అతనలా ఆ గుంపులో 
నిండు పున్నమిలా

తన చుట్టూ పరిభ్రమించాను
నేనెప్పటిలా

దశాబ్దాల దూరాల మధ్యనే 
గూడుకట్టిన ఓమాట
ఓ పలకరింపు 
ఓ కరచాలనం 
ఎప్పటిలానే

కల కరిగిపోతోంది ఇలా 
నీరింకని కళ్ళను  ఓదార్చుతూ
గొంతు పెగలని దుఃఖం సుడిగుండమై
మిగిలిపోతుందిలా 

నాలోలోపల.

Leave a Reply