విరిచి కట్టిబలవంతంగా ఎత్తుకు పోతారు ఎక్కడో నువ్వొక సారిఎమోజీగానవ్వినందుకునీ మిత్రులతో కలిసిగొంతు కలిపినందుకునీ చేతిలోపచ్చగా ఓ రుమాలుఎగిరినందుకుఏమైనా కావచ్చునీ నుదుటిపై ఊపాముద్ర వేయడానికి ఇక నీ కను రెప్పల చుట్టూఇనుప చువ్వలు మొలకెత్తుతాయినీ గుండెలపై ఊపిరిసలపనంతగాఉక్కు పాదంతో తొక్కిపెట్టడానికిరోజు లేమీ మిగిలి వుండవు నీ పసిపాపల‌ నవ్వుల కేరింతలువినపడకుండా గాజుటద్దాలుఉబికి వస్తాయి నీ ఇంటి మీదకుబుల్డోజరు నడిచి వస్తుంది అనుమానపు పరిహాసాలతోచుట్టూ పరిక కంపలుపరచుకుంటాయి ఎప్పటికో ఒక వేకువలోమెలకువ వచ్చినన్యాయ పీఠం నిర్దోషిత్వాన్నిగుర్తిస్తూ నీ ముఖాన ఒక‌బెయిల్ కాగితం విసిరి కొడితేఅందుకోలేని నీ వణుకుతున్నచేతులు చివరిగా ఆసరానువెతుక్కుంటూ బయటకు

చెరబండరాజు సాహిత్య సర్వస్వం, అలిశెట్టి ప్రభాకర్‌ కవిత్వ విశ్లేషణ ‘కల్లోల కవితా శిల్పం’ పనిలో ఉన్నప్పుడు వీరిద్దరికి కొనసాగింపుగా కౌముది, సముద్రుడు, మంజీర, ఎమ్మెస్సార్‌ గుర్తుకు వచ్చారు. విప్లవ కవిత్వంలోకి చెర, అలిశెట్టి ప్రభాకర్‌ తీసుకొచ్చిన విప్లవ వస్తు శిల్పాలు ఆ తర్వాతి కాలంలో మరింత గాఢంగా, ఆర్దృంగా, సౌందర్యభరితంగా విస్తరించాయి. 1990ల విప్లవ కవిత్వం మొత్తంగా తెలుగు కవితా చరిత్రనే సాంద్రభరితం చేసింది. ఇందులో అనేక మంది విప్లవ కవులు ఉన్నారు. వాళ్లలో కూడా ప్రత్యక్ష విప్లవాచరణను, కవితా రచనను ఎన్నుకున్న వాళ్లు కూడా చాలా మంది ఉన్నారు. తెలంగాణ నేపథ్యం, విభిన్న రంగాల్లో పోరాట అనుభవం,

వెన్నెముక విరిగినంతబాధల్లోపురిటినొప్పులతోఅర్ధరాత్రి పుట్టాను నేను నా పుట్టుక తెల్లవారాకేనా బంధు మిత్రులకి తెలిసిందినాడు సమాచార వ్యవస్థ నేటి లా లేదు సుమా! తెలిసీ తెలియ గానే కేరింతల్లోనా శ్రేయస్సు కోరే వారంతాఏం జరిగిందిఏం జరగబోతోంది తెలియని తనం లోవర్తమాన కోలాహలం చరిత్ర పునాది గా తొలినాళ్ళలో అంబాడుతూ పడుతూ లేస్తూబులిబులి నడకలతో తప్పటడడుగులతో నేనుతప్పొప్పుల బేరీజు తోభారీ ప్రణాళికలతో తల్లితండ్రులునా ఉజ్జ్వల భవిష్యత్తు కోసం రచనలు నిర్విరామంగా ఎదుగుతున్న కొద్దీనాకోసం ఆస్తుల సృష్టినా ఆధీనంలో ఎన్నో కర్మాగారాలు సంస్థలుఇరుగు పొరుగు తో సత్సంబంధాలునెలకొల్పుకుంటూసామ దాన భేద దండోపాయాల తో ముదిమి వయస్సు లోకొడుకులు నా ఆలనాపాలనా గాలికొదిలినా ఆస్తులు

పలకమీదఅక్షరాలనుతుడిపేసినట్టుహృదయంలోబంధాల జ్ఞాపకాలనుచెరిపేయగలమా..! అంతరంగంఅర్ధమైనప్పుడుఆశ శ్వాసఅందనంత దూరమైపోతుంది..! అబద్దాన్నినిజంగా నమ్మించొచ్చునిజాన్నిఅందరికితెలియనీయకపోవచ్చుఎల్లప్పుడుచికటేవుండదుగా..! తనడప్పుదరువునీ గుండెను తాకలేదా..?తనగొంతులో గానంనీ చూపు దిశను మార్చలేకపోయిందా..? తను నీవొడిలో తలవాల్చిబిడ్డలా వొదిగిపోయినప్పుడునువు తలనిమిరింది నాటకమేనా..? మానవ సంబంధాల్లోఅత్యంత సున్నితమైనదిసహచరి సహచరుడు బంధమే..! దానిని గండ్రగొడ్డలితో నరికిఅందరిని ఆశ్చర్యంలోముంచేసిన అమావాశవి..! ప్రజలదారిలో నీ నడకలేదనికాలక్రమంలో బహిర్గతమయ్యింది..! ఏబంధం లేని కరచాలానికేకలచివేస్తున్నప్పుడుకనుపాపలా చూసిన చూపుకికన్నీరే మిగిల్చావు..!