కవిత్వం

నిత్యం జ్వలిస్తూ, సృజిస్తూగుంటూరు నుండి ప్రారంభమైననీ విప్లవ ప్రస్తానం! కృష్టమ్మ అలల హోరులోశతృ కిరాయి బలగాల పహారాలలోనల్లమల్ల చెంచు ప్రజల జీవితాలలోనిండు పున్నమి వెన్నెల వెలుగువైపీడిత ప్రజలకు ఆత్మీయ కర స్పర్శవైఆంధ్ర-తెలంగాణా మైదానాల్లోవర్గ పోరాటాల జ్వాలలనునిత్యం జ్వలింపజేసినవీర యోధుడా! నిరంకుశ దళారీ పాలకవర్గాలఫాసిస్టు అణచివేతకుఅలిపిరి లాంటి విస్ఫోటనంలోపాలకవర్గాల గుండెల్లో గుబులు పుట్టించినబుద్ది చెప్పిన సాహసానికి సంకేతమా! శాంతి చర్చలంటూప్రజలను మోసం చేసేదోపిడీ వర్గాల ఎత్తుల జిత్తులనుపార్టీ ప్రతినిధిగా చర్చలకు వెళ్ళిరాజ్యం వర్గ స్వభావాన్నిచర్చలంటూ మోసగించేవిప్లవోద్యమం అణిచివేతకుదుష్ట కుట్రలను చీల్చి చెండాడిప్రజల ముందు ప్రతిభావంతంగావిప్లవ స్వరాన్ని దృఢంగాప్రజాయుద్ధపు పంథాను ఎత్తిపట్టిదళారీ పాలకవర్గాల ఎత్తుల జిత్తులనుచిత్తు జేసిన పార్టీ నాయకుడిగాచారిత్రక ఘటనకు

సాయీనీతో పాటుగా ఇంతమందిమాటాడుతుంటే వాడికేదో భయం కదా చావు నీ ముందు కరాళనృత్యం చేసినానీ గుండె చెదరలేదునీ నిబ్బరం వెనక వున్ననమ్మకమే నీ కళ్ళలో మెరుపు కదా? నీ మాటా నీ నవ్వే వాడినిబెదరకొడుతూ వున్నాయా? ఎందుకో మాటాడే వారంటేచెదరని నవ్వుగలవారంటేరాజుకెప్పుడూ భయమనుకుంటా ఎందుకంటే వాడెక్కిన అందలమెప్పుడూముప్పాతికమంది ఒప్పుకోనిదే కదా నువ్వెప్పుడూ అంటావు కబీరునిఆలపించమనిమనుషుల్ని ప్రేమించమని కానీ వాడు ఉన్మాదాన్ని వ్యాప్తి చేస్తూదేశాన్ని దోచుకోవాలనుకుంటున్నాడు న్యాయానికి గంతలు కట్టి‌న్యాయమూర్తుల గుండెలపైఉక్కుపాదం మోపితీర్పులను తిరగరాయిస్తున్నాడు చీకటిని తెరచే ఉషోదయమొకటివేచి వుందని కబీరన్నది గుర్తుకొస్తోంది పిచుకలకు రెక్కలొచ్చినిన్ను ఎత్తుకొచ్చే కాలమెంతోదూరంలో లేదు బాబా !! (సాయిబాబా విడుదల కోరుతూ)

వేకువల్లేవేయి కలలు వెలిగించుకునితూరుపు కాంతులు పూసుకునిచూపులులు మార్చుకున్న రోజులుకళ్లపై వాలుతున్నాయ్ . హాయిని గొలిపే ప్రపంచమంటేకళ్ళలో వెలిగే దీపాలుదారిచూపటం .మనసున ఊగే భావాలుఊరించటంఅలరించటం అంతే కదా … వర్షాల ఊయల్లోఅలా ఊగిపోవటంబంధాల్ని ముడిపెట్టుకోవటం కదూ… ఇంతలావెన్నెల ఆకాశాన్ని వొంచితల నిమురుతూంటేనూ… లోలోపలజ్ఞాపకాలు తడుముతుంటేనూ… ఏదో వెన్నెల వాకిలివొలికి చిలికినీ ప్రపంచాన్నితెరలు తీసి ప్రదర్శిస్తుంటేనూ అదే వర్షం …. నాపై వాలే చినుకుల్లోనీ జ్ఞాపకాలు తడుపుతున్నాయి . వాస్తవానికి జ్ఞాపకానికిఒక తీయని ఊహా లోకం లోకొత్త ప్రపంచాన్నికళ్ళలో నిర్మిస్తాను అర్ధమౌతోందాజీవితమంటే కన్నీళ్లే కాదుకొన్ని కౌగిలించే జ్ఞాపకాలు కూడా .

