కవిత్వం

నాయిన భుజాలనెక్కిమెడ చుట్టూ కాళ్లు వేసుకుని దారిన ఎవరైనా పోతుంటే అచ్చెరువేకదూకొండలు, మిద్దెలు, పచ్చలు తొడిగిన చేలునే చూడలేనివన్నీ ఎంత బాగా అగుపిస్తాయో వాళ్లకు!నాకులేని అదృష్టానికి దిగులయ్యేది…నా తండ్రిని నేను చూడలేదుఒంటరి చింత చెట్టుకింద జీరంగుల ఆకలితీరుస్తూనోమసీదు గోడన చాకలి పూలు ఏరుతూనోదిగులు దిగదీసుకునేవాణ్ణిఅనుకోకుండా కొన్ని చేతులు నన్నెత్తుకున్నాయిపలకలు తెచ్చాయి పలుకులు దిద్దాయిమాటలకు మురిసి ముద్దయ్యాయికొన్ని భుజాలు నన్నెక్కించుకున్నాయిరంగురంగుల లోకం పట్టకంలోపారదర్శకం అయ్యింది.ఎత్తుకున్న ఈ తండ్రి… పైకి చూస్తే ధిక్కారమూకిందికి చూస్తే కారణ్యమూ వుండాలన్నాడుమట్టిని మరవొద్దన్నాడునెర్రెలిచ్చిన నేలా, పర్రెలిచ్చుకున్న బురద కాళ్లు చూపాడుభూమే కాదు లోపటి బంగారమూ మనదేనన్నాడువాటిని కాపాడేకే అడవుందిదానికి అండగా మన ముందామన్నాడుతన పక్కటెముకను విల్లుచేసియిచ్చాడు.అన్ని

దుఃఖమొక్కటే దేహమంతా వ్యాపిస్తూ నిలువునా దహించి వేస్తూంది తెగిపడ్డ అవయవాల చుట్టూ ముసురుకున్న ఈగలులావాళ్ళు కేరింతలు కొడుతూ దేహము నుండి వేరుచేయబడ్డ మెదళ్ళు కోటి ఆలోచనలను వెదజళ్లుతూ చెట్టు మొదళ్లపై వేలాడుతూ మూయని కనురెప్పల వెనక దాగిన కలలు అడవి చుట్టూ పచ్చని కాంతి వలయాన్ని వెలిగిస్తూ ఒరిగిన వారి వాగ్దానాన్ని కాల్చి బూడిద చేయాలని చూస్తే ఎగసిన నిప్పు రవ్వలు నేలంతా వ్యాపిస్తున్నాయి ఊర్మిళ మరి పదునాలుగు మంది యుద్ధంలో మేమే ముందున్నామని నింగికి నేలకు మెరుపుల వంతెన కడుతున్నారు రా నువ్వూ నేనూ తోడుగా నడుద్దాం వారి భుజం పై బరువును మార్చుకుందాం!!

ఎందుకో?కార్పోరేట్లకుబహుళ జాతులకుశూలల సూపులకునల్ల కలువలే నచ్చుతయివాళ్ళు ఏం మేలు చేయాలనుకొన్నా ?తోలునే తొలకరిని చేస్తరునల్లని ముఖం మీదతెల్లని మల్లెలు ఆరబోసినట్టునింగి మంగుళం మీదమక్క పాలాలు ఏంచినట్టువాళ్ళ నవ్వుల పువ్వుల కోసమేపూనికతోని దీక్ష పట్టినట్టుఇది ప్రపంచ పెద్దలుపేదరికం మీద విసిరినపరిహాసపుటస్త్రం అనిపరిపరి విధాల పరితపించినాకాలే కడుపు సాలు దున్నదనీమాడే ఎండ నీడ కోరుతదనీమర్మం తెలిసిన వారికిమనసున పట్టింది.నూకలు పెడతా మేకలు కాస్తావా?అన్నడొకడువివక్షల విలువల ధర్మానికివిలుకాన్నై కావలుంటానన్నడింకొకడు.నోరును అదుపులో వెట్టుకొనిపోరును పొరక పొరక చేసివిలాసాల వినువీధుల్లోకులాసాల కుటిల నీతుల్లోకుర్చీలు ఎక్కినంకకుత్తుకలను కోసేకత్తులైతరుకోరుకున్న కుదురుకుంగుతుందంటేనోటికి పడ్డ తాళాలు ఊడితైతక్కలాడుతయిఏరి ఏరి కొన్ని అన్యాయాల మీదనేకోరి కోరి ఆయుధాలు ఎక్కుపెడుతరుఅవసరం తీరినంక ఆయుధాలు ఆత్మను

