కవిత్వం

1 . అక్టోబర్ 8 ఇదో నూతన ప్రతిఘటనా సంకేతం అమెరికోన్ని మూడు చెరువుల నీళ్ళు తాగించిన వియత్నాం వారసత్వం చిట్టెలుకలన్నీ కూడబలుక్కుని పిల్లిని కాదు పులిపై ఒక్కసారిగా విరుచుకుపడి బెంబేలెత్తించిన ప్రతిఘటనా పోరాటం అగ్ర రాజ్యాల అండతో తమకో దేశమంటూ లేకుండా చేసి వేలాదిమందిని ఊచకోత కోసి నిత్యమూ భయంతో తెల్లారే తమ బతుకు నుండి పెట్టిన రాకెట్ల పొలికేక వాడు గొప్పగా చెప్పుకునే ఇనుప తెరను చీల్చి నగరం నడిబొడ్డుపై నడయాడిన నెలవంకల నెత్తుటి పాదాలు వాడు ప్రపంచానికి చూపే అబద్దపు సాక్ష్యాలను మోసే మీడియాకు వాళ్ళొట్టి ఉగ్రవాదులే కానీ తమ నెత్తుటి బాకీ తీర్చుకునే

పాలస్తీనా ఓ నా పాలస్తీనా నీవు స్వేచ్ఛకై తపిస్తున్న దానివి పసిపిల్లల నవ్వుల్లో ఆట పాటల్లో వారి బాల్యపు గుర్తులను చెదరనియకుండ చెదిరిపోతున్న దానివి నీవే కదా పాలస్తీనా నేల మీద నిలబడి అడుగులు వేస్తున్న చోట కాందిశీకులమై పోతున్న వేళ పారుతున్నదంత చమురు కాదు ప్రజల నెత్తురు దారలే కదా ఆధిపత్య యుద్ధాల కోసం అరబ్ లే యూదులంటు మతం రంగుపులిమి చమురు దేశాల మీద చితిమంట పెర్చిరి కదా పాలస్తీనా ఓ నా పాలస్తీనా హద్దులు సరిహద్దులను చెరిపేస్తూ ప్రేమను పంచుతూ స్వేచ్ఛకై నీవు చేస్తున్న పోరాటం నీ ప్రజల భవితకై ఉద్యమిస్తున్న నీ ఆరాటం

నాకంటే ఎంతో ముందు నువ్వెందుకెళ్ళిపోయావ్ ఈ భూమ్మీంచి.. బాధ్యతగా బహు మురిపెంగా నువ్వల్లుకున్న సామ్యవాద సిద్ధాంతాల ఏ ఏ సమీకరణల నిర్ధారణ కోసం నిన్ను నువ్వే మరిచిపోయే ఏకాంత అగాధాల్లో తలమునకలై ఉన్నావో అక్కడ.. నా పురా స్మృతుల ఎన్నటికీ అలసిపోని జ్ఞాపకాల కడలి అలల హోరులో ఎప్పటికీ సజీవంగా చెలిమి కాంతులీనుతూనే వెలుగై ఉంటావు నా సురా.. నాదేముందిలే.. ఎముకలనంటే చర్మపు గూడవడానికి ఈ దేహం పడే ఉబలాటదేముందిలే గాని.. చుట్టూతా చిక్కనవుతున్న చీకటి అయినా కొలిమిలో నిప్పులు ఇంకా మండుతూనే ఉన్నాయి.. పరుగెడతాయనుకున్న పాదాలు పడావైపోతేనేం నిటారుగా నిలబడాల్సినవి నీరుగారిపోతేనేం.. ఎడతెరిపి లేని నిప్పులవాన ఊపా