దేశమంతా నెత్తురు వాసనఆ మూల, ఈ మూలదేశం నలుమూలలఏ మూల చూసినరక్తపు మరకలేనెత్తురు వాసనే. ఎనిమిదేళ్లుగా దేశంపైతోడేళ్ల మందమూకుమ్మడి దాడి,మతం పేరుతోకులం పేరుతోకూర పేరుతోనీళ్ల పేరుతోకత్తులు నెత్తుర్లుపారుస్తున్నాయి. గర్భాన్ని చీల్చిపిండాలను పొడిచినశూలంఢిల్లీ పీఠంపైరాజై కూసింది.రాజ్యంలో రక్తం వాసనమేఘంలా ముసురుకుంది.

ఊరికేనీ ఇంట్లోకి చొరబడినీ పసిపాపల ముందునిన్ను పెడ రెక్కలు విరిచి కట్టిబలవంతంగా ఎత్తుకు పోతారు ఎక్కడో నువ్వొక సారిఎమోజీగానవ్వినందుకునీ మిత్రులతో కలిసిగొంతు కలిపినందుకునీ చేతిలోపచ్చగా ఓ రుమాలుఎగిరినందుకుఏమైనా కావచ్చునీ నుదుటిపై ఊపాముద్ర వేయడానికి ఇక నీ కను రెప్పల చుట్టూఇనుప చువ్వలు మొలకెత్తుతాయినీ గుండెలపై ఊపిరిసలపనంతగాఉక్కు పాదంతో తొక్కిపెట్టడానికిరోజు లేమీ మిగిలి వుండవు నీ పసిపాపల‌ నవ్వుల కేరింతలువినపడకుండా గాజుటద్దాలుఉబికి వస్తాయి నీ ఇంటి మీదకుబుల్డోజరు నడిచి వస్తుంది అనుమానపు పరిహాసాలతోచుట్టూ పరిక కంపలుపరచుకుంటాయి ఎప్పటికో ఒక వేకువలోమెలకువ వచ్చినన్యాయ పీఠం నిర్దోషిత్వాన్నిగుర్తిస్తూ నీ ముఖాన ఒక‌బెయిల్ కాగితం విసిరి కొడితేఅందుకోలేని నీ వణుకుతున్నచేతులు చివరిగా ఆసరానువెతుక్కుంటూ బయటకు

వారం వారం దాటుకొనిసోమవారం వచ్చిందిఈసారైనా కలవచ్చాఅనిఊరు నుండి బస్సు పట్టుకొనినగరం చేరుకున్న.కానీచంచల్ గూడా జైలుదారి తెలియదుమిత్రున్ని ఒకరిని పట్టుకొనిఎలాగైనాఈరోజు ములాఖత్ పెట్టాలని పోయా..! అదిములాఖత్ హాలుఎందరి ఎదురుచూపులోగుండె గవాక్షాల నుండి చూస్తున్నట్టువంద ఆలోచనలుగొంతు దాటి రాకుండామౌనం దాల్చినట్లు ఏ వార్త వీనుల విందయిఎప్పుడు విముక్తి తీరం చేరుతుందోఈ బందీఖానాలన్నివృద్దాశ్రమాలౌతాయేననిచిగురించే ఆశలు. అందరినీ చూస్తూమనస్సులో మదన పడుతున్నక్రమంలోనేవార్డర్ నుండిఒక పిలుపుఇంతలో నా పేరు వినబడిందిములాఖత్ గది తలుపు తెరుచుకుంది. నిఘా నేత్రాలవలయంలో చిక్కినపంజరంలోని పక్షులుఎందరోవాళ్ళేరాజకీయ ఖైదీలుప్రత్యామ్నాయ రాజకీయాలకు ప్రతిరూపాలు. ఎదురుచూపులకు తెరదించుతూరానే వచ్చాడు కామ్రేడ్ రాజన్ననడక సాగుతలేదుగొంతు పెగుల్తలేదుకుశల ప్రశ్నలు పరంపర సాగిందిమధ్య మధ్యలో రాజన్ననుదగ్గు ముచ్చటిస్తూనే ఉన్నదినీరసం తోడూ