పొద్దు తిరుగుడు పువ్వు ప్రేమగా ఎర్రని సూర్యున్ని ముద్దాడుతూ అడవులను చెట్లను మొక్కలను అన్నిటినీ మనసారా హత్తుకుంటుంది రైతులను ఆదివాసులను ప్రేమగా దగ్గరకు తీసుకొని వారి నవ్వులకు వెలుగులను పంచుతుంది పువ్వులకు పేద ధనిక కులము మతము ఏమీ ఉండవు కదా అందరికీ సమానంగా పరిమళాలను వెదజల్లుతుంది రాజ్యం కుట్ర చేసి పువ్వులను నరుకుతున్నప్పుడు ఆ రాజ్యానికి తెలియదుపువ్వులకు కూడా బలమైన మెదడు ఉంటుందని భూమి మీద విత్తనాలు వెదజల్లుతూపువ్వులు నేలకొరిగిపోతాయి. ఒకనాటికి సూర్యున్ని ముద్దాడడానికి పొద్దు తిరుగుడు పువ్వులు మళ్లీ మొలకెత్తుతాయి.

డియర్ సాయి నీవు మరణించావని అంటే నేనెట్ల నమ్ముతాను ఈ రాజ్యం కదా నిన్ను నిలువునా హత్య జేసింది..!నీవు వీల్ చెర్ నుండి కదలలేవని అడుగు కదప లేవని విశ్వమంతా తెలిసినా నీ ఆలోచనల సృజనకు జడుసుకున్న ఈ రాజ్యం సూడో నేత్రపు కత్తుల బోను ప్రహారలో బంధించింది కదా సాయి..!!నాలుగు గోడల తరగతి గదుల నడుమనల్లబోర్డు మీద విద్యార్థులకు ప్రపంచ గతిని మార్చే పాఠాలు చెప్పినందుకు నక్సలైట్ గా ముద్రలు వేసిన రాజ్యం నీ అక్షర కణానికి దాని గుండె గవాక్షాలు మూసుకపోయాయి..!డియర్ సాయిబాబా నీవు దశాబ్ద కాలం మగ్గిన ఆ చీకటి కుహరపు గోడల్లో ఏ

నాలుగు రోజుల కవలలు.అవును గాజాలో పిల్లలు పుడుతూనే ఉన్నారు నష్టాన్ని పూడ్చే కసితో కవలలు గానూ దువాతో తండ్రిబర్త్ సర్టిఫికెట్ తేవడానికి పోయాడు ఆకాశ విమాన దాడిలో ఆ పిల్లలిద్దరూ చనిపోయారు గాజా ప్రభుత్వ ఆరోగ్యశాఖ పసి పిల్లల మరణాల జాబితా ప్రకటన ఒక్కటేవిశ్వసనీయమైందని ఆమోదిస్తుంది ఐక్యరాజ్యసమితి.అంతకన్నా అది చేయగలిగింది ఏముంది!శరణార్థి శిబిరంలో చేరడానికిపుడుతండ్రి కవలల మృతదేహాలు తీసుకొని డెత్ సర్టిఫికెట్ల కోసం పోవాలి పసి పిల్లల జనన మరణాల మధ్య ఇజ్రాయిల్ అక్రమణ యుద్ధ సరిహద్దు ఎక్కడ?(పి. వరలక్ష్మి, ఎఫ్. బి. కి కృతజ్ఞతలతో) 17 ఆగస్టు 2024