వేదాలు సృష్టి ధర్మాలు దైవ వాక్కులు లిఖిత మార్గాలు నాల్గు వేదాలూ జీవన పద్దతుల్ని భాషిస్తుంటే వర్గ బేధాలు దమన కాండ రూపాలౌతున్నాయి ఏ మత గ్రంథమైనా ధర్మాన్ని గొడుగు లా కాస్తుంది. మంచిని తొడుగుకొమ్మంటుంది సూక్ష్మ ంగా చూస్తే వృత్తి విద్య కుల విద్య కు పరిమితం కాలేదు విశ్వవేదిక పై ఎంచుకునే వృత్తి కి స్వేచ్ఛ వుంది సమస్య అంతా ఎక్కడ బానిసత్వం తొంగి చూస్తుందో ఎక్కడ అజ్ఞానం రాజ్యమేలుతుందో ఎక్కడ వివేకం నశిస్తుందో ఎక్కడ శ్రమ విలువ జారిపోతుందో అక్కడ చైతన్య దీపాలు వెలగాలి అక్కడ తిరుగుబాటు నడవాలి కొన్ని సమస్యలకు నిరసన ఆయుధ

మనసు లేని ధర్మం ప్రేమ లేని ధర్మం దయ లేని ధర్మం ఆలోచన లేని ధర్మం తడి తెలియని ధర్మం ద్వేషం ప్రాణమై హింసే చరిత్త్రెన ధర్మం నీ బ్రహ్మ నీ విష్ణు నీ మహేశ్వరుడు మాభుజాల మీద మిమ్మల్ని కూర్చోబెట్టి ఒక నిచ్చెనమెట్ల స్వర్గాన్ని మీ కిచ్చారు ప్రియమైన హిందూ తాలిబన్లారా! నీ సనాతనం ఉన్నతమైతే మోసీమోసీ అలిసిపోయాం కాడి మార్చుకుందాం రండి ! మా పియ్యి ఉచ్చ మీ రెత్తిపోయండి పశువుల కళేబరాలు మోసుకెళ్ళి చర్మం ఒలిచి చచ్చిన గొడ్డు కూర తినండి మా చెప్పులు మీరు కుట్టండి మా లాగా కూటికి లేక కుమ్ముకు

మూతికి గుడ్డ నడుముకు తాటాకు కట్టుకుని అరిపాదాలతో నీ వీధిలో నడిపించిన సనాతన ధర్మం వద్దంటే నా తల తీస్తానంటావు మా ఆడవారినే జోగినిగా మార్చి నీ కోరికలు తీర్చుకునే ధర్మం మాకు వద్దంటే నా తల తీస్తానంటావు ఊరి బావిలో‌నూ చెరువు లోనూ నా దాహం తీర్చుకోనివ్వని ధర్మాన్ని వద్దంటే నా తల తీస్తానంటావు నీవు పలికే మంత్రాలేవో పొరపాటున విన్నందుకు మా చెవిలో‌ సీసం పోయించిన నీ ధర్మాన్ని వద్దంటే నా తల తీస్తానంటావు తరగతి గదిలో నీ పక్కన కూచోనివ్వని ధర్మాన్ని వద్దంటే నా తల తీస్తానంటావు వేల ఏళ్ళుగా నీ పీతి తట్టను

అంతర్జాతీయ సాహిత్య ప్రపంచంలో తస్లీమా నస్రీన్ పేరు తెలియని వారుండరు.ఆమె బంగ్లాదేశ్ లోని మైమెన్సింగ్ నగరంలో 1962 లో జన్మించారు. 1984 లో మెడిసిన్ పట్టా పుచ్చుకొని, బంగ్లా రాజధాని ఢాకాలోని ఆసుపత్రులలో ప్రసూతి నిపుణురాలుగా, మత్తు వైద్యురాలుగా పని చేసారు. తన మెడిసిన్ చదువుల కాలంలోనే ఆమె బలమైన స్త్రీ వాద రచయిత గా రూపొందారు.పిదప కవిత్వమూ, నవలలు , వ్యాసాలు ప్రచురించారు. ఆమె ప్రచురించిన 'లజ్జ'  (Shame,1993 ) నవల హిందూ ముస్లింల మధ్య ఉద్విగ్నతలను ప్రమాదకరంగా  రెచ్చగొట్టే విధంగా వుందని బంగ్లాదేశ్ ప్రభుత్వం 1994 లో నిషేధించింది. ఆమె లౌకిక, స్వేచ్చాయుత దృష్టికోణం ముస్లిం