నాలో తప్పిపోయిననీవు నీకు ఇంక ఎప్పటికీ దొరకవు!ప్రేమ భావన,గొప్ప ఆకర్షణ!!* * *నాకే తెలియదు నాలో ఇంతలోతు ఉందని!నా లోంచి నువ్వు ఎప్పుడుబయటపడదామనీ!?* * *నీ నవ్వుఓ పరిమళపు లోయ!అందులో దిగాను కాబట్టేనేను పూవునైపోయా!!* * * *ఎవరు పారబోసుకున్నమోహ స్వప్నమో, కదా ఈ రాత్రి!నింగి ఊయలలో,చీకటి-వెన్నెల రెండూ పెనవేసుకున్నాయి!***ఈ కాలానిదెంత నిర్దయ!కాకలుతీరిన యోధులను,ఆకలి తీరని దీనులను,ఎదురెదురు నిలబెడుతోంది!!***ఇక్కడ కొంతస్వేచ్ఛని వొదిలి,ఆ పక్షి రెక్కలు విచ్చుకునేచనిపోయింది!***ఈ కష్టకాలం సుదీర్ఘమైనదనీ,అనుకుంటాం కానీచరిత్ర పుటల్లోకి ఇంకిపోయినమానవ సంఘర్షణతో పోల్చుకుంటే క్షణభంగురం!!****యుధ్ధం ముగించాలనివాడికి లేదు!కానీ వాడికి తెలియదుఏదో ఒక నాడు వాడూ దిగిపోక తప్పదు!!***యుధ్ధం ముగిసాక,శిధిలాల్లో వాళ్ళు శవాలకోసంవెతుకుతున్నారు!కానీ,దొరికింది ముక్కలైన పసివాళ్ళ స్వప్నాలు!***యుధ్ధం

తొలిచూరుతల్లి పొత్తిళ్ళలోబిడ్డలా ఉంది వెన్నెల బిడ్డ కోసం తల్లి వేసేఊయలలా ఉంది పాలపుంత బడి విడిచాకకేరింతలు కొడుతూబయటికొచ్చే పిల్లల్లా ఉన్నాయిచుక్కలు బుజ్జాయినిబజ్జోబెట్టటానికితల్లి పాడే జోల పాటలాఉంది మంద్ర గాలి హాయి అంతా ఇక్కడే ఉంది అన్నట్టుఅమ్మ ఒడిలో నిదురబోయినచంటి బిడ్డ మోములా ఉందినింగి పురిటి నొప్పుల బాధనుదిగమింగుతూగట్టిగా కళ్ళు మూసుకుని ఊపిరి బిగబట్టినగర్భిణిలా ఉంది రేయి ప్రచండ కాంతి తో పుట్టేసూర్యుడు ని ప్రపంచానికి హామిపడుతున్నట్టుందిపెను చీకటి...

వెన్నెముక విరిగినంతబాధల్లోపురిటినొప్పులతోఅర్ధరాత్రి పుట్టాను నేను నా పుట్టుక తెల్లవారాకేనా బంధు మిత్రులకి తెలిసిందినాడు సమాచార వ్యవస్థ నేటి లా లేదు సుమా! తెలిసీ తెలియ గానే కేరింతల్లోనా శ్రేయస్సు కోరే వారంతాఏం జరిగిందిఏం జరగబోతోంది తెలియని తనం లోవర్తమాన కోలాహలం చరిత్ర పునాది గా తొలినాళ్ళలో అంబాడుతూ పడుతూ లేస్తూబులిబులి నడకలతో తప్పటడడుగులతో నేనుతప్పొప్పుల బేరీజు తోభారీ ప్రణాళికలతో తల్లితండ్రులునా ఉజ్జ్వల భవిష్యత్తు కోసం రచనలు నిర్విరామంగా ఎదుగుతున్న కొద్దీనాకోసం ఆస్తుల సృష్టినా ఆధీనంలో ఎన్నో కర్మాగారాలు సంస్థలుఇరుగు పొరుగు తో సత్సంబంధాలునెలకొల్పుకుంటూసామ దాన భేద దండోపాయాల తో ముదిమి వయస్సు లోకొడుకులు నా ఆలనాపాలనా గాలికొదిలినా ఆస్తులు

పలకమీదఅక్షరాలనుతుడిపేసినట్టుహృదయంలోబంధాల జ్ఞాపకాలనుచెరిపేయగలమా..! అంతరంగంఅర్ధమైనప్పుడుఆశ శ్వాసఅందనంత దూరమైపోతుంది..! అబద్దాన్నినిజంగా నమ్మించొచ్చునిజాన్నిఅందరికితెలియనీయకపోవచ్చుఎల్లప్పుడుచికటేవుండదుగా..! తనడప్పుదరువునీ గుండెను తాకలేదా..?తనగొంతులో గానంనీ చూపు దిశను మార్చలేకపోయిందా..? తను నీవొడిలో తలవాల్చిబిడ్డలా వొదిగిపోయినప్పుడునువు తలనిమిరింది నాటకమేనా..? మానవ సంబంధాల్లోఅత్యంత సున్నితమైనదిసహచరి సహచరుడు బంధమే..! దానిని గండ్రగొడ్డలితో నరికిఅందరిని ఆశ్చర్యంలోముంచేసిన అమావాశవి..! ప్రజలదారిలో నీ నడకలేదనికాలక్రమంలో బహిర్గతమయ్యింది..! ఏబంధం లేని కరచాలానికేకలచివేస్తున్నప్పుడుకనుపాపలా చూసిన చూపుకికన్నీరే మిగిల్చావు..!