ఎందుకో నువ్వంటే
తెగ పిచ్చి
తీగలా అల్లుకు పోయి
లోలోన ప్రకంపనలు సృష్టిస్తావు
నిన్ను
నాలో సాన బట్టుకుంటూ
పదిలంగా దాచుకుంటా
నువ్వే నా చుట్టూ
పెట్టని కోటవై
నా రక్షణ గా ఎల్లవేళలా
నువ్వే లేకపోతే
నేను అజ్ఞాని గా
ఎక్కడ బడితే అక్కడ తిరిగే వాడ్ని
నన్నో మనిషి గా నిలబెట్టినది నీవే
నాకు నేనుగా
ఊహ తెలిసిన దగ్గరి నుండి
నీ చుట్టే నా పరిభ్రమణం
అదే నా ఉజ్జ్వల భవిష్యత్తు కి
రాచ బాట పరిచింది
ఏదైనా తెలుసుకోవాలంటే
నీవే నా ఆధారం
తరాలుగా నీవూ నేనూ
కలిసి సాగామనే ఆలోచనలు
నన్ను ఉక్కిరి బిక్కిరి చేస్తుంటే
ఇలాగే భవిష్యత్తు లో కూడా
సాగాలనే తాపత్రయంలో స్వార్థమున్నా
తప్పట్లేదు
నీ రూపం అపురూపం
నాలో చెరగని రూపం
చెక్కుకుంటూ పోలేను
ఎప్పటికప్పుడు చెక్కక తప్పదు
చెక్కితేనే నీ విలువ నాకూ తెలుస్తోంది
సంఘంపై సంధించే అస్త్రాన్ని అవుతావు
నీవే నాలోని ప్రశ్నవి
మూఢ నమ్మకాల సంహార ప్రశ్నవి
నా ఆయుష్షు కూడా పోసుకుని జీవించు ప్రశ్నా!!
నువ్వే కావాలి
నిరంతరం రగులుతూనే వుండాలి