1 జీవనయానం నేను నీ పాటలు పాడుతుంటాను మశీదు ప్రాంగణంలో దినుసులు తినే పావురాల్లా వాళ్ళు గుమిగూడతారు జీవనసాగరపు లోతుని పాటలు వాళ్ళకి పరిచయం చేస్తాయి కటిక నేల మీదా బురద వాలులపై జీవన శకలాలని జారనిచ్చేవారు జారుతూ జారుతూ గాయపడడమే బతుకైన వారు ఎడారి ఎండ వేడి చురుకుని పాదాలపై మోసేవారు లోయల లోతుల్లోంచి కనబడని ఆకాశంకై భూఉపరితలాన్ని తాకే కలలు కనేవారు సాగించాల్సిన ప్రయాణ భారాన్ని లెక్కించుకుంటారు పాటల గూడార్థం అర్థమైన తర్వాత వాళ్ళు సీతాకోకచిలుకల్లా మారిపోతారు మనోభారం దిగిపోవడం కంటే గొప్పదేమీందీ లోకాన! అన్ని బలహీనతల బరువులను దించుకొని పావన హృదయంతో వాళ్ళు ప్రపంచంలోకి

1 మల్లయోధులం నాడు మా బలమైన భుజాలపై ఈ దేశ మూడు రంగుల జెండాను గర్వంగా ఒలంపిక్స్ నుంచి ఢిల్లీ నడి వీధుల్లోకి మోసినప్పుడు మీ పొగడ్తలకు పొంగిపోయి మేము గెలిచిన పతకాలను చూసినప్పుడు మేము ఈ దేశంలో భారతమాతలమైనాము నేడు మాపై జరుగుతున్న లైంగిక దాడులపై న్యాయపోరాటం చేస్తుంటే మీలో రవ్వంతైనా చలనం కలగకపోవడం కాషాయ నీడలు ఎంతలా కమ్ముకున్నాయో, రాజకీయ మతోన్మాదం కాళ్ళ కింద నలుగుతున్న మీరే సాక్ష్యం పార్లమెంటు ముందు పోలీసులు మమ్మల్ని హింసాత్మకంగా ఈడ్చుకెళ్ళి జైల్లో బంధిస్తుంటే ఈ దేశ రక్షణ, గౌరవం ఎప్పుడో బంధించబడ్డాయని మాలో ధైర్యం నిప్పంత నిబ్బరాన్ని రగుల్చుకుంది

ఆమాస రేయి అడవిలో నెత్తుటివాన కురుస్తున్న వేళ .. ఆమె .. తెగినపేగుల్ని ముడేసుకొనీ జల్లెళ్లయిన ఒరిగిన వీరుల దేహాల్లోంచి చిమ్ముతున్న నెత్తుటిదారను కడవలకెత్తుకొనీ .. వాగులో కలుపుతోంది ! వాగు .. ఎరుపెక్కిన ఆకాశంలా .. ! ఆమె .. రాలిపోయిన పొద్దులకు చీకటివాగులో చితిమంటల స్నానం జేసీ ఆరిపోయిన చితిని చేటకెత్తి విత్తులు వెదజల్లినట్టు పిడికిళ్లతో కాటిబుగ్గిని పొల్లాల్లో వెదజల్లుతోంది ! పోడు .. పోరువంతమైన ఆకుబట్టలా .. ! 'ఎవరమ్మా వీళ్లంతా ..' దగ్ధకంఠంతో ఆమెనడిగాను దుఃఖపుదారిలో ..! 'యీ దేశపు నుదుటాకాశం మీంచి రాలిపోయిన కుంకుమ పొద్ధులు .. పేగుతెగిన తల్లుల కడుపుకోతలు